Sevgiye muhtaç bu gibtiğimin dünyasında

Sevgi denen illet öyle bişey ki sigara alkol uyuşturucu yanında çerez gibi. Sahi biz nerden kaptık bu hastalığı ki daha doğmadan bağımlısı olmuşuz. Sevdiğin herhangi bi insanın en ufak şeyde gitmesi satması kazık atması bu kadar üzer mi

Artık kelimelerin içini mi boşaltıyoruz. Hani nerde aşk sevgi dostluk. Yoksa hiç sevmemeye mi başladık. Kim buldu bu illetin panzehirini...

Sevgi dostluk neydi zaten. Eskiler emek birbirini kollamak ne olursa olsun bir beraber olmak demezler miydi. Sevgi kurt gibi evcilleşse bile yırtıcılığından ödün vermez.

Eğer bu illete açsan ve kurtuluşunu bulamıyorsan yaşamak için ilk gördüğün şeye tutunursun. Hayatta kalmak için buna mecbur musun?

Ya tutundukların tutmazsa seni? Daha derin uçurumlara sürükler bi başına bırakırsa? Olsun mu?... O zaman sen de hoşbuldun. Kendi katilini işte bu şekilde bulmuş oldun...
Rakı gibi değil mi bazen yalnız bir insanın içtiği rakı... Derdin tasanın en doğru anlatımı ya da birlikte kutlamak için devirdiğin kadehler gibi?

Sevgi bi çocuk gibi değil mi? Yüzüne gülerse dünyanın mutluluğunu yaşadığın üzüldüğünde kızdığında kopardığı yaygarayla resmen hayatını zehir eden ama bırakıp gidemediğin... Dokunmak elden gelmeyen... Kıyamadığın...

Dilimizin ucundakiler bu kadarsa kim bilir ardında neler vardır neyse daha da kafanızı şişirmeyeyim hepinize hayırlı geceler...