1. 1.
    0
    kolombiya'da 1989'da thrash metal yapma amacıyla kurulup 90'lı yılların ortasını geçtikten sonra pure black metal'e yönelen ve 2010'da çıkardığı son albüm olan "ominous doctrines of the perpetual mystical macrocosm" ile ortalığı dağıtan 2 kişilik grup. Bass gitaristleri ayrıldıktan sonra yerine kimseyi almamışlar ve canlı performanslarında da bass kullanmamışlardır. çünkü grubun beyni ve gitar/vokali olan dagon müstear isimli ağabeyimiz, aynı zamanda iyi bir ses teknisyenidir ve gitarına süper bir kafa ayarı çekip gümbür gümbür bir ton elde etmiştir.

    immortal'ın daha sert ve norveç çıkışlı 2. nesil black metal'in köklerine daha bağlı bir versiyonu gibi tınlayan grubun müziği, klavye/synth kullanımı olmaksızın (özellikle bahsi geçen son albümde) gayet atmosfer yüklü ve melodiktir. bu durumun arkasındaki isim de yine gitara yaptığı kafa ayarı ile beni benden alan dagon isimli şahsiyettir. ki kendisi, röportajlarına bakılırsa, sizin benim gibi bir adamdır. çok basit konuşmasına ve pek gülmemesine rağmen sempatik ve insan seven bir kimsedir. derdini basitçe anlatır ama söylediği şeylere cidden katılırsınız.

    astral path to supreme majesties adlı son albümden giriş şarkısı için:

    http://inci.ca/ulgek5t_z6

    siz bu şarkıyı dinlerken ne hissedersiniz bilmiyorum ama ben adamların kastettiği ve amaçladığı o "uzayın derinliklerine doğru sonsuzlaşıp, boyutları aşıp, kozmosla bir olma ve büyük sırlara vakıf olmakla beraber ölümün serin karanlığına dalma" hissini yaşadım. resmen ruhum hafifledi, tüylerim diken diken oldu.

    yok yok, hiç de öyle kedi kesme muhabbetleri değil bu seferki. aşkınlık resmen bu. yakarış, teslimiyet ve sonsuzlukta vecd hali.

    karanlığın bu kadar çekici ve büyülü olduğunu hiç bilmezdim.

    • **

    Black cosmic sea i sing to thee
    Open the path oh! majesty

    • **

    edit: adamları ilk gördüğümde "ulan bunlar da tam poz adamı ama bildiğin taktur bunların müziği." demiştim. eski albümlerinde pek bi olay yok zaten. asıl son 2010 albümü patlıyor.
    ···
  1. 2.
    -1
    siz bu arada alemin hangi karıyla ne tak yediğini merak etmekle meşgulsünüz tabi...

    siz de haklısınız bi yerde... beden doymadan sıra ruhu doyurmaya gelmiyor di mi?

    ya da şu da olabilir, sizde nerde amk o algı seviyesi, o hissiyat, o idrak gücü...

    (black metali övüyor değilim, mevzu, müziğe hislenip gündelik saçmalıklardan uzaklaşıp, "insanın kendi içindeki benliğin"in farkına varabilmek)

    edit: biri alınmış.
    ···
  2. 3.
    0
    uplayayım da son entryim bu olsun.
    ···
  3. 4.
    0
    uplayayım da son entryim bu olsun.
    ···
  4. 5.
    0
    yalnız, harbiden, uplayayım da son entryim bu olsun.
    ···
  5. 6.
    0
    hagibtir, inquisition dinleyen, hatta bu kadar entry giren adam var.
    neyse beyler mükemmel albüm, ilginç vokal.
    hani eğer bişeye 'new age' denecekse bence bu 'new age black metal'dir.
    ···
  6. 7.
    0
    wings of anu single ı dinlemeye sunuldu.
    ···
  7. 8.
    0
    Latin Amerika'dan ABD sularına göç etmiş eski thrash, uzunca bir zamandır ise cayır cayır black metal grubu.

    Marduk / Immortal ve (inanması güç ama) Blind Guardian karışımı bir tadı vardır.

    inanmayan dinlesin:

    https://www.youtube.com/watch?v=dbT6yBFBx6M

    Ayrıca kulağı kuvvetli olanlar şarkının nakaratında A Christmas Carol'u duyacaklar. Doğaldır. Yapar bu adamlar. Yine sevdiğim tarzda, oldukça katmanlı kayıtlar alıyor olmalarına rağmen, sadece iki kişiden oluşur ve bass gitar kullanmazlar.

    Ayrıca grubun has adamı Dagon, röportajında "Mükemmel bir dünyada, davul kayıtları analog alınır, kalan herşey dijital kaydedilip düzenlenirdi bence." diyerek gönlümü fethetmiştir.

    Tüm bunlara ek olarak, Astral Path To Supreme Majesties adlı şarkının, bir fan tarafından editlenmiş youtube videosunda, klip olarak 1967 senesinde çekilmiş "Viy" adındaki süper korku filmi (izleyin korkutucu değil ama sürükleyici) içerisinde geçen sahneler kullanılmıştır.

    Viy dediğimiz film ise boş film değildir, Mosfilm adlı sovyet prodüksiyon şirketince çekilmiştir ki, aynı şirket hastası olduğum Tarkovsky'nin de filmlerini prodükte eden şirkettir.

    Böylelikle zincirleme şekilde bir alaka silsilesi halinde, birbirinden bağımsız sandığım ve sevdiğim şeylerin günün sonunda birbirine bağlanmasından da çok hoşnut oluyorum. "Demek ki basit bir zevk değil, işin içinde her yerde kendini gösteren merkez bir duygu bütünlüğü var." diyorum kendi kendime.

    Bunun bir örneği de, Darzamat'ın ilk albümünü (eskiden) çok beğendikten sonra, albümün prodüktörünün, hastası olduğum King Diamond gitaristi Andy LaRocque çıkmasıdır. "Haa" demiştim, "demek ki bu dayının icraatı olduğundanmış."

    Neyse konu dağıldı. Inquisition dinleyin metalci gardaşlar.
    ···