inişli çıkışlı hayat hikayemi anlatıyorum

ilk dersaneye başladığımda durumu size şöyle anlatayım gireceğim sınavların ne olduğundan haberim yoktu , nasıl sorular çıkar ondan da haberim yoktu , bırakın onu kaç soru çıkar ondan bile haberim yoktu. okulda matris determinant çözüyordum önceki yıl o dersi gördüğüm için aklımda kalan tek ders oydu :d

dersaneye ilk gittiğimde elime bir kitapçık verdiler önceki yıl fem kitaplarında bulunan sorularla ygsde çıkan soruları karşılaştırmışlar kitapçık yapmışlar , matematik kısmını açtım sorulara bakıyorum a+b=32 a.b nin en büyük değeri kaç falan bu tarzda sorular dönüyorum kayıtta yanımda olan hocaya ;

b : hocam siz bunların çıktığına emin misiniz ?
h : evet ne oldu ki ?
b : hocam ben bunları 5.sınıfta çözüyordum da (:

dersaneye geç katılmıştım , sanırım geç katıldığım için bu sınavı giblemeyeceğimi düşündüler beni 4. sınıfa verdiler amk. yapılan ilk zaman denemesinde mat 37.5 net fen 19 net sosyal 25 net mat 35 net yaptığımda benim için sonuç hüsrandı açıkçası ama sınıf sonuçlarını görünce asıl şoku o zaman yaşadım , dersanedeki sıralamam 23 tü yani 2.sınıfın ortalarına girebilecek netler yaparken ben 4.sınıftaydım , durumu anlattım huur çocuklarına beni almadılar o sınıfa.

fem böyledir işte amk çoğu zaman giblemezler sizi aldıkları paraya bakarlar o yüzden akp cemaate yüklenince hiç üzülmüyorum amk.

neyse panpalar tek tük kaynağım da olmuştu artık ufaktan ısınmaya başlamıştım.fen bilmiyordum ve anlamıyordum da sadece matematik türkçe çözüyordum zaten fulle yakın yaptığım için çalışmalarım aslında bir gibe yaramıyordu. feni çalışmaya korkuyordum işte o özgüvensizlik denilen şey böyle bir şey panpalar dıbına kodumun kitabıyla başbaşa kaldığınızda bile hatta bırakın kitabı kendi içinizde bile denemeye ve hata yapmaya korkuyorsunuz.

korkularım yüzünden fen çalışamıyordum diğerlerini ise halletmiştim yani açıkçası çalışmaya ihtiyacım yoktu bu yüzden fazla kasmıyordum her 2 lafımdan biri 'ben seneye bırakıcam' oluyordu.

tabi bu çalışmamazlık durumu aile içi huzursuzluğu da tetiklemeye başladı sürekli üstüme oynanıyordu amk resmen evde istenmeyen adam olmuştum o yüzden 1 yatak 1 masanın zor sığdığı odama kendimi kapatıyordum akşam okuldan geldikten sonra yemeğimi yiyip odama çekiliyordum o hissi bilen panpalarım beni anlayacaklardır o an yer yarılsa da içine girsem dersiniz amk.

yalnızlığa bak ailen seni istemiyor, sevgilin yok, tipik bir asosyalsin evden çıkmıyorsun dışarıya çıkalım mı diyebileceğin bir kimsen bile yok ve platonik aşıksın. pgibolojiye bak amk harbi iyi intihar etmemişim o dönemde tam bir depresyon süreci.

neyse panpalar yeni bir şehir alışık olmadığım yeni bir çevre yeni bir okul kısacası yeni bir hayat...

önceki arkadaşlarımdan kimseyle görüşmüyodum ama aklımda tek bir şey var o da elanur , gidip onu almak için ne gerekiyorsa yapacağım.ama bir kendime bakıyorum bir kıza , bir yanda kız okul 1.liğine koşturuyor , diğer yanda giderken arkasından tüm öğretmenlerin 'çok şükür' dediği ben , aramızda o kadar fark var düşünün amk. uyuşturucu ile eşdeğer olan knight bağımlılığını evimde netim olmadığı için yavaş yavaş atıyordum.

zaten her gün 60 70 km yol yapıyordum okula gitmek için hem yolda bolca zamanımın geçmesi hem de okuldaki yeni çevremle bi hayli kaynaşmış olmam dolayısıyla bu bağımlılığımı atmam pek zor olmuyor, aramıyordum bile diyebilirim hayatımı elimden almaya çok yaklaşan bu zıkkımın artık hayatımda yeri kalmamıştı (:

bu arada okulu tarif edeyim size 3000 kişilik meslek lisesi arazisine yayılmış bir okul düşünün arka tarafı trenyolu sol tarafı elma bahçeleri namı diğer elmalık.o elmalıkta dönen makara hiç bir yerde dönmedi dönmez sanırım. manitasını alan çekerdi bi ağacın altına geri kalanlar da yakardı sigarasını oturup onları izlerdi (:

okula genelde tren ile gidip gelirdik her sabah 7:40 ta haydarpaşa treni olurdu ona binerdik kondüktöre yakalanmadığımız sürece sıkıntısız bir yolculuk geçirir ve okulumuza giderdik. kondüktöre yakalandıysak yannanı tuttuğumuzun resmiydi zaten. kimi zaman trenden indirir, kimi zaman dövmeye çalışır, kimi zaman bilet keser (amk otobüs 1.5 liraya gidiyor oç 5 lira kesiyor),kimi zaman biber gazı sıkar yani yemediğiniz gib kalmaz o yüzden kondüktörün gelişini iyi ayarlamanız lazım (:

neyse konuya dönelim o yıl hayatıma artık ders denen bir şey girmeye başlamıştı , okula gittiğimde gördüğüm o herkesin sessizce çalıştığı manzara sonrası içimden 'ohoo biz yarra yemişiz amua goyum' demiştim. herkes dersaneye gidiyordu açıkçası maddi durumumuz pek iyi olmadığı için ben tek başıma bu işin altından kalkarım diyordum gitmek istemiyordum. okulda tek dersaneye gitmeyen ben olunca işin içine okul müdürü de dahil oldu , saolsun durumu anladı fazla diretmedi fem dersanesinin müdürü tanıdığı olunca indirimle makul bir fiyata kaydımızı yaptırdı.

artık düzelmeye başlamıştım hayatımı bir düzene koyuyordum kendime yapılacaklar listesi koymuştum önce iyi bir okul sonra düzeltilmesi gereken bir fizik ve bunun gibi şeyler...

10.sınıfta bu şekilde binlik dolu bol 2 li 3 lü karnelerin geldiği elanurdan adım adım uzaklaştığım bir yıl olmuştu. ailem ise hani ölsem gam yemeyecek duruma gelmişlerdi arada sevgi ndıbına hiç bir şey kalmadığını hissediyordum zaten knight beni herşeyden uzaklaştırdığı gibi onlardan da uzaklaştırmıştı

11.sınıfta ise işlerin nasıl değiştiğini net bir şekilde gördüm ; ferhatların tayini çıktı onlar gitti , ömer ile kavga çıktı sudan bir sebepten dolayı , dengeler değişiverdi bir anda sınıfta ve işin garibi o zamana kadar herkes bin takılırken bir anda herkesin önünde ygs lys kitapları belirdi , biz alple gibmişiz dünyanın anasını alıyoruz 2 bira bakıyoruz keyfimize tabi ygs lys kim gibler. elanurla artık serviste bile konuşmaz olmuşuz seviyorum aşığım gözüm başkasını görmüyor ama yollar ayrı çizilmiş bir kere.11.sınıfın pek tadı olmuyor sadece battığım yere biraz daha batıyorum hepsi bu

11. sınıfın yıl sonuna doğru babam istifasını verdi karışık nedenlerden ötürü işsiz olarak anneannemin ilçesine döndük , yani hayallerimi kaybettiğim yere.18 saat yolculuk esnasında neler neler düşünmedim ki , elanur , kardeşim , geleceğim , arkamda bıraktıklarım , kaybettiklerim , elimde kalanlar , kısacası tüm herşeyimi düşündüm. yeni şehre geldik babam 2 ay işsiz gezdi adeta sağdan soldan gelenlerle geçindik kısacası çok ama çok sıkıntılı bir dönemdi benim için.

bu dönemin bana tek faydası evde net olmaması , evde net olmadığı için knightten kurtuluyorum , aslında tam olarak kurtuluyorum diyemem bir cafeye dadanıyorum işleten çocuk çocukluk arkadaşım o yüzden bedava oturuyorum orada , herkesi knighte başlatmıştım keylogger sayesinde item dizdik tüm charlara bende beleşten kullanıyordum cafeyi anlaşma bu şekildeydi.yaz bitene kadar orada takılmıştım ama artık yaz bitmişti

istikametim arifiye anadolu öğretmen lisesiydi , yıkık bır pgiboloji , maddi anlamda zorluklar hepsi üstüste binmişti , fiziğim uçmuştu zaten tamamen eski halimden eser yoktu , arifiyeye geldiğimde bambaşka bir hayat vardı diyebilirim , kızların giyimleri konuşmaları hareketleri bambaşka erkeklerin tavırları rahatlıkları bambaşka ben arifiyeye baktıkça aslında hiç bir şey yaşamadığımı hissettim.

okula girdim herkes ders çalışıyor sabahın daha 7:30 u amk.ben erken geleyim de kimseyle karşılaşmayayım bana tuhaf tuhaf bakmasınlar diye erkenden geldim meğer millet o saatte gelip ders çalışıyormuş amk

sınıfa girdiğimde kimseden beklediğim gibi anormal bir tepki almadım , erzurum'da bize yeni biri gelse yatırır giberdik adettendir diyerek , onlar hiç böyle bir şey yapmaılar çok şaşırmıştım açıkçası bu duruma , sınıfta bana selam veren ilk insanın kız olması da beni ayrı bi şok etmişti ;

ilknur : merhabaa (:
b : ımmm şeyyy merhaba (sesim falan titriyor amk)

sonradan farkettim ki burayla erzurum arasında dağlar kadar fark var