inişli çıkışlı hayat hikayemi anlatıyorum

6.sınıfın 2.döneminde bile depremin artçıları hissedilmeye başlamıştı. takdiri ucu ucuna almıştım 1.liği başka bir arkadaşa devretmiştim kısacası derin bir nefes alıp dibe doğru inmeye başlamıştım.o yaz gelen tayin haberi beni iyice karamsarlığa sevketti , yeni istikamet 5 yılımı geçireceğim bende yeri çok ama çok ayrı olan erzurum'du.

yine koca yazı pc başında tıkınarak geçirmiştim ve 1 yıl içinde tombalak bir şeye dönüşmüştüm. erzurum gibi bir yere gittiyseniz eğer bunun alay konusu olmaması imkansızdır. başımdan geçenleri anlatsam hasgibtir lan diyecekleri için kimseye bir şey anlatamadım artık dalga geçmeleri eziklenmeleri kabullenir olmuştum.o eski savaşçı ruhum gitmiş yerine sanki bir kum torbası gelmişti.

tabi okulda hep kötü şeyler olmadı oldukça eğlenceli vakitler geçirdik.ne kadar tipim kaymış olsa da içimdeki bin aynen durduğu için insanlarla çabuk anlaşabiliyordum bu da kaynaşmamı kolaylaştırıyordu. gerçekten de daha 1.ay dolmadan okuldaki çocuklardan okul dağıldıktan sonra erzurum ağzı dersleri alacak kadar samimiyetimiz ilerlemişti.o ara okuldaki herkes istisnasız knight oynadığı için kimse okulu giblemiyordu. sınıfta erkeklerden tek ben oynamıyordum diyebilirim (: tabi bu yüzden dumur olmuş beyinlere karşı daha rahat başarılı oldum gittiğim sınıfta da ders olarak farkımı ortaya koydum yine 1.dim ama ezici üstünlüğüm yoktu sadece 1.dim. nitekim bu 8.sınıfta girdiğimiz oks sonuçlarında daha net anlaşılacaktı.

oksden önce 2 tane sınav deneyimim olmuştu birincisi askeri lise sınavlarıydı ki hava-deniz-kara-bando hepsini kazanmıştım ancak gitmek istememiştim , diğeri ise yeni açılan bilkent lisesi sınavıydı yazılı sınavı vermiştim ancak mülakatta bizim gibi orta seviye insanların bilemeyeceği derece kültürel içerikli sorular sorulunca mülakatta tökezlemiştim , ama olsun sonuç olarak yazılı sınavlarda başarılıydım.

açıkçası bu sınavların hiçbirine ne akıllı çalışmıştım ne de bu sınavları ciddiye alıyordum.100 sorudan 85 net çıkarıp bir fen lisesine kapağı atarım diyordum, okuldaki hocalar ise ankara fen lisesi gelebilir diye umutlanıyorlardı. tabi hocalardan bu lafları duyan ailem de...

oks sınavından çıktım , eve gidip tvyi açtığımda acı gerçeklerle yüzleşme zamanım gelmişti fenden baktığım neredeyse her 2 sorudan biri yanlıştı. oturdum ağladım orada nasıl birden bu kadar tersine döndü herşey diye , daha göreceklerimden habersiz...

tabi bu kadar rehavet illaki bir çöküş yaratacaktı.bu rehavetin üstüne evde kardeşimle olan sıkıntılar, dışarıda millete gösteriş yapma merakım, okul turnuvasında sırf sınıftaki bir kaç kaşar adımı bağırsın diye takımı tek başıma şampiyon yapacak kadar kendimi yormam,bir yandan her gün 90 km yol gidip idman yapıp dönmek gibi faktörler eklenince kas yapısının zedelenmesi çok doğaldı. tabi o zamanlar bunların pek sorun yaratacağını bilmediğim için ve kendimi durdurulamaz bir makine olarak gördüğüm için hiç bir şeyi gibime takmıyordum.

bir mahalle maçında ipnenin tekinin attığı çelme sonucu ayağı ters basıp düştüm ve sonuç doktorların dediğine göre çapraz bağlar kopmuştu ve gerçek beşiktaşlı olmuştum. şaka bir yana beşiktaş'ta o zamanlar bu kadar sakatlık problemi olmadığı için beşiktaş'a transfer olamadım :d

yaz aylarını bacak sargıda topallaya topallaya geçirdim.o süre zarfında aldığım 6 7 kg bir hayli vücudumu değiştirmişti ve abur cubur denen o zıkkıma inanılmaz derecede sarmıştım. fazla hareket edemediğim için canım çok sıkılıyordu pc denen alet hala bizim eve giremediği için can sıkıntımı mecburen yiyerek geçirmeye çalışıyordum.

maddi sıkıntıları bir nebze aştığımız için ordu'ya yani peder beyin yanına geri döndük.6.sınıfa başlamıştım hala koltuk değneği ile okula gidip geliyordum kilo almaya devam ediyordum, hayallerimdeki hatta içinde bulunduğum hayat resmen ellerimden kayıp gidiyordu ve ben koltuk değneğim ile sadece izlemekle yetiniyordum.

bu dönemde yapılabilecek en iyi şey ders çalışmak olduğu için derslerime bir hayli çalıştım.ilk dönemde elde ettiğim sonuç muhteşemdi. ordu'da il 6.lığı , okulda 1.lik , üstün başarı belgesi , onur belgesi , takdir belgesi ve bir de üstüne tüm okul önünde yapılan bir konuşma. benim için rüya gibi geçen egonun dibine vurduğum o karne töreninden sonra eve geldiğimde gördüğüm manzara karşısında şok olmuştum.ilk bilgisayarım masanın üzerinde duruyordu. sanırım bu da babamın bana soktuğu 3.çomak olmuştu

her ne kadar bu zımbırtı çok faydalı gibi görünse de tüm vaktimi almaya başlamıştı.ve artık önceki hayatımdan gitgide uzaklaşır olmuştum. sahada attığım gollerin yerini cm 03/04 te temur'a , tsigalko'ya , roncatto'ya attırdığım goller almış , benim attığım çalımları artık toledo'ya , pisculichi'ye attırır olmuştum ve çerez eşliğinde bunları izleyerek mutlu olur olmuştum. kendimden,yaşam şeklimden iğrenmeye başlamıştım ama sanki bu bir girdaptı ve beni içine çekiyordu her ne kadar istemesemde...

emre ile ilk düellomuz berabere bitmişti ama bu devam edecekti tabi ki.o maçın etkisini atıp 2 gün ufak idmanlar yapıp dinlendikten sonra bu sefer mahallede kapışacaktık. mahallede de yeterince idmanım olduğu için sorun etmedim ama kaleci kim olacaktı. yaşıtlarımızdan birinin ipnelik yapma olasılığı yüksekti çocuk amk ne beklersin sonuçta. gittik özcan hocaya anlattık durumu. mahalledeki kalede 20 küsür yaşındaki kaleci adama gol atamayacağımız için çim sahada maç yapmaya karar verdik 10 yaşındaki 2 çocuk 7 metrelik bir kale ve amatör bir kaleci.

yaşlar ufak olsa da ilçe futbolunun mini derbisi oldu diyebiliriz kenardan hocanın da izlemesi ekstra bir motivasyon kaynağı oldu ikimiz için de.maç 2 de bitecekti faul gibi durumları hoca belirleyecekti gerisi bildiğiniz teke tek maç kuralları tek fark top kames değil ve saha çim. maçı gibe gibe 2-1 aldım ama maç tam 67 dk sürdü dile kolay aralıksız 67 dk.o gün öyle bir huzurlu uyudum ki amk anlatılmaz yaşanır derecede.

güne kazanan olarak başlamak çok başka bir duygu. tabi bu duyguyu her sabah kalktığınızda hissetmeniz için ciddi bir emek sarfetmelisiniz.bu emeği de en çok rehavet denen o zıkkım olası hissi bastırmak için sarfetmelisiniz. rehavet başladı mı son çok yakındır tıpkı barcelona örneğinde olduğu gibi.

rehavete de kapılmam çok sürmedi şehirdeki tek rakibimi zor da olsa yenmiştim takımın lider oyuncusu olmuştum artık mahallede de saygınlığım üst seviyedeydi yaşıtlarım arasında. zevkine benden 4 5 yaş büyük çocuklarla maç yapar olmuştum zütüm nasıl kalktıysa artık.ama hiç bir ortamda emre'yi de hiç kötülemedim arada düşmanlık olmaması için.

ilerleyen süreçte okullar açıldı tabi idmanlar sadece haftasonlarına düştü, dersler artık ağırlaşmaya başlamıştı mecbur çalışmak zorundaydım, üstüne 7 aylık doğan kardeşimin sıkıntıları maddi sıkıntılar vs derken bol sıkıntılı bir yıl geçiriyordum bende bu sıkıntımı atmanın yolunu futbolda buluyordum. aslında kendi yaşıtlarımı sahada ezdikçe egomu tatmin ediyordum ezilmişlik duygumu bastırıyordum ve bunu gerçekten de çok iyi başarıyordum.

ilçelerin 13 yaş altı takımlarının arasında maçlar başladı emre ve ben 2 forvet oynuyoruz gerisi çokta mühim değil zaten 3 yesek 5 atıyoruz dışarıda rakip olsakta içeride kardeş gibiydik o bana jest olarak gol attırırdı ben ona attırırdım ta ki son maça kadar.en son sakaryaspor ile oynayacaktık yani bölgenin master takımı. özcan hoca sürekli aman fazla gevşemeyin bunlar ilçe takımlarına benzemez şöyle böyle diye telkinler veriyordu. muhtemelen bu maçtan sonra emre'yi , beni yada ikimizi birden takıma isteyeceklerdi...

ikinci döneme fırtına gibi girdim özellikle fizik dersinde döktürüyordum ilk dönem 13.5 devamsızlık yaptığım için okula da devam ediyordum bol bol ama ta ki alp bini sahte rapor olayını düşünene kadar (: o zamanlar raporlar pcden verilmezdi sistem sonradan değişti doktor elle yazardı.bu gavatın baba prof anne doç. olduğu için tanıdığı çoktu bi doktora bastırmış mührü imzayı bize doldurması kalıyordu. yine dağıldım amk bunun üzerine devamsızlığı 44.5 a yaslayana kadar uğraştık harbiden de hepimizin 44.5 gün total devamsızlığı vardı (:

elanurun ilk dönem teşekkür aldığını biliyordum 2.dönem aldığı takdir moralimi yeterince bozmuştu , kısacası kızla aramızdaki makas açılmaya başlamıştı.

ama benim de dönem sonunda fiziğim 4 düşmüştü diğerleri yine 2 3 seviyesinde seyretti ama en azından bir şeyler başarmıştım.

tabi bu başarılı gözüken dönemin sonundaki rehavet yine beni gibip atacaktı.o yazı hepten saldım tamamen sabaha kadar pc başında otur akşam kalk sabaha kadar otur akşam tekrar kalk şeklinde geçirdim ve 37 gün evden çıkmadığım zaman oldu temmuz 20 den ağustos sonuna kadar evdeydim yaşadığım hayatı siz düşünün artık.bu kadar nasıl düşebilmiştim şaşırıyordum kendime ama sanki o günleri ben yaşamamamış gibi umarsızca devam ediyordum herşeye. tıpkı bir bataklık gibi her dakika daha da çekiyordu kendine beni bu hayat.

10.sınıfa da aynı berbat şekilde giriyoruz okulun daha ilk günü bu sefer ferhatla oturuyorum ama o bana göstermeden bir şeyler çiziyor

b : sen napıyon la yarram daha okulun ilk günü
f : bekle amk birazdan gösterecem

gösterdiğinde abartısız 5 dakika bakıp bakıp gülmüştüm amk. sınıftan bir arkadaşın karikatürünü çizmişti. çizdiği arkadaşın kafası ince ve uzundu biraz elips şeklindeydi yani ve kaşları birleşikti. adam onu öyle bir resmetmişti ki aldım kravatın iç kısmına sakladım hatıra olarak :d

sezona hızlı bir giriş yapmıştık yine bir binlik akımı keşfetmiştik karikatür çizme , hem bizi de mükemmel oyalıyordu

eser dediğimiz kızın karikatürünü ben çizmiştim ama öyle bir çizmişim ki kız bile gerçek sandı ilk başta güldü sonra ağladı amk onun yüzünden edebiyatçı alpaslandan dayak yedim.ben de dayağı yiyince bunun yüzünden bunu deli edecek bir plan hazırladım. ustura ve traş köpüğü aldım. ardından sınıfta en güzel faul kimin yarışması düzenledik herkesin faulüne bakıyoruz ben bakıyorum bunlar puanları söylüyorlar , puanlandırma 5 üzerinden yalnız herkesi geziyorum sakalları güzel olan arkadaşlar var oo buna 5 5 5 falan diyor bizimkiler , sıra kızlara geliyor bi kaçına yapıyorum 1 2 falan veriyor bizim binler sıra esere gelince diyalog bu şekilde aynen ;

b : oo etkileyici bir faul gerçekten ne dersiniz jüri sizce de öyle değil mi
a : ben böyle bir şey görmedim ömrümde 7 yıldız veriyorum
ö : ben 10 veriyorum
f : süphanallah ya resulallah bu nedir böyle ( ferhat ateistim diye geçinir ve bunu yaparken yerde secde ediyor :d)
b : o zaman ödülü hükmen kazanan arkadaşımız eseri sınıf kürsüsüne davet ediyoruz

tüm sınıfın önünde ben buna veriyorum ustura ve traş köpüğünü , ilk başta kendi de gülüyor ama biz gülmekten yerlerde yuvarlanınca ağlamaya başlıyor gidiyor edebiyatçı alpaslanın yanına yine :d apo bir hışımla geliyor ;

+bahadır ömer alp ferhat 4 ünüz gelin odama (gavatın ayrı odası var bide)

biz gidiyoruz bir başlıyor bize geçirmeye siz bu kızdan ne istiyorsunuz falan filan diye , bu vurdukça ömer alttan alttan salıyor korkudan biz onu duydukça daha da gülüyoruz dayağı yedikçe daha da bi gülüyoruz en son çıldırdı giberim lan ben bu delilerle uğraşamam diye diye koridorda bağıra çağıra gitti :d