inişli çıkışlı hayat hikayemi anlatıyorum

10.sınıfta bu şekilde binlik dolu bol 2 li 3 lü karnelerin geldiği elanurdan adım adım uzaklaştığım bir yıl olmuştu. ailem ise hani ölsem gam yemeyecek duruma gelmişlerdi arada sevgi ndıbına hiç bir şey kalmadığını hissediyordum zaten knight beni herşeyden uzaklaştırdığı gibi onlardan da uzaklaştırmıştı

11.sınıfta ise işlerin nasıl değiştiğini net bir şekilde gördüm ; ferhatların tayini çıktı onlar gitti , ömer ile kavga çıktı sudan bir sebepten dolayı , dengeler değişiverdi bir anda sınıfta ve işin garibi o zamana kadar herkes bin takılırken bir anda herkesin önünde ygs lys kitapları belirdi , biz alple gibmişiz dünyanın anasını alıyoruz 2 bira bakıyoruz keyfimize tabi ygs lys kim gibler. elanurla artık serviste bile konuşmaz olmuşuz seviyorum aşığım gözüm başkasını görmüyor ama yollar ayrı çizilmiş bir kere.11.sınıfın pek tadı olmuyor sadece battığım yere biraz daha batıyorum hepsi bu

11. sınıfın yıl sonuna doğru babam istifasını verdi karışık nedenlerden ötürü işsiz olarak anneannemin ilçesine döndük , yani hayallerimi kaybettiğim yere.18 saat yolculuk esnasında neler neler düşünmedim ki , elanur , kardeşim , geleceğim , arkamda bıraktıklarım , kaybettiklerim , elimde kalanlar , kısacası tüm herşeyimi düşündüm. yeni şehre geldik babam 2 ay işsiz gezdi adeta sağdan soldan gelenlerle geçindik kısacası çok ama çok sıkıntılı bir dönemdi benim için.

bu dönemin bana tek faydası evde net olmaması , evde net olmadığı için knightten kurtuluyorum , aslında tam olarak kurtuluyorum diyemem bir cafeye dadanıyorum işleten çocuk çocukluk arkadaşım o yüzden bedava oturuyorum orada , herkesi knighte başlatmıştım keylogger sayesinde item dizdik tüm charlara bende beleşten kullanıyordum cafeyi anlaşma bu şekildeydi.yaz bitene kadar orada takılmıştım ama artık yaz bitmişti

istikametim arifiye anadolu öğretmen lisesiydi , yıkık bır pgiboloji , maddi anlamda zorluklar hepsi üstüste binmişti , fiziğim uçmuştu zaten tamamen eski halimden eser yoktu , arifiyeye geldiğimde bambaşka bir hayat vardı diyebilirim , kızların giyimleri konuşmaları hareketleri bambaşka erkeklerin tavırları rahatlıkları bambaşka ben arifiyeye baktıkça aslında hiç bir şey yaşamadığımı hissettim.

okula girdim herkes ders çalışıyor sabahın daha 7:30 u amk.ben erken geleyim de kimseyle karşılaşmayayım bana tuhaf tuhaf bakmasınlar diye erkenden geldim meğer millet o saatte gelip ders çalışıyormuş amk

sınıfa girdiğimde kimseden beklediğim gibi anormal bir tepki almadım , erzurum'da bize yeni biri gelse yatırır giberdik adettendir diyerek , onlar hiç böyle bir şey yapmaılar çok şaşırmıştım açıkçası bu duruma , sınıfta bana selam veren ilk insanın kız olması da beni ayrı bi şok etmişti ;

ilknur : merhabaa (:
b : ımmm şeyyy merhaba (sesim falan titriyor amk)

sonradan farkettim ki burayla erzurum arasında dağlar kadar fark var

neyse panpalar yeni bir şehir alışık olmadığım yeni bir çevre yeni bir okul kısacası yeni bir hayat...

önceki arkadaşlarımdan kimseyle görüşmüyodum ama aklımda tek bir şey var o da elanur , gidip onu almak için ne gerekiyorsa yapacağım.ama bir kendime bakıyorum bir kıza , bir yanda kız okul 1.liğine koşturuyor , diğer yanda giderken arkasından tüm öğretmenlerin 'çok şükür' dediği ben , aramızda o kadar fark var düşünün amk. uyuşturucu ile eşdeğer olan knight bağımlılığını evimde netim olmadığı için yavaş yavaş atıyordum.

zaten her gün 60 70 km yol yapıyordum okula gitmek için hem yolda bolca zamanımın geçmesi hem de okuldaki yeni çevremle bi hayli kaynaşmış olmam dolayısıyla bu bağımlılığımı atmam pek zor olmuyor, aramıyordum bile diyebilirim hayatımı elimden almaya çok yaklaşan bu zıkkımın artık hayatımda yeri kalmamıştı (:

bu arada okulu tarif edeyim size 3000 kişilik meslek lisesi arazisine yayılmış bir okul düşünün arka tarafı trenyolu sol tarafı elma bahçeleri namı diğer elmalık.o elmalıkta dönen makara hiç bir yerde dönmedi dönmez sanırım. manitasını alan çekerdi bi ağacın altına geri kalanlar da yakardı sigarasını oturup onları izlerdi (:

okula genelde tren ile gidip gelirdik her sabah 7:40 ta haydarpaşa treni olurdu ona binerdik kondüktöre yakalanmadığımız sürece sıkıntısız bir yolculuk geçirir ve okulumuza giderdik. kondüktöre yakalandıysak yannanı tuttuğumuzun resmiydi zaten. kimi zaman trenden indirir, kimi zaman dövmeye çalışır, kimi zaman bilet keser (amk otobüs 1.5 liraya gidiyor oç 5 lira kesiyor),kimi zaman biber gazı sıkar yani yemediğiniz gib kalmaz o yüzden kondüktörün gelişini iyi ayarlamanız lazım (:

neyse konuya dönelim o yıl hayatıma artık ders denen bir şey girmeye başlamıştı , okula gittiğimde gördüğüm o herkesin sessizce çalıştığı manzara sonrası içimden 'ohoo biz yarra yemişiz amua goyum' demiştim. herkes dersaneye gidiyordu açıkçası maddi durumumuz pek iyi olmadığı için ben tek başıma bu işin altından kalkarım diyordum gitmek istemiyordum. okulda tek dersaneye gitmeyen ben olunca işin içine okul müdürü de dahil oldu , saolsun durumu anladı fazla diretmedi fem dersanesinin müdürü tanıdığı olunca indirimle makul bir fiyata kaydımızı yaptırdı.

artık düzelmeye başlamıştım hayatımı bir düzene koyuyordum kendime yapılacaklar listesi koymuştum önce iyi bir okul sonra düzeltilmesi gereken bir fizik ve bunun gibi şeyler...

ilk dersaneye başladığımda durumu size şöyle anlatayım gireceğim sınavların ne olduğundan haberim yoktu , nasıl sorular çıkar ondan da haberim yoktu , bırakın onu kaç soru çıkar ondan bile haberim yoktu. okulda matris determinant çözüyordum önceki yıl o dersi gördüğüm için aklımda kalan tek ders oydu :d

dersaneye ilk gittiğimde elime bir kitapçık verdiler önceki yıl fem kitaplarında bulunan sorularla ygsde çıkan soruları karşılaştırmışlar kitapçık yapmışlar , matematik kısmını açtım sorulara bakıyorum a+b=32 a.b nin en büyük değeri kaç falan bu tarzda sorular dönüyorum kayıtta yanımda olan hocaya ;

b : hocam siz bunların çıktığına emin misiniz ?
h : evet ne oldu ki ?
b : hocam ben bunları 5.sınıfta çözüyordum da (:

dersaneye geç katılmıştım , sanırım geç katıldığım için bu sınavı giblemeyeceğimi düşündüler beni 4. sınıfa verdiler amk. yapılan ilk zaman denemesinde mat 37.5 net fen 19 net sosyal 25 net mat 35 net yaptığımda benim için sonuç hüsrandı açıkçası ama sınıf sonuçlarını görünce asıl şoku o zaman yaşadım , dersanedeki sıralamam 23 tü yani 2.sınıfın ortalarına girebilecek netler yaparken ben 4.sınıftaydım , durumu anlattım huur çocuklarına beni almadılar o sınıfa.

fem böyledir işte amk çoğu zaman giblemezler sizi aldıkları paraya bakarlar o yüzden akp cemaate yüklenince hiç üzülmüyorum amk.

neyse panpalar tek tük kaynağım da olmuştu artık ufaktan ısınmaya başlamıştım.fen bilmiyordum ve anlamıyordum da sadece matematik türkçe çözüyordum zaten fulle yakın yaptığım için çalışmalarım aslında bir gibe yaramıyordu. feni çalışmaya korkuyordum işte o özgüvensizlik denilen şey böyle bir şey panpalar dıbına kodumun kitabıyla başbaşa kaldığınızda bile hatta bırakın kitabı kendi içinizde bile denemeye ve hata yapmaya korkuyorsunuz.

korkularım yüzünden fen çalışamıyordum diğerlerini ise halletmiştim yani açıkçası çalışmaya ihtiyacım yoktu bu yüzden fazla kasmıyordum her 2 lafımdan biri 'ben seneye bırakıcam' oluyordu.

tabi bu çalışmamazlık durumu aile içi huzursuzluğu da tetiklemeye başladı sürekli üstüme oynanıyordu amk resmen evde istenmeyen adam olmuştum o yüzden 1 yatak 1 masanın zor sığdığı odama kendimi kapatıyordum akşam okuldan geldikten sonra yemeğimi yiyip odama çekiliyordum o hissi bilen panpalarım beni anlayacaklardır o an yer yarılsa da içine girsem dersiniz amk.

yalnızlığa bak ailen seni istemiyor, sevgilin yok, tipik bir asosyalsin evden çıkmıyorsun dışarıya çıkalım mı diyebileceğin bir kimsen bile yok ve platonik aşıksın. pgibolojiye bak amk harbi iyi intihar etmemişim o dönemde tam bir depresyon süreci.

ben bunlara bu şekilde davrandıkça rehavete kapılacaklardı. biliyordum çünkü aynı golü ben defalarca yemiştim. artık yiye yiye ezberlemiştim ve şimdi o golü benim atma zamanım gelmişti. çözemediğim soruları hatta bazen çözdüğüm kolay soruları bunlara soruyordum ego kasmalarına müsade ediyordum sonra da çok iyi bi tak yemişler gibi teşekkür ediyordum.o anlarda suratlarının aldığı ifadeleri aklıma kazıyıp onun hırsıyla çalışıyordum evde (:

adamlar gerçekten normal değillerdi. hele özellikle ilk 3 sayabileceğim grup. fatih'te bunların içinde sayılırdı adam gerçekten bu işin delisiydi diyebilirim aramızda geçen bir diyalog daha iyi anlatır durumu ;

b : oo kardo ne kitabı amk ya gel şurda teksenin kızları geçiyor onları izleyek (teksen sakaryanın en cix kızlarının olduğu dersanedir)
f : eyvallah kardeşim de gelemem kusura bakma
b : lan olm gelsene amk (yanımdakilere dönüyorum) off hatuna bakın lan züte bak züte gidiyor öte öte
f : valla kardeşim ben önümde kitap açıkken mutlu oluyorum sizi bilemem
b : vay kitabını gibtimin ılığı

diyorum sessizce etraftakiler gülüşüyor falan.o ara sınıfın en sessiz ama en çok adı duyulan çocuğu da bizimle beraber , adı ebubekir ilk defa tanışma fırsatı yakalıyorum , sakarya fen lisesinin en zeki çocuklarından biri derecesi 6000 ve sırf kayseri tıp uzak diye gitmemiş, benim gibi hafif sıyrık bir havası var hoşuma gidiyor bu.tanıştık teneffüslerde yanına geliyordum beraber muhabbet ediyorduk diğerleri gibi kasıntı bi tip değildi o huyunu sevmiştim , bir de koyu cimbomlu olması daha da çok kanımı kaynatmıştı ipneye. zaten 1 2 hafta sonra yanına geçtim beraber oturuyorduk dersi dinlemezdi harbiden anlatılanları aşmıştı adam çünkü , o dinlemediği için ben de dinlemezdim o bana ders içinde ders anlatırdı ince tüyolar verirdi arkadaş ortamı olduğu için daha rahat anlayabiliyordum anlamadığımı da sorabiliyordum en azından , sınıfta gibseler bir şeyi anlamadım hocam diyemezdim çünkü (: bir gün fizik dersindeyiz ; (h:hoca , b:ben , e:ebubekir)

h : arka sıra dinlemeyi düşünüyor musunuz
b : dinliyoruz hocam
h : nerenizle yavrum zütünüzle mi :d
b : (ben utanıyorum) yok hocam estağfurullah sadece bir şey tartışıyorduk
h : hadi yanındaki ebubekir dinlemiyor onu anlarım da sen ebubekir misin olum buna ihtiyacın var senin
e : hocam sizin anlattığınızın daha kolay yolunu anlatıyordum sizinki kulağı tersten tutmak gibi ben düz tutuyorum (ipnece bi gülüş yapıyor)
h : neymiş gel anlat bakalım

harbiden anlatıyor hocayı züt edip son noktayı koyarken tebeşiri sertçe vuruyor yerine oturuyor , bu da hocaların bizi sevmeme faslı oluyor bundan sonra hep hocalara ters gidiyoruz zaten.

işler tıkırına girmeye başlamıştı, aradaki statü farkını kaldırmıştım ama hala onlara siz benden iyisiniz siz şöylesiniz böylesiniz mesajlarını vermeyi ihmal etmiyordum, biliyordum ki ne zaman kendimi üstün görürsem o zaman kaybedeceğim..

her gece yatarken elanuru düşünüyordum, yanlış anlamayın inanın onu düşünürken kalkmıyordu bile amk 18 sene eline kız eli değmemiş bir adamın bir kızı düşünürken gibi kalkmaz mı , kalmıyordu işte o derece aşıkmışım demek ki ona. ilan-ı aşk ettiğim sahneyi hayal ediyorum , onun kabul edişini hayal ediyorum , düğünümüz vs. herşey ama herşey en ince ayrıntısına kadar kafamda kurgulanmıştı tek yapmam gereken bu yılı bitirmek ve erzurum tıpa gibtir olup gitmekti , karşısına çıktığımda da 'bak elanur ben artık adam oldum' diyebilmekti...

bunun için gerçekten herşeyimi ortaya koyuyordum , her gün 90 km yol yapıyordum ama çalışmalarım tüm hızıyla sürüyordu , yorulmak diye bir şey bilmiyordum kısacası. artık konuları öğrendikçe puzzle yavaş yavaş yerine oturuyordu puzzle oturdukça hız konusunda kendimi geliştirmeye karar verdim futboldan da bildiğim gibi hız herşey demek değildi ama çok şey demekti...

kendime bir ceza sistemi geliştirmiştim , bir soruyu ilk okumada anlayamazsam 200 soru ceza veriyordum kendime , çözemezsem değil , anlayamazsam. anlayamamak çok başka bir olaydı çünkü , insan bilmediği şeyi yapamaz bunu anlarım ama bir şeyi anlayamıyorsan bu ciddi bir sorundur , bu sorunu da bu şekilde çözmeye karar vermiştim.ilk başlarda gerçekten hiç kolay olmadı , aralıksız 13 saat soru çözmek gibi çılgınca işler yapmak zorunda kaldım ama 1 soru dahi taviz vermedim cezalarımdan , disiplin mekanizmamı bir hayli geliştirmiştim kendime baktığımda hakikaten hayret ediyordum o zamanlar, dersanede lakabım makineye çıkmıştı , hız konusunda ebubekir bile benimle yarışamıyordu diyebilirim , özellikle de matematik konusunda...

bir derste matematik hocası 5 er test dağıtıp ilk testin 3.sorusunu tahtada çözerken elimi kaldırdım ;

b : hocam sorması ayıp başka test var mı ;)
h : var da önce elindekileri bi bitir bahadır
b : hocam bitmese sormam zaten
h : sen şimdi bu kadar zamanda o 5 testi de çözdün mü
b : çözdüm hocam hatta 3 ünü uçak bile yaptım :d (o ara ebu 4.testi çözüyodu durdu bizi izliyor)
h : dur bakacam bu mümkün değil

geldi harbiden uçak olanları açtı inceledi inceledi sınıfa döndü ;

h : harbiden de çözmüş beyler
b : e hocam yalan söyleyecek halimiz yoktu çözdük
h : istiyosan çık gez sen bahadır başka test yok :d başka konu da çalışabilirsin sana serbest
b : tamam hocam dedim

çıktım kantine açtım ntv spor izliyorum fuat akdağ ve mehmet demirkol var , 2 3 dakika geçmeden ebu geldi yanıma

e : lan olum sen ne ara bitirdin onları
b : bitti kanka valla
e : e olm sen gibmişsin o zaman anasını ortalığın , çak amk çak
b : ahaha sayende kardo ters yatırıp düz gibecez analarını sınavdan sonra görecem hepsinin zütünü
e : inşallah kardo inşallah