0
22 yıl önce, şu an nerde duruyosam ordaydım yine, sevdiklerimin ölümünü izledim. panpa dediklerim sırtımdan vurdu. intikam hırsı bürüdü gözümü. bu beni consume etti. were it not for the wisdom of a few strangers, who taught me to look past my instincts. They never preached answers, but guided me to learn from myself. bize ne yapacağımızı söyleyen insanlara ihtiyacımız yok, savonarola'nın da medici'nin de dıbına dert salıyım. kendi yolumuzu izlemekte özgürüz. herkesin popisi vardır. bizden özgürlüğümüzü almak isteyen bi takım huur çocukları olacaktır ki zaten bunlar babadan oğula nesil heralde bu anasını gibtimin huur çocukları pu huur çocukları babadan oğula nesil. neyse bu özgürlüğümüzü almak isteyenlere çoğunuz veriyosunuz özgürlüğünüzü. sizin de ayrıca dıbınıza koyim omurgasız pekekentler. ama neyin doğru olduğunu seçmek bizim elimizde, bizi insan yapan bu. size bu hususta doğru yolu göstericek kitap yok, kendi yolunuzu takip ediceksiniz bi şekilde. beni ya da başkasını takip etmeyin yeminle zütünüzden ünite ünite kan alırım. ok kib bye.
otudum ciddi ciddi çevirmeye çalıştım bunun gibi bi şey çıktı.
