Güzel istanbul'umuzun yıldızları ışıl ışıl, insanları mışıl mışıl; gönülleri çakıllı, zihinleri akıllı, gölgelerinde kuşların dinlendiği, gökyüzünde atmacaların uçuştugu günlerdi.

Dogayı çok seven yapım, istanbulu zevkle incelememe bir araçtı. Gök ihlali yapan kuleleri saymazsak tabi... Zaman mı; Saat 9...

Bogaziçi bilgisayar mühedisligi okuyordum. Diger üniverstelerin aksine, Bogazici ingilizce hazırlık konusunda üst seviyede bir okuldu .Kendimi bu zamana kadar çalışmaya vermiştim. Bir inek olarak yaşamak zordu. Çünkü etrafınız hep insandı.

Gezmeyi ve dogayı seven yapım, belkide beni rahatlatıcak tek şeydi. insan gezince fotografsizda olmuyordu. Her zaman yanımda taşıdıgım can*n marka makinam; silahım gibiydi. Bilirsiniz, gözün bir kez gördügü güzelligi, sen binlerce kez görebilirsin.

Ben genlerimin bana verdigi ölçüde idare ediyordum. Zaten daha ne olabilirdim ki... Siyah sacların, beyaz tenle buluştugu herkes gibi. Ben herkestim. Allah'tan gözlük yerine lens kullanıyordum. Yoksa o gözlüklerle asla insan olamazdım.

Her sabah selam verdigim bakkalım, simit aldıgım firinim, rahatça ulaşım yaptıgım metrom vardı. Bakkal selami amca bana her selam verdiginde, gözlerindeki o gururu görüyordum. Birgün ;

-Mahalleden bir adam sen çıktın evlat. Baksana çocukluk arkadaşların hepsi soytarı.
+Estagfurullah selami amca. Onlarda iyi çocuklardır.
-Ne iyisi... Kaç yaşına gelmişler hala zevk için benden bişeyler çalıyorlar. isteseler veririm. Senin gibi onlarda evlatlarım. Ama onlar daha zevk alıyorlar bundan.

Okula yetişmenin telaşını üstüne katarak;

+Sen kızma onlara selami amca. Ben okula yetişeyim. Hadi Allaha emanet ol
-Sende evladım sende.

Durum böyleydi. Gurur duyan sadece anne baba olmuyor bu hayatta. Bakkal selami amca bile gurur duyuyor.

Okul bittikten sonra, Sultan Ahmet Meydanının tozlu ve ruslu sokaklarında gezmek istiyordum. O gün bu satırları yazdıracak gündü. O gün hayatımın degiştigi gün.

Meydana inmeye karar verdikten sonra, gözlerime; sözlerimin gözlerime mühür vuracagı birşey çark etti. Üzerinde mavi bir tisort, herkesin giydigi ama herkes gibi degil. Yüzünde gülüş herkesin güldügü ama herkes gibi degil. Gözlerindeki yeşil çakıllı, baktigi zaman yere mıhlayacak, güldügü zaman denize vuran mehtap gibi, çakıllara vuran güneş gibi, gökyüzünü aydınlatan güneş gibi; sıcak ve ışıl ışıl... Yaz mevsiminde kızlar mini elbiseler giyerken, her yerini kapatmış biri. Vucudunu gosterse, kimbilir nasılda guzel olurdu.

Yanına dogru hafif adımlarla yürüdüm. Tisortun üstündeki yazıdan dikkatimi alamıyordum. Ask me. Anlaşılan bu ismini güzel diye soylıyemeyecegım kadar beni yüreklerimin en derin yerinden vuran leyla, ingilizcesini geliştirmek için turistlere yardım ediyordu. Her gelenle güler yüzle konuşup, gidenede iyi günler demeyi ihmal etmiyordu. Gidenler neden
gidiyordu ki. Orda olsam asla iyi günler dedirtmezdim. Gitmezdim çünkü.

Onu karsıdan gören banka oturup, tam bir saat boyunca yaptıklarını izlemek; televizyon karsısında bir dizi izlemekten daha heyecanlı ve daha muhteşemdi. Girişken bir insan olmayabilirdim. Ama iyi ingilizcem vardi. Bu bana yetermiydi... Gözlerine bakarak yere yapışabilirdim.

Banktan kalkıp ona dogru gitmeye başladım. Yaklaştıkça kalbimin gümbürtüsü duyulacak korkusuyla basbasaydım. Selam verdim. Kendimi Tom diye tanıttım. Tom neydi yahu... Ne kadar basit ve sadeydi. Tom geldi aklıma napayım.

+Buralarda gezilecek neresi var?
-Yere Batan Sarnici, Sultan Ahmet Camii,...
+Siz hep burada mı görev yapıyorsunuz?
-Evet. Dilimizi geliştirmek adına buradayız

Ben dogayı geziyorum. Kuşları çekiyorum. Dogal guzelliklerin peşinden koşuyorum. Ama senin gibisini; ne resimledim ne de gördüm. Tek başına dolaşan bir ceylan olsaydın. Seni fotograflamak icin Sibiryadan kalkıp gelirdim. Soguk memleketteki insanları o yumuşak sesinle ısıtabılırdım. Gözlerindeki yaşama sevinci, hastalari ayaga kaldırırdı.

Evet. Sonunda iyi gunler dedi. Napayım aklıma bişey gelmedi ki. Yoksa gözlerine 2 dk daha bakmak için neler vermezdim. Zihnim kendini durdurdu. Ellerimi havaya kaldırdım, titriyorlardı. Aşktan ve heyecandan...

Eve dönme vakti gelmişti. Gezmektende yorulmuştum zaten. Düşüncelerim henuz adını bilmedigim güzelligin üstune kurulmuştu. Orada gecelicek, orada sabahlıcaktı. Sahi benim adımıda bilmiyordu ki. Tom demiştim. Hey Allahım ya...

Tom... Tom... Tabi ya... Onunkide jerry olsun o zaman. Ben tom o jerry. Sonucta kovalıcaktım. Peşini birakmıcaktım.

Yatakta hayal denizimi kaplayan jerryi düşünüyordum. Evlilik hayali bile kurmustum. Ya çok deliydim yada aptal. Gerçi bu dunyada biraz deli olmakta kötü birşey degildi. Yarın tekrar gidicektim. Biraz daha fazla konuşup, daha fazla yanında kalıcaktım.

Tramwaydan indikten sonra ilk duragım dün bulundugu yere gitmek oldu. Dünkü heyecanım azalmış olsada, yaklaştıkça yerine geliyordu. Köşeyi döndükten sonra, gözlerimi bulundugu yere iliştirdim. Orada kimse yoktu. Zaten mavi tisortluler gelmemişti.

1 saat kadar bekledikten sonra, geldigini gördüm. Kalbim fırladı fırlayacak... Yanına yaklaştım:

+Dün söylediginiz yerleri gezdim. Ve size teşekkür edeyim dedim.
-Biz bu sebeple burda duruyoruz.
+Siz hergun buradamısınız
-Evet. 1 hafta kadar burdayız
+Benimde otelım burada. Arada boyle gelirim. Türkiyeden arkadaşta edinmek istiyorum
-Tabikide. Biz her zaman buralardayız. Ben olmadı başka biri olur.
+Daha önereceginiz başka yerler var mı?
-(Bir suru muze, park.)

Soyledikleri benim gezdigim yerler

Bu konusma biraz daha uzun olsada gene iyi günlere başlamıştı. Jerry'nin yeri belliydi. Ve ben onu yakalamalıydım

Sen böyle imla kullan cınımı ye

oku oku bitmez şimdi amk

ıyı yazıyon devam et

YAZ AMK

Siz okuyun iyise yazın bende okim

Jerry iyimiş yanlız

Başlıka beynim yetmedi cugu

Rez panpa

Anlat be kardes. Dagla cigerimizi

Bunu insan okuyacak amk bu ne

Devam amk

Titretttin beni

Yok canım şaka yapiyosun

Anlat kardesım dinleriz

Kitap gibi yazıyorsun TDK sözcüsü olabilir misin 😂 😂