ingilizce bilen kaç kişiyiz beyler

türkçe’nin önemi
tarihi çok eskilere dayanan ve dünyanın en büyük dillerinden biri olan türkçe'yi konuşan türklerin, asırlar boyunca medeniyet dünyasına kazandırdıkları herkesin malumudur.

türklerin tarihteki ağırlığına nispetle konuştukları dil olan türkçe'ye ise yeteri kadar değer verilmemiştir. oysa türk diliyle, değişik alfabeler kullanılarak birçok eser meydana getirilmiş ve bu eserlerle medeniyet tarihine ışık tutulmuştur. genellikle yazıldığı gibi okunan, istisnaları fazla olmayan sistematik bir dil olan türkçe'yi öğrenmek zannedildiği kadar zor değildir. hatta günümüzde, türkçe'nin bilgisayar diline en uygun dillerden biri olduğu çeşitli çevreler tarafından dile getirilmektedir.

türkçe'nin tarihî görünüşü

bugün, dünyada yaklaşık olarak 200 milyon insan türkçe konuşmaktadır. yani türkçe dünyada en çok konuşulan 6. veya 7. dildir. hâl böyleyken türk dili, türklerin en çok konuştukları yer olan memleketimizde yeterince alâka görememektedir. dilimiz, tarihin bazı dönemlerinde bugün olduğu gibi birtakım
dillerin boyunduruğu altına girmiştir. türklerin ilk yazılı kaynaklarından olan orhun abidelerinden anlaşıldığına göre dilimize, 7. asırda bile brahmice ve çince'den kelimeler geçmiştir. karahanlı devletinin i̇slâmiyet'i din olarak seçmesinden sonra, türkçe'ye arapça kelimeler girmeye başlamıştır. 1072 yılında kaşgarlı mahmut, türkçe'nin üstün yönlerini göstermek ve araplara türkçe öğretmek gayesiyle dîvânü lûgati't-türk adlı kitabı kaleme aldı. selçuklular devrinde ise, özellikle resmî yazı dilinde türkçe hemen hemen hiç kullanılmamaktaydı. selçuklularda resmî yazışma dili ve edebî dil farsça, ilim dili ise arapçaydı. bugün, elimizde bu dönemden kalma çok az sayıda türkçe kitap mevcuttur. selçuklu devleti yıkıldıktan sonra, beylikler döneminde ise türkçe önem kazanmağa başladı. bunda beyliklerin başında bulunan beylerin arapça ve farsça'yı çok iyi bilmemeleri ve türkçe kitap yazan âlimleri korumaların önemli rolü vardır. yine de türkçe eser yazan âlimler "türkçe eser kaleme alırken zorlandıklarını, o devrin devâsâ dilleri olan arapça, farsça karşısında türkçe eser yazdıkları için ayıplanmamaları gerektiğini" söylerler. özellikle 13 ve 14. yüzyıllarda yaşayan yunus emre, gülşehri, aşıkpaşa gibi şairler türkçecilik şuuruyla hareket etmiş ve mükemmel eserler meydana getirmişlerdir. farsça'yı edebî dil olarak kabul eden türklerde, farsça'nın etkisi büyük olmuştur. bu dil, sadece anadolu'da yaşayan türklerin arasında değil, orta asya'da yaşayan türkler arasında da yaygın bir hâle gelmiştir. âlimler eserlerini türkçe yazmaktan çok, farsça yazmaya özen göstermişlerdir. 15. yüzyılda türkçe'nin düştüğü bu duruma üzülen büyük türk şairi, edibi, tarihçisi, mugibişinâsı ali şir nevâî, türkçe'nin farsça'dan üstün olduğunu ispat etmek için muhâkemetü'l-lugateyn adlı kitabı yazdı. o, farsça'yı da birçok fars'tan daha iyi biliyordu. ali şir nevâî'den önce çekine çekine türkçe eser meydana getiren âlimler, ondan sonra, daha fazla ve gocunmadan türkçe eser vermeye başladılar. yani nevâî o devirde sadece orta asya türklüğünün değil, bütün türklerin yollarını aydınlatmış ve ufuklarını açmıştır.

dünyanın en büyük devletlerinden biri olan osmanlı devletinin ilk dönemlerinde ise, arapça ve farsça'dan türkçe'ye geçen kelimeler çok fazla değildi. bu kelimelerin giriş hızı 15. yüzyıldan itibaren artmaya başladı. 16. yüzyılın ortalarından 19. yüzyılın sonlarına kadar ise dilimize birçok arapça, farsça kelime girdi. türkçe'nin, 11. yüzyıldan 19. yüzyılın sonlarına kadar arapça ve farsça'yla mücadele etmek zorunda kaldığını rahatlıkla söyleyebiliriz. 20. yüzyılın başlarında ise arapça, farsça'nın türkçe üzerindeki hâkimiyeti azaldı. bu da türkçe'de kullanılan ve halkın anladığı kelimelerin dışındaki arapça, farsça asıllı birtakım kelimelerin, kaidelerin ve birçok tamlamanın dilimizden çıkarılması neticesinde meydana geldi. böylece türkçe iyi bir mecraya girdi. fakat 1930'lardan sonra başlayan öz türkçecilik (yani uydurmacılık) hareketi ise bunu baltaladı. bu hareket de hiçbir dayanağı olmadığı için fazla sürmedi. burada şunu da söylemek gerekir ki, osmanlı devletinin resmî yazı dili türkçe'ydi. fakat arapça, farsça'yı da birçok kişi bilirdi. zannedildiği gibi halk ile aydın tabaka arasında da büyük bir uçurum yoktu. belki de var olduğu zannedilen bu uçurum, günümüzden bile daha azdı. yani osmanlılar, selçukluların aksine türkçe'ye önem verdiler. onların döneminde birçok türkçe eser telif edildi. bugün türkiye'de ve dünyanın muhtelif bölgelerinde osmanlılar döneminde yazılmış yüz binlerce türkçe kitap bulunmaktadır. demek ki, osmanlılar arapça, farsça'yı iyi bilir, fakat anadilleri olan türkçe'yi ise her zaman kullanırlardı. osmanlı devleti tarih boyunca fethettiği ülkelerin halklarını türkçe'yi öğrenme konusunda hiçbir zaman zorlamamış, yani onları sömürmemiştir. bunun en büyük delili ise, günümüzde, eskiden osmanlı coğrafyasında yaşayan milletlerin bir çoğunun türkçe bilmemesidir. zaten osmanlı memleketlerinde yaşayan halkın beslendiği hayat ve kültür kaynakları, aldığı terbiye ve temsil ettiği inanç sistemi, dünyadaki hiçbir milleti sömürge hâline getiremezdi.

dünyada konuşulan birtakım dillerin değişik asırlarda diğer dillere üstünlük kurduğu görülmektedir. meselâ, 17, 18 ve 19. yüzyıllarda fransızca dünyaya hâkimdi. 20. yüzyıl ve günümüzde ise artık i̇ngilizce bir dünya dili olmuştur

Penis, canlılar aləmində, kişi fərdlərdə, görünür qisimdə iştirak edən eşey və artıma orqanı quruluşudur. Penis sözü Latıncada "quyruq" mənasını verməkdədir.

sidik və artıma sekresiyası kanalı, bunun ətrafını bürüyən süngerimsi bir quruluşda qan damarlarınca zəngin bir artıma orqanıdır. Penisin ucunda iştirak edən açıqlıqda həm sidik həm də meni-ayrı vaxtlarda çölə atılar. Penis xəbərdar damarların qanla dolmasıyla böyüyər və sərtləşər. Buna sərtləşmə (ereksiya) deyilir. Sərtləşən penis içindəki spermanın çölə atılmasına boşalma (ejekülasyon) deyilir.
Mündəricat
[Gizlə]

• 1 anatomiyası
o 1.1 Bölümleri
• 2 Növləri
• 3 inkişafı
• 4 Ölçüləri
• 5 Sərtləşmə (Ereksiyon)
• 6 Boşalma (Ejekülasyon)
• 7 Sperma istehsalı
• 8 Sünnə
• 9 Mənbə

Anatomiyası
Penisin hissələri

Kavernöz və spongiöz maddələrdən ibarətdir:

• Kavernöz maddələr; dayanıqlı kollagen və elastik liflərin ibarət olan bir örtüklə sarılmışlar. Örtüyü içində "kavern" deyilən kiçik odacıklar tapılar. Bu odacıklar atardamarlarla bəslənər və xəbərdar edilmə əsnasında qanla dolaraq penisin sərtləşməsini təmin edirlər. Kavernöz cisimlər də iki ədəd örtük ilə tunika albuginea və buck fasiasi sarılıdırlar. Bu örtükləri funksiyaları sərtləşməyə əhəmiyyətlidir. Kavernöz cisimlər, line odacıklar və qan damarları ilə dolu uzun iki boruya bənzər quruluşdadır, penisin kök qismində bu cisimlər sümüyə yapışarlar.

• Spongiöz maddələr; kavernöz maddənin alt hissəsində tapılar və içindən sidik kanalı keçən odacıklarla dolu bir balon şəklindədir. Sərt bir örtüklə sarılı olaraq tapılmaz və sərtləşməyə daha yumşaq olaraq qalır. Spongiöz cisimin uc qismi genişlənərək penisin glans penis də deyilən baş hissəsini təşkil edir.

Penis kökünün altında iştirak edən erbezleri, dəri ilə örtülü torba şəklində bir quruluşun (skrotum) içində qorunarlar. Orqanı örtən dəri yetkinliyin başlaması koyulaşıp qalınlaşar. Bu torba içindəki erbezleri yetkinlik əvvəlində kiçik, yetişkinlərdə isə 20-30 qr. ağırlığında, 4-5 sm uzunluğunda, 2,5 sm. genişliyində yumurtaya bənzər şəkildədir. Testisler kişi artıma hüceyrələrini yəni spermaları çıxararlar və kişilik hormonu olan testosteronu ifraz edərlər. Bunun yanında erbezinde çıxarılan ər mayesi testis yollarını kayganlaştırarak spermaların keçişini asanlaşdırır.
Bölümleri
Penisin hissələri

• Erbezleri
• Yantestisler (Epididymis)
• Süngerimsi toxuma (Corpus cavernosa)
• Sünnə dərisi
• Frenulum
• Üretal açıqlıq
• Anti xüsusi
• Baş qismi (glans penis)
• Corpus spongiosum
• Penis
• Skrotum

Növləri

Penis, içinə daha çox və ya daha az qan sahələr olaraq sınıflandırılabilir:

Ət penisi: Ət penisini sahib şəxslərin penisi ən enmiş halda halında dahi ~ 10cm ətrafındadır. Ət penisinin sərtləşmiş as, enmiş halda (sönük) halının 1,2-1,4 misli qədər böyüyə bilər. insanların orta hesabla% 19 u et penisini malikdir.

Qan penisi: Qan penisini sahib şəxslərin penisi ən enmiş halda as 4-6cm dir. Qan penisi, ən enmiş halda halında olan penisin 2-4 qatına qədər böyüyərlər. insanların yaşlaşık% 81 i qan penisini malikdir. [1]

Yarı et yarı qan penisi: inikken penisin başı hardasa sərt as ölçüsündə olub, gövdə hissəsi qan penisi kimi büzüşen penistir.

Anormal penis: Sərt as * 16cm'nin çox daha üstündə olan penis anormal böyüklükdədir, bunlar çox az adamda görülüb, quruluş pozuqluğudur. Çox kiçik penisə mikropenis xəstəliyi deyilir. Qeyd: Kök / kök insanların çoxunda penis bölgəsində yağ təcrübəsi ola bilər, buna görə penis inikken ~ 1cm qədər görünə bilər, bununla mikropenis xəstəliyi qarışdırılmamalıdır, bunda penis yalnız yağlardan görə kiçik görünər.
inkişafı

Penis, normalda kişi 13 yaşlarında böyüməyə başlayır və təxminən iki il ərzində yetkin kişi penisi böyüklüyünə çatar. Böyüməyə başlama yaşı 10 ilə 15 yaş aralığında dəyişə bilər. Bu dövrdə genital bölgə tükləri də ortaya çıxır. Bəzən tam böyümə 18 yaşına qədər olsa da, çox nadir hallarda 20-24 yaşlarına qədər də davam edə bilər. [Tacikistan:]
Ölçüləri
Zəif və sərtləşmiş penis

Sərtləşmiş bir penisin orta uzunluğu 10-13cm olmaqla birlikdə, uzunluq Aralığının ümumiyyətlə 9.5-14 sm aralığında dəyişdiyi müşahidə edilmişdir. Normal penis boyu 8-14 sm arasındadır. Normaldan böyük penis boyu isə 14-16 sm arasındadır. [2] [3] Struktur pozuqluq olan anormal penis, boyu 7cm'nin altında və boyu 16cm'den çox daha uzun olan penislerdir.
Sərtləşmə (Ereksiyon)

Ana maddə: Sərtləşmə

Bir penisin sərtləşmə mərhələləri
Play video

Parasempatik sistemin xəbərdar edilməsi nəticəsində, penisin Corpus cavernosum və Corpus spongiosum mahnılarına qan dolması səbəbiylə ibarət olan fizioloji hadisədir.

Fizioloji olaraq, xəbərdar edilmə əsnasında atardamarlarla qan sürətlicə penisə pompalanır, penisin kavern odacıklarının divarları boşalaraq genişlənər və içlərinə daha çox qan alaraq şişər və böyüyərlər. Beləcə penis qanla dolaraq böyüyər və sərtləşər. Ən xaricdəki sərt örtük və pərdələri gərilər, toplardamarlar bağlanar və qan təkrar dövriyyəyə çıxmaz, bir müddət orada qalır. Penis sərtliyini itirərkən, bu toplardamarlar açılır, qan penisi tərk edər və kavern sistemlərin divarları kasılıp büzüşerek kiçilərlər. Penis köhnə mövqeyinə gəlir.

Mexanizm olaraq sadə; amma hormonal, kimyəvi, elektrik, mexaniki və psixoloji baxımdan mürəkkəb bir prosesdir.
Boşalma (Ejekülasyon)

Ana maddə: Boşalma

Penisten spermanın sperma kanalları vasitəsilə üretal açıqlıqda çölə çıxması hadisəsidir.

Sperma kanallarıyla bədəndən çölə çıxan menide sperma hüceyrələri tapılar. Testislərdə çıxaraq sidik yoluna doğru uzanan iki sperma kanalı, sidik kisəsinin altından keçər və xarici sidik açıqlığına qədər uzanır. sidik kisəsinin altında prostat vəzi yer alır. Prostat, boşalma əvvəli bir maye ifraz sperma kanalını təmizləyər. Bu maye dişilərin artıma kanalı olan vaginanın kimyəvi mühitini sperma hərəkətinə uyğun hala gətirər. Spermaların çölə atılmadan əvvəl biriktikleri iki kiçik kesecik də (Seminal kisə) mesanenin iki yanında tapılar.
Sperma istehsalı

Ana maddə: Sperma

Hər testis içində çox incə və bir-biri üzərinə dözmüş çox sayda kapilyar boru vardır. Sperma hüceyrələri bu borular içərisində ibarətdir və olgunlaşırlar. Sperma hüceyrələrinin istehsalı və yetişməsi təxminən 74 gün qədər sürər. Təxminən 4 ml. həcmindəki spermanın hacmen 60% Seminal vezikül tərəfindən, 20%-i prostat tərəfindən yaradılır. Prostat ən xarici qisimdə iştirak edən orqan olduğundan boşalma ilk boşalan maye prostat mayesinin və ən canlı spermalar bu maye içində iştirak edərlər. Sperma istehsalı davamlıdır, çıxarılan sperma depolanar və boşaltılmaya hazır gözləyir.

Bir BOŞALMADA kişi orta hesabla 150 milyon sperma hüceyrəsi boşaldar. Yumurta hüceyrəsinin mayalanmasını sperma sayı qədər spermaların keyfiyyəti də vacibdir. Meninin müxtəlif xüsusiyyətlərinin laboratoriya şəraitində araşdırılmasına spermiyogram adı verilər.
Sünnə

Ana maddə: Kişilərdə sünnət

Sünnə, kişilərdə penis başını örtən və qoruyan üstderinin (prepus) bir qisminin və ya hamısının kəsilib atılmasıdır. Yəhudi və Müsəlman kimi bəzi cəmiyyətlərdə dini bir lazımlılıq olaraq, bəzən də tibbi bir lazımlılıq olaraq dünyada məşhur olaraq tətbiq olunur.

Xüsusilə gigiyenik olmayan kişilərdə sünnənin AIDS və digər cinsi yolla yoluxan xəstəliklər ilə penis xərçəngi riskini azaltdığı müəyyən edilmişdir. [4] Sünnənin, penisin istilik həssaslığını artıraraq erkən boşalma problemini tətiklədiyi istiqamətində məlumatlar olmaqla bərabər [5] tam əksinə həzz anbarını yüksəldərək erkən boşalma problemini müalicədə təsirli olduğu istiqamətində məlumatlar də vardır. [6] [7]