ingiliz okçusunun hikayesi

Yıl 1341

Ölüm... Ölüm kafamı kurcalıyordu. Basit hayatımın, yaşamımın tek amacı neden ölümdü. Damızlık bir inek gibi çiftleşmek için yaşayıp, tarla sürmek için saatlerimi feda etmek... Bu benim hayatım olamazdı. Somerset'in Kuzey Fransaya bakan kıyısında oturup, basit hayatıma küfrederken annemin seslenmesiyle ayıldım:
"Wilbur baban av için seni çağırıyor!" 40' lı yaşlarının ortasındaydı annem, beyazlamaya yüz tutmuş sarı saçları, çıkık şakakları ve derin mavi gözleri ile klagib bir ingiliz kadını.

Başımla olur işareti yapıp oturduğum iskeleden kalktım ve evimize doğru döndüm, tek katlı küçük bir evdi bizimki; yaşamımında olduğu gibi herşey minimumdu benim için hiçbirşeyi doya doya yaşayamazdım. Tahta çitten yapılmış eğri kapıyı geçtim, köpeğim benimle ilgilen der gibi havlamaya başladı, nedense ona bir isim koymayı hiç düşünmemiştim, onu terkedilmiş bir şekilde bulduğum halden beri köpek derim, oda alıştı herhalde.
Düşüncelerimden uyanıp eve girdim, klagib bir evdi bizimkisi lüks olan tek şeyimiz babamın kendisi yaptığı sallanan bir sandalyeydi herhalde. iyi bir marangozdur babam, av için kullandığımız uzun yaylarımız da dahil olmak üzere evdeki bütün tahta eşyalar onun elinden çıkmıştır.
Av için kullandığım uzun yayımı duvardan aldım, elimi üzerinde birkaç tur gezdirdim, ağaç reçinesinin verdiği pürüzsüzlük mükemmel bir duyguydu, 1.80 metrelik devasa boyuyla güven verirdi bu yay bana. Ok atmak için hiç eğitim almadım, 20 metreden bir bileziği vuracak kıvama gelene kadar kendi kendime çalıştım sadece, bizim köyümüzde erkeklerin çoğu gösteriş için ok kullanırdı ama ben ve babam gibi olanlar sadece yemek bulmak için.
Babamın dışarıdan gelen sesiyle yeniden düşüncelerimden ayrıldım. Böyleydim işte hayal dünyamın çıkmazı içinde sürekli.

hikayenin sonunda fransızlar tarafından yakalanıp ok attığı parmakları kesilmiyorsa okumam

türk okçusu giber. neyse yaz okuyalım bende yazıyom birşey sende onu oku fantazi gör

Ha soranlar olacaktır gavurmusun niye ingiliz okçularıda, türk okçuları değil diye. Nedenini bilmem ama batı kültürüne, türk kültürüne olduğu kadar da aşinayım size bir şeyde özür dilemek istiyorum okçunun adı ve diğer isimler ingilizce olacak, gidipte ingiliz okçusuna mahmut deyemeyiz değil mi?

@2 fark ettim az çok bilgilisin parmak konusu hikayede geçecek

okkuyoruz panpa

reserved

Evet arkadaşlar kısa bir bilgilendirme yapayım ilk olarak, 1200 lü yıllarda ingiliz okçuları Fransanın korkulu rüyası olmuştur, neden?

Çünkü ingiliz okçuları savaş döneminde kendilerine özgü partiler ile ingiliz ordusuna paralı asker olarak katılmışlardır, savaşlarda boy gösterdikleri kadar, keşif vs gibi görevlerdede kullanılmışlardır, ama asıl amaçları düşman bölgesini yağmalamak ve düşmanın lojistik desteğini kesmekti.

Savaşta bu kadar etkili olmalarının nedeni ise, dönemin Fransasında sanılanın aksine ok kullanımı neredeyse yoktu, ok yerine Tatar yayları kullanılıyordu, menzilleri biraz daha fazla olmasına rağmen kullanımı kolay olmasına rağmen doldurmak gerçekten uzun sürdüğü için, ingiliz oku ile başa çıkamamıştır.

Özellikle ingiliz yayı dediğim dikkatinizi çekmiştir, birazda okun ve okçunun özelliklerinden bahsedip hikayeye geçmek istiyorum. Genel olarak ingiliz yayı 1.80 ve 2 metre olarak değişir, kullanımı zordur fiziki özellik ister ve 200-300 metreye kadar atış yapabilir. Bi ingiliz okçusu yayını kendi yapar ve genel olarak oku ile büyüdüğü için askerde özel bir eğitim alması gerekmez. Av ingilizlerin ana sporu olduğu için ok ve yay kullanımı yaygındır, bu nedenle çocuklar küçüklüklerinden itibaren yayları ile büyür. Bu kadar bilgilendirme yeter sanırım bi yemek yeyip hikayeye başlıyorum.

20-25 dk sonra başlıyorum ciddi bir dil ile, imlaya dikkat ederek yazacağım, okumanız sıkıntı olmayacak. Hikayeyi yazma amacım bilgili arkadaşlarla vs. güzel muhabbetler yapmak yada öğrenmeye hevesli arkadaşlar ile.

@3 panpa gönder inboxa okuyayım, bu arada şuan yemek yiyorum telden yazıyorum yemekten sora hemen başlıyorum yazmaya

okurum ama bundan sonra da bi japon okçusunun hikayesini yazacaksın ona göre!

helal longbow bilen biri çıktı dinliyoruz

rezerved. gece okurum

@12 Kardeşim japon kültürü pek bilmem ama samurayları araştırmışlığım var. Shogun dur, savaşçının yoludur vs. yüzeysel bilgim var. Bu arada yemek yedim geldim. Hikayeye başlıyorum şuan bikaç şeyi kafamda yazdım, burayada geçirip gönderiyorum.

Muhafızlar bizi evden çıkarttı ve köy derebeyenin geniş evinin yanındaki zindana kapattı, pislik ve kokudan dolayı üzerimdeki bol kollu keten tunik ile burnumu kapattım. Gözüm babama kaydı, başını eğmiş oturuyordu hala tek kelime bile etmemişdi. Anlık paniğin geçmesiylede korku beni sarmaya başladı. Düşüncelerimle boğuşurken sızmışım.
Sabah zindan kafesine vuran metalik bir sesle uyandım, ilk dikkatimi çeken kafeste yalnız olduğumdu. Kalbime bir ağrı saplandı çünkü babam artık bizimle değildi. Beni kısa süreli şoktan ayıltan şey gardiyanın üzerime atmaya çalıştığı taklu suydu, halimi görünce genizden bir kahkaha attı ve kafesin kilidini açtı.

Eğitimden nasibini almamış pes ses "Salındın" dedi. Ona doğru öfke kusan bir bakış atıp zindandan temiz havaya çıktım. Artık burada kalamazdım, hayatımı bir çiftçi yada bi aile babası olarak geçiremezdim. Hızlıca eve gittim, annem evde yoktu, annem ve babamın odasına girdim, babamın paslanmaya başlamış satır biçimli çentikli kılıcını kemerime astım, babama dedemden kalan eski püskü yastıklı kumaş zırhı kafamdan geçirdim ve en önemlisi güzel yayımı ve oklarımıda alıp kapıya yöneldim, tam evden çıkarken erzak ve para aklıma geldi, içeri geri girip ailenin 5-6 aydır biriktirdiği 3 pound para ile birlikte avdan kalan bir parçayı babamın av çantasına koyup çıktım.

Somerset markete giden yola çıktım ve ilk geçen at arabasının kullanıcısına selam verip arabanın saman taşıyan arka kısmına atladım, adam bizim köyden değildi beni tanımaması işime gelmişti.
Sallantılı toprak yolda ilerlerken ilk defa gerçekler yüzüme vurmaya başladı.

Babam ölmüştü..
Annemi yarı-deli bir şekilde geride bıraktım.. Hoşçakal bile demeden.
Ağlamaya başladım... Kaderim için ağlamaya.

Panpalar bugünlük yeter asıl hikaye başladı zaten. @31 panpacığım nediyorsun acaba? Tiberius Agustus var bildiğim oda romalı konuyla alakası yok.

Efem birde yorum atın okuduğunuzu bileyim boş boş yazınca hevesim kaçıyor.

Arkadaşlar birde birşey anlatmak istiyorum ingiliz okçularının gücü ile ilgili(Türk okçuları yan yatırır, düz giberde konu değil şuan) Agincourt savaşında ingilizler 6000 asker ile 30000 Fransızı yenmişti, Fransızlar genelde konroi denilen dip dibe dizilmiş atlı birlikler ile saldırırdı, ağır zırhlı atlı askerler. ingiliz okçuları 2 tip ok kullanır, birisi bildiğiniz mahmuzlu normal ok, biriside uzun iğne gibi başlığı olan ok, bu iğne uçlu oklar zırhları geler geçer, askerede büyük hasar verirdi, düşünün birde atların hızı var. işte bu şekilde tepenin dibinde ingiliz Kralı V. Henry, Fransız ordusunu telef ediyor.

Ara ara eğer istek olursa bazı savaşları daha detaylı anlatabilirim. Bu arada ingilizlerin hakkından iskoç askerleri gelir genelde ama onlarda kötü yönetim yüzünden telef oluyorlar.

Bende sayısal ım ama tarihsiz günüm geçmez :D hergün yeni birşeyler kurcalarım bu başlıkta takıl sen hem hikaye yazıcam hemde o zamanla alakalı güzel bilgiler vericem, beyin fırtınası yapabiliriz :D

takibe aldım bi ageof yapıp geliyom

panpa güzel yazıyoyon devam et roman yazmak zor iştir bilirim bende yazdım 300sflık bir zombi romani worde geçiirnceye kadar anam gibilmişti 7 ayda bitti sonra bi facebook sayfasında paylaşıyordum 3000 kişilik sayfam vardı sonra benim facebook kapanınca kaldı öyle sayfa 3 ay sonrada sayfa kapandı. neyse amk devam et güzle yazıyon roman olur bundan gibişte olsun içinde.