ingiliz okçusunun hikayesi

Birkaç dakika boyunca konuşmadan oturduk, martin yüzünde sinsi bir sırıtış ile boş boş önüne bakıyordu, büyük ihtimalle kadını becerirkenki zevki hayal ediyordu. Aramızdaki sessizlik hancının içkilerimizi getirmesiyle bozuldu, martin gülümseyerek yüzsüz bir şekilde teşekkür etti, ona kızmıyorum, büyük ihtimalle o yapmasa o kadının ırzına ben geçecektim. Düşmanın soyunu kirletmek kesin bir zaferin anahtarlarındandır.

Martinin konuşması beni düşüncelerimden ayırdı.

"Akşam saldırıyormuyuz?" Dedi.
"Evet, La Rochelle derrien'e."
"Sir William ın savaşdaki yeterliliğinden emin değilim, büyük ihtimal bizi ölüme sürecek."
"Bir insanın beyini taşaklarından küçükse taktik yeteneğide yoktur, bu yüzden ben oradaydım." Martin hafifçe gülümsedi. "Kaleye Kırık Jon ve benim grubum arkadan sızıp kapıları açıcağız."
"iyi ama sizin için riski büyük"
hafifçe gırtlağımı temizledim ve "bizim" dedim. Martinin yüzü birden bembeyaz kesildi, kendini savaşta pek yeterli bulmazdı, savaşa katlmasının tek amacı yağma ve tecavüzdü ve böyle tehlikeli bir göreve seçilidiğini duyuncaki ifadesine şaşırmadım.

Onayladı.. Onaylamaktan başka bir şansı yoktu zaten birkaç dakika daha muhabbet ettikten sonra gitme kararı alıp kalktık, masaya biraz bozukluk bıraktım. Martin ise yeni oyuncağının yanına gitti, kadın hala şoktaydı ve kocası ortalıkta gözükmüyordu. Martin kadını yerden kaldırdı, üzerindeki cübbeyi kadın üstüne serdi ve mekandan çıktık, kadını önemsediği için yapmamıştı bu hareketi. Açıktaki kalçaları ile kampta bir başkası tarafından tecavüze uğramaması imkansızdı.

Efem bölüyorum kusura bakmayın burada bir bilgilendirme yapacağım, o dönem ingilizler fransız kadınlarını alı koyup karıları yada ciks oyuncakları yapıyorlardı, o yüzden kuzey fransadaki ingiliz kampları, kadın doluydu.

Okçular kadınlarını yanlarında yanlarında yokken boyunlarına oklarını asarak koruyorlardı, sembolik birşey ve bir okçu kadını olduklarını belli ediyorlardı.

Tavernaya giderken döndüğümüz yoldan geri döndük tek fark yanımızda bir kadının oluşuydu ama kampta bir değişiklik vardı, normalde panayır havasındaki kamp biraz sessizdi. Nedenini çok geçmeden anladık herkez kampın kuzey köşesinde toplanmış birşeyi izleyip tezaruhat yapıyordu. Biraz daha yakınlaşınca ne olduğunu fark ettik. Bir kadını sırığa bağlamış ve yakmaya hazırlıyorlardı ama kadından çok dikkatimi çeken şey yandaki Dominikan rahibinin vaazıydı. Sakin bir sesi vardı ve genelin aksine abartılı bir dille konuşmuyordu.

"Kafirlik ve fuhuş, cennetin kapılarını cehennem yapar. Tanrının size sırt çevirmesine neden olur." Burada sesi biraz daha sertleşti. " ... Ve sadece alevler ile temizlenir."

Kadının tepki vermesine bile fırsat vermeden aniden elindeki meşaleyi odunların arasına attı.

Kadın çığlık atmaya başladı önce derisi su baloncukları içinde köpürdü, çığlıklar kesildi ve birkaç saniye içinde tanınmayacak halde kömür rengi aldı.

Dominikan rahiplerinden oldum olası nefret etmişimdir. Tanrıya inandıklarını sanırlar ama onların inandıkları tek şey engizisyon ve katolik kilisesidir. Latince köpek demek olan "canis dominicus" sözünden dolayı onları tanrının köpekleri olarak çağırırız. Tanrının pis işlerini yapan köpekler...

Kalabalalık yavaşça dağılmaya başladı ve kadının yanık cesedi insanların ibret alması için ortada bırakıldı, hava kararmıştı ve bende hazırlık yapmalıydım, martin yeni kadınını çekiştirirken ona selam verdim ve yanından ayrıldım.

Bugünlük yeter panpalar, dönemle ilgili merak ettiğiniz birşey varsa cevaplandırmaya çalışırım.

panpa ok ok deyip duruyorsun da -"okumu sırtıma astım" gibi- onun adı yaydır. ok atılanın adıdır.

@129 ya panpa sittiret, okçu diyoruz. Yaycı mı diyim. Birşey değişmez bundan sonra dikkat ederim ama

panpa yazsana

Panpa eve yeni girdim bugün yazamıyorum kusura bakma