Sosyal fobi (sosyal anksiyete) aslında önemli bir problem ve sözlükte bu sorunla karşı karsiya olan birçok kişi var. Yaşam kalitesini önemli ölçüde azaltan bu hastalığa karşı bilinç oluşturabiliriz. Bu hastalığın tedavisin gören arkadaşlar kisaca hikayesini ve hastalığı nasıl atlattığını anlatabilir. Hasta olduğunu düşünen arkadaşlarımız ise karşılaştığı sıkıntıları anlatabilir. Aslında birçoğumuz aynı şeyi yaşıyoruz. Amaç farkındalık oluşturmak.

Size sosyal anksiyete problemi yasayan birisinin anlattıklarının belli bir kısmını yazıyorum, bazı yerlerde kendinizi göreceksiniz.(Bir pgibanalistle arasında geciyor)
-Hemen her seyi kisisel algilarim, metroya bindiğimde iyi bir koltuğa oturursam zafer oturamazsam yenilgi. Park yeri bulursam zafer bulamazsam yenilgi... Gündelik hayat dedigimiz mucadelede ilerleyisimi ölçme yöntemim bu küçük anlardir. Düşünce biçimim her anında, bütünüyle, mütemadiyen banal.
+Ama banal değil ki.
-Evet haklısin, değil çünkü bu kırtıpil düşüncelerimin ardinda bir duzen var.(Hususi olan nokta burada basliyor)...

-insanların temelde eleştirel olduğu düşüncesine göre işliyor zihnim. Bu düşünce yaptığım hemen her şeye nüfuz ettiğinden kendimi kafese kapatılmış hissediyorum. Bütün bu anlar hayatım hakkında düşünce biçimim değil. Bunlar benim hayatım. Yalitilmislik duygularimin altında yatan şey büyük bir travma değildi, orada yatan ince eleyip sık dokuma bicimimdi. Kendimi başkalarına uyum sağlamak üzere ayarlama cabamdi.

-Mesela pgibanalize gelirken; zili çalıyorum, otomatiğe basıp beni iceri aliyor. Kapıyı hemen açmazsa ne yapmam lazım? Zili yeniden mi çalmalıyım? Yeniden çalarsam sinir bozucu olduğunu düşünür mü?
Pgibanaliste gittiğimi kimsenin bilmesini istemem, böyle seylerin bilinmesi beni rahatsiz eder. Daha sonra hastalarin bekleme odasina geliyorum. Kapida hastalarin odaya girebilmesini sağlayan şifreli bir kilit sistemi var. Bazen kilitle boğuşup şifreyi yanlış tusluyorum. Beni gören var mıdır? Bana "Amma beceriksiz adam"diyorlar midir?

-Bütün bu saçmalıklar karşı tarafın isteklerini yerine getirmeye çalışmamla ilgiliydi. Oysa baskalarinin ne istediğini kim bilebilir. Başkalarının arzuları hakkinda düşüncelerimiz varsayımdan ibarettir. Varsayım, varsayım, varsayim.
Oldukça akıllı biri olduğumu düşünmekten hoşlanırım. Gerçek şu ki kimi zaman hakliyim kimi zaman haksız. Asıl soru kendi varsayımlarımızın tutsağı olup olmadigimizdir. insanlarin en temel özelliğinin kusur bulmak sanan biri olduğumu hiç bilmiyordum. Çevremdeki bütün bireylerin beni azarlamak için firsat kolladığını düşündüğümün farkinda degildim. insanlarin böyle olduğunu düşünüyordum yanılmışım anlasilan...

Evet arkadaşlar bazı şeyleri değiştirmek lazım. Sosyal fobiyi yenmek de bizim elimizde.
Değişime direniriz. Bütünüyle iyiligimiz için olsa bile kendimizi küçük bir değişime teslim etmek genellikle tehlikeli bir durumu görmezden gelmekten daha korkutucudur. "Eski yaşamımızdan dışarı çıkmadan önce içine girecegimiz yeni yaşamı baştan sona bilmek isteriz."
Değişim karşısında duraksarız çünkü değişim yitimdir. Fakat biraz değişmeyi kabullenmezsek her şeyi yitirebiliriz.

Birkaç bir şey yazdım, isteyen olursa kitap da önerebilirim bu konularla ilgili. Biraz farkindalik olusmasi bile beni mutlu eder. Sosyal fobi önemli bir rahatsizliktir. Sonu depresyona, ardından intihara kadar gidebilir. Uzman birisinin (pgibiyatrist, pgibolog) yardımını almak tedavi için önemli çünkü ilaç kullanmak vb. gerekebilir. Kendi başımıza birçok şeyin farkına varabilir ya da hastaligin tedavisi icin asama kaydedebiliriz ama sonuclandirmak icin uzman yardimi almak mühim.
Tavsiyeleri olan panpalar yardimlarinizi bekliyoruz.

(Alıntı)
Sessiz sakin kendi halinde bir insan olarak görünmek, bundan dolayı hep sizinle uğraşılması.

Okul hayatında hep dışlanmak, hareketli yerine pasif olunduğundan daima sıkıcı bulunmak. Sadece yaşayarak bilinen bir şeye sahip olunduğundan kimsenin yaşadıklarını anlamaması, insanların hayatlarına bakıp daha da umutsuzlaşmak, aslında yaşamadığını anlamak, mutluluk nedir bilmemek, eğlenmek nedir bilmemek.

Çok fazla gözlem yapma fırsatı bulmak, başka insanların hiç dikkatini vermediği en ufak ayrıntıları görmek. dışarıdayken hep soğuk ve katı görünmek, herkesin sizi egoist, burnu havalarda gibi görmesi. Kimseye öyle olmadığını söyleyememek ve gösterememek, insanların sizi hep öyle bilmesi.

Bir insanın gözlerinin içine bakamamak, tanıdık biri görüldüğünde nereye kaçsam diye düşünmek, kurulan arkadaşlıkların kalıcı olmaması, dostluğun sadece bir hayal olması.

Hareketlerin dışarıdan yapmacık göründüğünü düşünmek. insanların gözleri hep üstündeymiş gibi hareketleri her saniye ayarlamak, ters bir hareket yapıldığında rezil olduğunu düşünmek, tüm insanlar işi gücü bırakmış seyrediyor gibi hissetmek, sosyal olan ortamlarda hiçbir şekilde rahat edememek, her zaman bitmek bilmeyen bir kaygının olması, yapılan her ne ise onu bir an önce bitirip oradan ayrılmak istemek, en iyi yaptığın işleri sırf birileri bakıyor diye yapamamak.

Çok fazla düşünen insan olmak, evden çıkarken-eve giderken hangi yolları kullanacağından, neyi ne zaman yapacağına, seçeceğin kelimelerden, vurgularına kadar her şeyi önceden düşünmek, insanların saniye düşünmeyeceği şeyleri dakikalarca düşünmek.

insanların düşüncelerini önemsemeden duramamak, kısaca empati manyağı olmak, içinizdeki potansiyelin ölü potansiyel olması, dışarı yansıtamamak, zekanın işlevsiz olması, hayat standardınızın yerlerde sürünmesi, vasat tipli hemcinsler ilişkiden ilişkiye koşarken sadece izlemekle meşgul olmak.

Sosyal fobi böyle bir şey, bunların hepsi.

"Bazı insanların sırf normal olabilmek için olağanüstü enerji sarf ettiklerini kimse bilmez."
Albert Camus

Hepiniz mi ultrasosyalsiniz amk. O kadar emek veriyoruz, niye kimse bir şey yazmıyor. 1 satirlik anlik aklima gelen seyler daha çok ipleniyor. Sizin için yaziyorum lan. Ben bunlari daha onceden okudum zaten.

Cümlenizi bayir aşağı eşekler kovalasin. Canavardan hallice ayaklari olan birisi daha fazla prim yapıyor. Asosyallikten depresyona terfi ederseniz bir gün, buraları hatirlarsiniz.