incisözlük dünya değişiyor zombili hikaye

devam panpaa

helen askerlerin yanına doğru yaklaştı.

cihaz gözlerinden geçirildi.

"kabul edildi... geçebilirsiniz."

diyerek arka tarafa aldılar helen'i.

gözlerinden mutluluk gözyaşları akıyordu bu kez.

arkasından gibirella girdi.

fero ile akvaryum ellerini hohlayarak
gülümsüyorlardı. fero takılıyordu, akvaryum'a:

"istanbul'a girer girmez, inci'ye gireceğim.
yaşadıklarımı anlatacağım, insanların tepkilerini çok merak ediyorum... "

jamaika aradan çıktı "sazan.avi derler oğlum inanmazlar hahaha"
diye gülümsedi. şen şakraktı yine ortam.

"reddedildi, geçersiz... "

felaket, yine yakındı.

"tekrar deneyin, eminim bir şeyim yok." dedi titrek bir ses tonu ile gibirella.

asker ısrarlara dayanamayıp tekrar denedi.

"reddedildi, geçersiz... "

işlem sonucu buydu. herkes donup kaldı.

arka taraftan gelen asker, gibirella'nın kolundan tuttu.
işte o an helen'in sırasıydı.

mutluluk, ya hep birlikte olacaktı.
ya da hiçbir zaman.

elini çantasına attı, silahını çıkartmak için.
silah yoktu...

gözünü akvaryum'a çevirdiğinde, silahtan çıkan ateşi gördü.

akvaryum, gibirella'yı zütüren askere ateş etmişti...

arka arkaya duyulan mermi sesleri...
çığlıklar, bağrışmalar arasında
5 gencin delik deşik vücutlarından kanlar akıyordu...

gibirella, gözleri açık şekilde yere devrilmişti.
fero ve akvaryum birbirlerinin üstüne düşmüşlerdi.

tugce bir köşede, jamaika bir köşede...

helen'in çığlıkları, havaalanını inletiyordu.
5 genç, bir hiç uğruna öldürülmüştü güvenlik etiketi altında...

• **

• **

rezervasyon

reserved

20 şubat 2014, saat 12.45

gözlerini açtı helen...

yanında hasta takip isimli bir yazı yazıyordu.

kısık gözlerle etrafa bakıyor, kimseyi göremiyordu.

gözünü kısa bir süreliğine kapattı, yeniden açtığında karşısında birisi vardı...

pompei sapkini'ydı o kişi.

"sonunda uyanabildin meleğim.
senin için geleceğimi söylemiştim.
şimdi hiçbir şey sorma ve dinlenmene bak.
konuşacak çok vaktimiz olacak... " diyerek yanından ayrılmıştı.

helen hiçbir şeye anlam veremiyordu.
başını yere eğdiğinde, yüzlerce çiçek olduğunu fark etti.

hepsinin üstünde notlar vardı.

"helen hanım, geçmiş olsun dileklerimizi iletir; kendinize geldiğinizde ilgili telefon numarasından bize ulaşmanızı rica ederiz."

"iyi günler helen hanım, bu kahramanlığınızı; yaşam mücadelenizi belgesel olarak yayınlamak istiyoruz. bu mesajımızı gördüğünüzde bu numaradan bize ulaşırsanız oldukça seviniriz. tekrar geçmiş olsun dileklerimizi iletir, başarılarınızın devdıbını dileriz... "

ve yüzlercesi yatağının başındaydı.

hiçbir şey umrunda değildi, gözü televizyona takılıverdi birden...

"eski günlerden bir şarkı çalıyordu... "

• **

• **

• **

http://www.youtube.com/watch?v=RhiuxItBXl4

çabuk bitirdin be

reserved yeteneğin var biraz panpa üzerine git

bu ne biçim final amk

niye bitirdin be panpa çok çabuk oldu bu

final erken oldu amk

Walking dead çeviri mi yapıyon zikik

irkildim

reserved

Okuyorum devam

Ne demek bitti aq

oğlum sapan sen kendini niye öldüttürüyon amk senin bide nasıl bi son bu tam duygusala bağlıyon ardından seviniyoz sonra bi bakıyoz taktan bi final ama yetenek var panpa sen kitap yaz ilk ben alacam amk

@242 hikayenin gidişatı, bunu gerektirirdi sevgili kardeşim.
beğenmene sevindim. kısa ve tadı damakta bırakacak bir hikaye olsun istedim.
kısmen ulaştım diyebilirim.

ulaştın panpa,ben halimden memnunum :D

I'm a survivor
I'm not gon give up
I'm not gon stop
I'm gon work harder

I'm a survivor
I'm gonna make it
I will survive
Keep on survivin

yetenek var lan yeni hikaye yazarsan okurum

@245 sağol kardeşim, ileride tekrar belki *