Ben bekledim ama 3 sene bir şey olmadı. Artık lise sonduk. Bittiğini sanmıyodum. Hep bişeyler olmasını bekliyodum. Belki o da bişeyi bekliyordu bilmiyorum. Son sene üniversiteye hazırlanıyodum. Ev dershane okul üçlüsündeydim. Arada arkadaşlarla takılıyodum. Emreyle aynı dershaneye yazılmıştık. O gün sınav vardı. Uzun süreden sonra ilk defa not buldum. ' yazdıklarına dikkat et' sınav çıkışı emreye gösterdim. Nerde bulduğumu sordu. Sıranın altında dedim. Kafası karıştı, eski bulduğun notlara benzemiyo dedi. Notlar hep alttan bir tehdit savururdu. Bi tek ilkokulunu ziyaret et notu tehdit değildi ama hepsinden daha tehditti. Hocalar ölmüş amk. Daha pis tehdit olur mu? Sınav için yazılmış olabilirdi. 'Yazdıklarına dikkat et' kodlama hatası yapma habsbd belki de beni çok düşünen biriydi. Neyse gerçekçi olalım. O kadar olaydan sonra ne tesadüftü ne iyi niyetli bi not.

Bir hafta sonra ilginç bir şey oldu. Emreye not geldi. Notta sadece 'özür dilerim' yazıyordu. Hani sadece bana not yazıyodu bu bin kurusu? Tabiki kıskanmıyorum ahsbdb hayatımın içine etti oç. gibtirip gidebilir. Ama özür dilerim ne demek? O kadar beni rahatsız ediyosun ama emreden özür diliyosun amk. Alındım bak nansn bu arada emrenin içi rahat değildi. Tekrar araştırmaya yapmaya başladık.

ilkokul arkadaşlarımızı arayalım dedi. Ölen öğretmenlerle ilgili bir şeyler. Ya da ilkokuldan biri bile yazıyo olabilirdi. ilkokulla bağlantısı vardı bu işin. O zamanlar herkeste cep telefonu yoktu. Daha çok ev telefonu. Ev teli bizde hala olan bi kaç kişi vardı. Onları arayınca öbürlerinin telini de alcaktık. En kötü eski mahalleye giderdik. Orda araştırma yapardık. Sonra işleri hızlandırmak için süphelendiğimiz herkese notlar yazdık. Okuldakiler, dersaneden birileri. En ufak olma ihtimali olan kişilere bile yazdık. Bi şekilde cevap almayı ya da ipuçlu bi not almayı umuyoduk. Ya da herkese yazdığımızı bilmediği için onu yakaladığımızı düşünüp hata yapabilirdi. Notları yazıktan bi süre sonra yine bir dershane çıkışı Emreyle yürüyoruz, konuşurken elimi pantolonumun cebine attım. Bi kağıt hışırtısı geldi. Cebim demin boştu amk imkansız. Emreye söyledim hemen. Şaşırdı o da. Kaşla göz arasında kimse o notu oraya koyamazdı amk. Etrafa baktık kimse yok. Emre açsana notu dedi. Sessizlik. Yüzüm sararmıştı büyük ihtimalle korktuğumu anladı sustu. Yürümeye devam ettik. Biraz sonra notu çıkardım. Sesli bi şekilde okumaya başladım:

Önüne bak

Yürümeyi kestik o sırada tam önümüzden bir araba vınlayarak geçti.

Şimdilik iki kişiden şüpheleniyordum: biri abim diğeri sınıftaki oç. Abimi harbiden çok severim bazen kavga etsek de hep şakalaşırdık. Bazen şakanın takunu çıkarabiliyo. Eğer oysa kızmam eğlenceli bi intikamla işi kapatırım. Kötü bi amaçla yazmazdı zaten o. Ama o oçsa anasından emdiği sütü burnundan getircektim.

Bu sefer akıllandım kimseyle kavga yok. Tabi o oç olursa okul dışında bişeyler olabilir söz vermiyorum. Sonunda ikisine de not yazmaya karar verdim. Yine klasiği bozmadım tabiki. Abiminkini eğlenceli bi yere koymayı düşündüm biraz geç olsa da bulacağı. Odasında bir anı panosu gibi bi şey vardı. Annemin işi abim böyle eşyalar almaz pek. Ordaki zımbalı fotoğrafının altına yerleştirdim. Düzenlerken görecekti nasılsa. Kesin çok korkcaktı zbsnnd korku filmi bile izleyemiyo mal. Bize de eğlence çıktı amk. Sınıftaki oça da okulda yazmaya karar verdim. Emreyle hala konuşmuyorduk. Ama bi kavga yüzünden dağılcak bi arkadaşlık değil bizimkisi. Ona da olanları anlatmaya karar verdim. Hem beni affederdi hem birlikte daha güçlü olurduk. Ertesi gün okulda çocuğun sırasının altına notu koydum. Emreyle de zor da olsa konuştum. Benim burnum hala bandajlı onun dişi de yapılmadı daha yanyana özürlüler gibi duruyoruz amk ansndn başta benle hiç konuşmuyodu sonra merakı arttı normale döndük. O kavganın konusu da daha hiç açılmadı aramızda. Okul dönüşü konuşarak yürüyoduk bağcığım açıldı eğildim yaparken yerde kağıt gördüm. içimden bi ses açma dedi ama kendimi tutamadım açtım. 'ilkokulunu ziyaret et' bi anlam veremedim. Emreye de gösterdim. Belki bana yazılmamıştı. Hem orda ayakkabımı bağlıycağımı benden başka kim bilebilirdi ki amk. Ve öbür notlar gibi tehdit de içermiyordu. Allah allah. Kağıdı cebime attım. Emre okula gidelim dedi. Bana yazılması imkansız biliyosun di mi dedim. Sadece meraktan dedi. Hem ilkokul hocalarımızı da görmüş olurduk. Tamam dedim üzerinde durmadan. Okul saatlerimiz çakışıyodu gitmek istiyosak kendi okulumuzdan bi gün ekmemiz lazımdı. Şu önümüzdeki haftalar gitmemeye karar verdik. Kavga yüzünden idare bize ayardı zaten. Annem de söylenirdi. Bu arada abim ve oçtan ses çıkmadı.

Sonra ilkokulu ziyaret etmeye gittik. Müdüre selam vermeye odasına girdik. Müdür değişmişti. Eski hocaları sorduk görmeye geldik dedik. Çoğu artık burda değil dedi. Nereye tayin olduklarını sordu emre. Bi süre sessizlik oldu. Derin nefes alıp konuşmaya başladı. Kötü bir tesadüfle okuldaki bazı hocalar yakın zaman arayla ölmüşler. Üzgünmüş. Hayatta ne zaman ne olacağı belli olmazmış.