incinin en ciddi hikayesi

@258 panpa şimdi ben size günlüğü sayfa sayfa aktarıyorum,ne yazıyosa o siz kendiniz çıkarın sonucu

"yağmur yağıyor günlükçük dışarıda, özgürlüğe bir çağrı bu,yaz yağmurunu benim için gönderiyor tanrı,ilk defa olsun yardım ediyor bana, kanatlarıyla sarıyor beni, parmaklarımı demirlerin arasından yağmura ulaştırıyorum, sevgiyi aşkı mutluluğu hissediyorum o an,her damla da canlanıyorum,her damla da geçmişimi siliyorum. hayaller koşuşturuyor zihnimde hiç düşmemişim buralara, babamla uzak bir yerde birbirimize sarılmış yağmurun altında ağlıyoruz, sevgimizle ısınıyoruz.

"vücudumdaki yaralar, nasıl geçicek bunlar günlükçük, kızıl saçlarımdan sonra şimdi de vücudum mu yok olucak, karanlık delikte geçen 6 hafta en kötü kabustan beterdi günlükçük, ekmek ve suyla geçen 6 hafta delirmemek elde mi ? istemiyorum artık yaşamayı, bitmeli bu kabus, belki cennete giderim, tanrıya sarılır, sakallarına gözyaşlarımı dökerim. babamı görürüm belki cennetin en güzel yerinde.son verme zamanı geldi hayatıma, elimdeki kalem beni mutluluğa ulaştıracaktır. elveda günlükçük,tek dostum elveda. canım anneciğim bu satırları okuyacaksındır bir gün sana da elveda. sevgin her zaman hayata tutundurdu beni ama dayanamıyorum artık.bu karanlık benim mezarım olucakmış demek ki,zaten farkı yoktu ki."

"21 eylül 1982
günlükçük kavuştum sana tekrar,o kadar çok yalvardımki senin için beyaz önlüklülere,en sonunda sıkılgan bi halde savurdular seni kucağıma, sarılıp öptüm seni dakikalarca. aylardır hastahanedeydim, ölmeyi bile başaramadım, belki de sen mani oldun buna, senin gözyaşların engelledi ölümü.tek bildiğim yeniden bölmemde olduğum, yeniden kısa küt saçlı bakıcıyla birlikte olduğum, yeniden geceleri koridoru kaplayan çığlıkları masal misali dinlediğim.

"kızıl saçlarım canlanıyor tekrardan günlükçük, yumuşacıklar ve parlıyorlar, bahçeye çıktığımızda yaşlı bir deli dakikalarca saçlarımı okşuyor, göz yaşlarını akıtıyor. kıyamıyorum ona.bir de heykel var bahçemizde,bir adam düşünüyor, benden bile daha hüzünlü bakışları, deliler onun etrafına yayılıp onun gibi durmaya çalışıyorlar havuzun önünde, saatlerce o halde duran bile var günlükçük, bunlar gerçekten deli."

@268 panpa kusura bakma bi sigara molası veriyorum,bu arada kimler burda la ezgi falan vardı *

@270 panpa yaralar o küçük karanlık yerde oluyor sanırım kendi yapıyor yani

@276 şizofren demedim ki zaten panpa neyse devam edelim

"18 aralık 1981
5 saat kalmış sadece, hayaller,umutlar, hırslar arasında yaşıyoruz ama öyle bi an geliyorki hiçbiri umurumuzda olmuyor. kızım 5 saat."

"22 eylül 1982
annem neler yazıyorsun sen şu sayfalara, nedir bunlar anlayamıyorum"

"24 eylül 1982
bakıcı geldi dün odama, öğle yemeğim karşılında bir paket tütün getirdi, kendi sarıyormuş, ilginç bir tadı var. başımı okşadı, saçlarımda gezdirdi ellerini. göğüslerimi sıktı " büyümüş mü benim güzelim " dedi. kötülüğü seziyorum onda günlükçük, korkuyorum ama hiçbir şey gelmiyor elimden sadece gözlerimle yalvarıyorum ona içindeki kötülüğü bana göstermemesi için, gerçekten beni seviyor olması için. çığlıklardan bir anlık olsa da kurtulmuşken koridor uyumayı denesem iyi olacak günlükçük, tatlı rüyalar"

@288 birazını daha okumalısın önce günlüğün eminim anlarsın o zaman

"25 eylül 1982
iğneler acısı yakıyor vücudumu, ağzımda ilaçların tadı var. eskiden annem cennet ve cehennemden bahsederdi sanırım cehennemi şuan yaşıyorum. peki ya cennet ? ona ne zaman ulaşırım. belki de yoktur ne dersin günlük ? belki de beni gözyaşlarıyla izleyen bir tanrı yoktur.ama o var biliyorum.bu yağmurlar onun gözyaşları. bana umut olsun diye ağlıyor, beni kurtaracağını söylüyor bana. seviyor beni biliyorum. şiirlerimi de okuyor mudur acaba ? şiirlerimle hüzünleniyor mudur ? bilemiyorum günlükçük. beni sevseydi annem gibi bir huuryu yaratmazdı. annem demek istmeiyorum ona, şuan erkeğiyle beraber inliyordur. umurunda bile değilim biliyorum. aylardır gelmiyor ziyaretime, kurtuldu benden ve mutlu artık. huur buradan çıktığım gibi seni öldüreceğim huur, gözyaşlarımla boğacım seni, kanımla gözlerini kör edeceğim, etlerini parçalamalıyım senin, huursun sen"

"3 ekim 1982
kayışlarımı yeni çıkardılar günlükçük, iğnelerle deldiler küçük bedenimi, kızıl saçlarım yine azalıyor, aynaya bakmama izin vermiyorlar. neler oluyor, neden rahat bırakmıyorlar beni bölmemde, neden bedenimi kayışlara geçiriyorlar. neden yolunuyor saçlarım."

"anımsıyorum günlükçük, olamaz bunlar, yaşanmış olamaz. bunları kendime ben yapıyor olamam.ama hatırlıyorum.hem de çok net. canım annem hakkında yazdıklarımı, sonra seni fırlattığımı, kalemimle vücudumu deldiğimi, saçlarımı yolduğumu, gözyaşlarımı,ağzımdan çıkan köpükleri, çığlıklarımla bütün delileri susturduğumu. odama koşup gelen beyaz önlüklü iblisleri, bedenime değen her bir iğneyi, kayışları,vücudumun nasıl titrediğini,bir beyaz önlüklüyü ısırdığımı hepsini anımsıyorum günlükçük, korkuyorum çok korkuyorum, kendimden korkuyorum."

"8 ekim 1982
seni en baştan okumaya başladım günlükçük, bunları ben yazmış olamam, anneme huur diyen ben olamam, böyle lanet bir insan olamam. oyun oynuyorsun bana, beyaz önlüklülerin bir oyunusun sen, delirtmeye çalışıyorsunuz beni, hayır hayır olamaz bunlar. anla beni günlükçük olamaz. hatırlamıyorum hiç birini, yaşamadığın bir şeyi yaşadığını anlamak hayır olamaz bu,benim gibi biri dayanamaz buna. burak,seni anımsıyorum tekrardan,o birkaç gün ne de şefkatle bakmıştın bana, ondan sonraki günlerde de hep yanımda oldun, okulda sana gülmelerine rağmen ayrılmadın yanımdan. buraya yatmamdan bir kaç hafta önceydi, burağı evime çağırmıştım, annem çağırmıştı aslında yemek yapacaktı bize. seve seve kabul etti tabi burak. okuldan sonra bize gittik, kapıyı dakikalarca çalmama rağmen açılmadı kapı, korktum anneme bişey olmuş olabilirdi, kapıyı kırdı burak ve içeriye girdik, annem uyuyordu.şu sıralarda ne de çok uyuyordu güzel annem. bundan sonrasını çok net hatırlıyamıyorum günlükçük sadece burağın ksutuğunu ve kaçtığını hatırlıyabiliyorum. onun yüzünden burdayım ben peki ama neden ?" (bi sigara molası daha bu arada muhabbet edek la)

@306 doğru diyosun reis bu arada bundan sonraki sayfalarda bi durum ortaya çıkacak,az kaldı

@307 benim açıklamama pek gerek kalmayacak ama sonuna daha var. bugün bi gizem çözülecek ama

devam edelim o zaman

“18 aralık 1981
Saatler geçiyor kızım, belki de senin için tek kurtuluş bu annen hep senin yanındaydı unutma bunu,3 saat kaldı.”
“14 ekim 1982
Canım annem neden yazıyorsun bunları, nasıl olur bunlar. kafam almıyor olanları. burağın neden kaçtığını, annemin neden bu kadar çok uyuduğunu, buraya nasıl düştüğümü. bilmiyorum günlükçük, kaybolan zihnimi neyin canlandıracağını bilmiyorum, koridorda sesler var, saklan bakalım sen”