incinin en ciddi hikayesi

keşke hep böyle masum ve saf gitseymiş günlük şimdi tekrardan bi göz attım da olacaklar o kadar çirkin ki,oysa odasını anlatırken mutlu gibi, yumuşacık yatağım var diyor, keşke hep öyle kalsaymış.

rezerveler alınmış ama okunumuyo bilmem ilgiye göre devam ederiz

akşam burda olun 21 gibi ya o saatte ya da gece 1 gibi başlarız o vakte kadar atarım capsleri

6 sayfa olunca devam ederik

yeni capsleri de attım, günlük yanımda zaten ilgi oldukça çeker atarım. belli edin amk kendinizi.

@107 6 sayfa olsun başlarım

@113 benim el yazımda var o capslerde "cikerim haa" diye yazmışız amk, arasındaki farkı göremiyosan

@126 sen gibtir git amk çüküleyin şunu

“20 nisan 1982
seviyorum şiir yazmayı, güzelde yazıyorum hem ama bak deli diyorlar bana günlükçük.bu bölmeye baktıkça anaokulum geliyor aklıma, orada geçirdiğim 3 yıl, yine böyle bir bölmem vardı, canım annem mutsuzdu o zamanlar, yatılı bir anaokuluna göndermişti beni.her çocuğun bölmesi vardı, beyaz önlüklüler dolaşırdı koridorlarda. diğer çocuklarla bir araya gelemezdik pek, arada bahçeye çıkarırlardı bizi oynardık hepsi buydu. yerden yüksek oynardık, saklambaç oynardık, büyüktü bahçe ama dedim ya çok zaman geçiremezdik beraber. alırlardı tekrardan bölmelerimize. çok net hatırlayamıyorum o 3 yılı, küçük olduğumdandır belki de.anımsamaya çalıştıkça çok kısa geliyor bana o 3 yıl.tek hatırlayabildiğim küçük bölmem ve bahçedeki oyunlar.

“ben sana buraya nasıl geldiğimi anlatacaktım değil mi ? o geceden sonra değişti her şey, annem değişti. benimle konuşmadı uzun süre, yatağından kalkmadı, uyudu günlerce. sonra bir sabah öperek uyandırdı beni güneş yeni beliriyordu odamda ve annemin soğuk dudakları öpüyordu beni, okula gitmem gerektiğini, günlerdir evde durduğumu dersleri kaçırdığımı söyledi. günler sonra onu ayakta görünce mutlu oldum, koşa koşa gittim okula. döndüğümde bir şey fark ettim evimiz çok kötü kokuyordu, tabi annem temizlik yapamamıştı nedeni buydu sanırım. daha fazlasını anımsayamıyorum şuan. uyumam lazım sanırım, tedavi yoruyor beni, yaptıkları iğneler, vücudumu yıkan haplar, elimde kalan tek şeyi hayal gücümü benden almaya çalışan beyaz önlüklüler…

“ 18 aralık 1981(tarihi yanlış yazmıyorum günlükte olan bu neden böyle olduğunu anlatmak isterdim ama olmaz)
Çıkardım seni tozlu raflardan, olması gereken bu.6 saat…”

“21 nisan 1982
“Güzel bir sabah, demirlerin arasından yüzüme vuruyor güneş, dokunabiliyorum sanki bu bölmeden yeni açmış çiçeklere, dalları yeşermiş ağaçlara. sana şöyle bi göz attım da annemin yazdıklarını gördüm.ne de olsa o vermişti buraya düşmeden önce bu günlüğü bana. demek o da yazmış bir şeyler ama neden bu kadar kısa…6 saat derken neden 6 saat, bilemiyorum.umurumda da değil annem,o attı beni buraya, huurnun teki o huur o huur”

“23 nisan 1982
Uyandığımda bölmemde değildim. kayışlar sıkıyordu yine vücudumu, izleri geçmeyecekti uzun süre bileklerimden, acıları geçmeyecekti. neden almışlardı ki beni bölmemden. seni görmeme de izin vermediler dün. neden yapıyorlar bunu bana, kızıl saçlarım yok oluyor gittikçe. napıyorlar bana ? dayanamıyorum artık günlükçük tek istediğim annemin sıkıca sarılması bana, öyle sevgisiz bıraktın ki beni anne, canım annem yanımda ol hep, tara kızıl saçlarımı, eskiden olduğu gibi, çocukken yaptığın gibi sarılarak uyu bana tekrar.

“ aynaya bakmama izin vermiyorlar günlükçük, kafamda bir ağırlık var, söylemiyorlar nedenini, kaldıramıyorum ellerimi uzanamıyorum saçlarıma, kayışlar boğuyor beni. kayışların nedenini soruyorum sadece usanmış halde bakıyorlar bana, artık acımıyorlar bile, onlara çok acı çektirmişim gibi süzüyorlar beni. utanıyorum günlükçük,ben burada kayışlarla bağlıyken dışarıdaki delilerden, kötülerden,vicdansızlardan utanıyorum. bana bakıp sırıttıklarını biliyorum, eminim bundan.

“çıkarın şu kayışlarımı, bırakın koşiyim anneme, sarılsın bana varsa bir hastalığım eminim geçecektir o an.hiç değilse bırakın gözyaşlarımı siliyim, saçlarımı tarıyım. yapmayın bunu bana, küçücüğüm ben daha bırakın okşasın annem saçlarımı, yağmurlu havalarda saçımı tararken söylediklerini yine fısıldasın kulağıma “ kızıl saçlarında güneşi hissediyorum bitanem” yine öpücüklerle masal anlatsın bana.”

“işler bu gözler ruhların içini, onlar ki tutamazlar verilen sözleri, deli gibi arar durur nefsiniz hayalleri, çelinmiş fikirlerle bezenmiş mantıksız akıllar, dinlemez,düşünmez, bilmez….. “böyle devam eden bir şiir de var günlükte, bundan farklı da şiirler var. capsini atarım şimdi belki de attıklarımın arasındadır.

lan sabahtan beri başla başla diye gibtiniz başlaıdk kimse yok , gece devam ederiz artık.

CAPSLER SAĞLAM BEYLER

@160 çözümleme yapmanız için çok erken panpa daha hiçbişe yok ortada, günlüğün en sade yerleriydi şu ana kadarkiler

@164 sağlam lan