1. 1.
    +22 -13
    ···
  2. 2.
    +4 -11
    "14 nisan 1990
    8 yıl önce herşeyin başladığı yerdeyiz ggünlükçük. geçmişim,krizlerim, kayışlar,koridordaki acı çığlıklar, bakıcı,onun getirdiği adam, tanrıyla babamın sarılarak bana göz yaşı dökmesi, efenin tecavüzü, kuran,annem, canım annem benim.ne kadar ilginç dimi,son sayfana geldim ve tarih yine 14 nisan, burağın notu vardı burada, benim notum daha doğrusu, kendi kendime yaşadığım bir yalan. ileride bu günlüğü okusun istiyorum tüm deliler, yani tüm insanlık. göz yaşlarımla ıslattığım şu satırlara dokunsunlar istiyorum. ölümü benim kadar hissetsinler istiyorum. acı çeksinler istiyorum. gülümseyemesinler,mutlu olamasınlar, neden ben tanrım neden. artık senin adını söylemek istemiyorum. hayatımdaki herşey gibi sen de yalansın hissediyorum bunu. dünya uçsuz bucaksız, dehşet verici,haz dolu, mükemmel diyorlar ama ben denizi bile ilk defa gördüm hayatımda, dalgalarında ilk defa kayboldum. farklı yaşamlar olduğunu biliyorum, benim hayallerimi yaşamaktan sıkılan insanlar olduğunu, onlara sıradan geldiğini biliyorum. gücenmiyorum ama üzülmüyorum artık. benim yaşamımda bu,yalan. rüyalara doyamayız, hiç bitmesinler isteriz işte bunun gibi bir hayal benimki de.tek kötü yanı kabus olması. bileklerime bakıyorum, kayış izleri o kadar kalın ki,özür dilemek istiyorum bedenimden, güneş saçlarımdan. kalbim öyle küçük ki benim kızamıyorum kimseye, çığlıklar atamıyorum tanrıya. koridor yine cehennem, yine çığlık dolu. elveda diye bahaykırıyorum şimdi koridora, beni dinleyen tüm delilere. yaşlı deli geliyor aklıma, mezarı zütürdüler beni. keşke hep yanında olsaydım onun. elleri hep gezinseydi kızıl saçlarıma.kim bilir nasıl bir hayatı olmuştu, çocukları varmıydı? bilemiyorum sadece ağlayabilirim onun için. benim kalbim öyle küçükki ilk defa gülümsüyor şimdi, ölüme el sallarken ilk defa. günlükçük elveda, deniz elveda, florya da evi olan atamız denen adam elveda, yaşlı deli elveda, canım annem elveda, sadece huzur dolu bakışlarını hatırladığım babam elveda, tanrı elveda... "

    -beyler, günlük burada bitiyor. ağlayanlar oldu mu aranızda bilemiyorum ama benim gözlerim çok kez doldu bu arada bana sövmeden önce buranın inci olduğunu bizim aile olduğumuzu unutmayın.ben 17 yaşındayım, sınava hazırlanıyorum.4 gün ara vermiştim ve kafamın içindeki şey tekrar canlandı,bu benim 4.hikayem. sanmayın ki amacım sizi kandırıp gülmekti, sizinle kafamdakileri paylaşmak, ailemle bir hikayeyi yaşamaktı. önceden planlanan hiçbirşey yok bu günlükte tamamen anı anına yani doğaçlama yazıldı.o yüzden seri olamadım kusura bakmayın. inciciler benim için muhteşem 3 geceydi, dostlarımla hatta abi demek lazım belki bazılarınıza süperdi herşey. saygılar
    Tümünü Göster
    ···
  3. 3.
    -12
    cafe de böyle taş gibi bir oğlanla kesişmeye başladım. sonra yanıma geldi muhabbet etmeye başşladık artık çok mutluydum evlenicektik torun torbeya karışıcaktık ki uyandım ve yine o lanet hastanedeydim.
    ···
  4. 4.
    +1 -8
    bir gece enventer sayımına kaldık. yerden bişi alıyodum. arkamda birinin olduğunu farkettim kalkınca ağzımı kapatıp 'debelenmeeeee' dedi ve beni depoya sürüklemeye başladı yine vücudum kitlenmişti.
    ···
  5. 5.
    +6 -2
    "14 nisan 1982
    hayat bir tek bana mı farklı geliyor, sürprizlerle dolu, acılarla dolu ve hepsi aniden oluyor bir tek ben mi yadırgıyorum acaba. arabadayım,bunları yazarken zorlanıyorum, başım dönüyor. karanlığa yolculuk ediyorum şuan ve seni tutuşturdular elime, tedavimi hızlandırabilirmişsin, neden tedavi oluyorumki ben sibeli, gamzeyi benden daha akıllı yapan ne ? giydikler etekler mi ?
    ···
  6. 6.
    -7
    olm reserved eksileyin şuku verin kurbanınız olim bu yazıyı görüyosanız eksileyin de geri döniyim..
    ···
  7. 7.
    +1 -6
    günlük benim can dostum burağa aittir, günlükde değil defter aslında, hikaye gerçek olmayabilir ama hepimizin hissettiği şey aynı ve gerçekti
    ···
  8. 8.
    +4 -2
    "16 nisan 1982 saat 01:02
    duvarda asılı olan saat en azından öyle söylüyor günlükçük ama ben sevmiyorum onu, inanmıyorum da,ilerlemiyor ki o saat,her baktığımda aynı, burada vakit geçmiyor günlükçük. çığlıklar duyuyorum yan bölmelerden, kahkaha atanları işitiyorum, inlemeler geliyor kulağıma, beyaz önlüklüler koşuşuyor sık aralıklarla koridorda, bölmelerden birini açıyorlar, biri çığlık atıyor ve uzaklaşıyor kolları kenetlenmiş beyaz gömleğiyle.o kadar sık oluyorki bu,ardından geri getiriyolar onu, sakin görünüyor az önce çığlıklar atan deli, uzun süre çıt çıkarmıyor verilen sakinleştirici uyutuyor belki de onu, rüya görüyor belki de,gerçeği sadece rüyalarında yaşıyor
    ···
  9. 9.
    +1 -5
    derdiniz ne anlamıyorum ki böyle bir kitap okusanız vay amk helal der geçersiniz farkı ne
    ···
  10. 10.
    +3 -2
    "neden burada olduğumu hala anlatmadım dimi sana günlükçük, annemin neden? sorusuna verdiğim cevaptan sonra olanlardan bahsetmeliyim sana, beyaz önlüklüde öyle dedi zaten, rahatlatabilirmiş beni bu.
    o gece annem tek kelime etmedi,ben de amaçladığım şeye ulaştım, güzel bir uyku. sabah kalkmakta zorlandım, uyandığımda saat öğlene geliyordu, annem kaldırmamıştı beni, okula da geç kalmıştım, şaşırdım asla olmazdı böyle birşey. anneme bakmak için koridora çıktım, salondan inlemeler geliyordu, yaralanmışmıydı yoksa canım annem ? fırladım hemen salona ama gördüğüm şey o kadar utanç vericiydiki,o kadar korkutucuyduki,3 lü kanepede bir adam ve annem çıplaktılar, berbatlardı rezillerdi beni görmüyolardı, dayanamdım yanlarına gidip çığlıklar savurdum yüzlerine ama duymuyorlardı beni
    ···
  11. 11.
    +2 -3
    `@888 eyvallah
    ulan harbiden üşenmeyip 150 tane çükü verenler, neyin kafası la bu,17 yaşındaymışım,ee otur yaz o sen de biz de snei takip edelim,3 gündür kurduğumuz ortamın hatrına saygı lan` kitap çıkar alırız diyenlere helal la,ama ben doğaçlama yazarken iyiym, oturup ta yazamıyorum, incide olmam lazım, anlık olması lazım
    ···
  12. 12.
    +4 -1
    "beyaz önlüklü şeytanlar deli derken bana onaylıyordu gözleriyle onları,ben, bana sarılıp kaçırmasını beklerken o cehennemden o göz yumuyordu onlara. deli olmadığımı biliyorum ben, uydurdum ben onları, annem kızmasın diye uydurdum.ama inanmıyorlar bana, korkma iyileşiceksin diyorlar. asıl deli sizlersiniz, korkmuş bir kızın bir anlık çaresizlikle söylediklerine inanıyorsunuz.
    ···
  13. 13.
    +2 -3
    "testler yaptılar bana günlerce, biliyordum aslında sonuçları, normal olduğum anlaşılacaktı ama öyle olmadı. eğer şuan deliysem o andan itibaren olmuştur herşey, testleri sonucunu gördüğüm andan itibaren... çığlıklar attım, saçlarımı yoldum, nasıl olurdu böyle birşey,ben nasıl delirirdim. olamazdı imkansızdı, farkındaydım herşeyin.tek hatırladığım çığlıklarımın arasında uyuya kaldığım uyandığımda bi yataktaydım, kalkmak istedim olmadı, yüzüme dokunmak istedim, kurumuş gözyaşlarımı silmek istedim kaldıramadım ellerimi, kayışlarla bağlıydım yatağa. başımda annem vardı, canım annemin yüzü çizikler içindeydi, nedenini sordum ama anlatmadı sadece ağladı,kim zarar verebillirdiki canım anneme
    ···
  14. 14.
    +3 -2
    "kegib kegib hatırlıyorum olanları, sadece uyandığım anlar var zihnimde ve her uyanışımda farklı bir yatakta olduğum.her uyanışımda kayışların kalınlaştığı,her uyanışımda annemin gözyaşlarının arttığı,her uyanışımda doktorların sayısının çoğaldığı var aklımda. ağlayamıyorum artık ben günlükçük, ağlayacak gücüm yok, sallanan arabada son gücümü sana harcıyorum.son kez bakıyorum belkide ışığa özgürce, yolun sonu karanlığa çıkıyor, orada görüşmek üzere."
    ···
  15. 15.
    +1 -4
    "ben bu halime gülüp geçerken nedir şu düştüğüm durum, hayal bile edemezdim bunları,ne kadar korkunç ben daha 17 yaşındayım,her kız gibi basit sorunlarım olamaz mı,ben normalim ama anlamıyorlar, delisin sen diyorlar bana, tabi deli demiyorlar uzun uzun cümlelerle hastalığımı anlatıyolar ama benim tek duyduğum "sen delisin",ve hiç sıkılmıyorlar bunu söylerken,o kadar rahatlar ki.
    ···
  16. 16.
    +3 -2
    lan oğlum istemiyosanız tamam yazmayalım bitir bitir günlük öünmde duruyor bitmiyorsa ben napiyim.bi kişide çıkıp demiyorki güzel panpa devam diye, kimse istemiyosa direk son sayfayı yazar bitiririz
    ···
  17. 17.
    +2 -3
    keşke hep böyle masum ve saf gitseymiş günlük şimdi tekrardan bi göz attım da olacaklar o kadar çirkin ki,oysa odasını anlatırken mutlu gibi, yumuşacık yatağım var diyor, keşke hep öyle kalsaymış.
    ···
  18. 18.
    +4 -1
    "canım annem feda etmişti kendini ve ben bu yükü sonuna kadar hissediyordum. iyileşmeliydim artık. doktorlarla uzun uzun konuştuk herşeyi. çok iyi davrandılar bana. beni 1 ay daha müşade altında tutmaları gerekiyormuş. bitti geçti 1 ay da çabucak. bavulumu topluyordum, uyandığımdan beri bir gülümseme vardı yüzümde. hastanede bana acıyarak, sıkılarak bakan bütün gözler gurur duyuyordu şimdi benimle. dizlerime kadar gelen eteği pileli, beyaz,papatya desenli elbise giymiş elimde valizimle emin adımlarla yürüyordum hafifçe esen rüzgara doğru.
    ···
  19. 19.
    +4 -1
    "8 ekim 1982
    seni en baştan okumaya başladım günlükçük, bunları ben yazmış olamam, anneme huur diyen ben olamam, böyle lanet bir insan olamam. oyun oynuyorsun bana, beyaz önlüklülerin bir oyunusun sen, delirtmeye çalışıyorsunuz beni, hayır hayır olamaz bunlar. anla beni günlükçük olamaz. hatırlamıyorum hiç birini, yaşamadığın bir şeyi yaşadığını anlamak hayır olamaz bu,benim gibi biri dayanamaz buna. burak,seni anımsıyorum tekrardan,o birkaç gün ne de şefkatle bakmıştın bana, ondan sonraki günlerde de hep yanımda oldun, okulda sana gülmelerine rağmen ayrılmadın yanımdan. buraya yatmamdan bir kaç hafta önceydi, burağı evime çağırmıştım, annem çağırmıştı aslında yemek yapacaktı bize. seve seve kabul etti tabi burak. okuldan sonra bize gittik, kapıyı dakikalarca çalmama rağmen açılmadı kapı, korktum anneme bişey olmuş olabilirdi, kapıyı kırdı burak ve içeriye girdik, annem uyuyordu.şu sıralarda ne de çok uyuyordu güzel annem. bundan sonrasını çok net hatırlıyamıyorum günlükçük sadece burağın ksutuğunu ve kaçtığını hatırlıyabiliyorum. onun yüzünden burdayım ben peki ama neden ?" (bi sigara molası daha bu arada muhabbet edek la)
    ···
  20. 20.
    +4 -1
    “çıkarın şu kayışlarımı, bırakın koşiyim anneme, sarılsın bana varsa bir hastalığım eminim geçecektir o an.hiç değilse bırakın gözyaşlarımı siliyim, saçlarımı tarıyım. yapmayın bunu bana, küçücüğüm ben daha bırakın okşasın annem saçlarımı, yağmurlu havalarda saçımı tararken söylediklerini yine fısıldasın kulağıma “ kızıl saçlarında güneşi hissediyorum bitanem” yine öpücüklerle masal anlatsın bana.”
    ···