incinin en ciddi hikayesi

Suan hiç üşenmeden ilk entryden baslıyıp seri eksilicem seni gavurun dölü

"14 nisan 1982
hayat bir tek bana mı farklı geliyor, sürprizlerle dolu, acılarla dolu ve hepsi aniden oluyor bir tek ben mi yadırgıyorum acaba. arabadayım,bunları yazarken zorlanıyorum, başım dönüyor. karanlığa yolculuk ediyorum şuan ve seni tutuşturdular elime, tedavimi hızlandırabilirmişsin, neden tedavi oluyorumki ben sibeli, gamzeyi benden daha akıllı yapan ne ? giydikler etekler mi ?

@728 hakkatten olaylar bu noktaya gelmişken şizofren olduğunu nasıl anladın lan amk

“çıkarın şu kayışlarımı, bırakın koşiyim anneme, sarılsın bana varsa bir hastalığım eminim geçecektir o an.hiç değilse bırakın gözyaşlarımı siliyim, saçlarımı tarıyım. yapmayın bunu bana, küçücüğüm ben daha bırakın okşasın annem saçlarımı, yağmurlu havalarda saçımı tararken söylediklerini yine fısıldasın kulağıma “ kızıl saçlarında güneşi hissediyorum bitanem” yine öpücüklerle masal anlatsın bana.”

"8 ekim 1982
seni en baştan okumaya başladım günlükçük, bunları ben yazmış olamam, anneme huur diyen ben olamam, böyle lanet bir insan olamam. oyun oynuyorsun bana, beyaz önlüklülerin bir oyunusun sen, delirtmeye çalışıyorsunuz beni, hayır hayır olamaz bunlar. anla beni günlükçük olamaz. hatırlamıyorum hiç birini, yaşamadığın bir şeyi yaşadığını anlamak hayır olamaz bu,benim gibi biri dayanamaz buna. burak,seni anımsıyorum tekrardan,o birkaç gün ne de şefkatle bakmıştın bana, ondan sonraki günlerde de hep yanımda oldun, okulda sana gülmelerine rağmen ayrılmadın yanımdan. buraya yatmamdan bir kaç hafta önceydi, burağı evime çağırmıştım, annem çağırmıştı aslında yemek yapacaktı bize. seve seve kabul etti tabi burak. okuldan sonra bize gittik, kapıyı dakikalarca çalmama rağmen açılmadı kapı, korktum anneme bişey olmuş olabilirdi, kapıyı kırdı burak ve içeriye girdik, annem uyuyordu.şu sıralarda ne de çok uyuyordu güzel annem. bundan sonrasını çok net hatırlıyamıyorum günlükçük sadece burağın ksutuğunu ve kaçtığını hatırlıyabiliyorum. onun yüzünden burdayım ben peki ama neden ?" (bi sigara molası daha bu arada muhabbet edek la)

dur panpa bende yaktım bir tane. çok sigara içtim lan bu gece .geçen bir yerde okudum %50 olasılıkla öldürüyormuş sigara.amk zaten %100 ölmeyecekmiyiz lan rahat olmak lazım

"canım annem feda etmişti kendini ve ben bu yükü sonuna kadar hissediyordum. iyileşmeliydim artık. doktorlarla uzun uzun konuştuk herşeyi. çok iyi davrandılar bana. beni 1 ay daha müşade altında tutmaları gerekiyormuş. bitti geçti 1 ay da çabucak. bavulumu topluyordum, uyandığımdan beri bir gülümseme vardı yüzümde. hastanede bana acıyarak, sıkılarak bakan bütün gözler gurur duyuyordu şimdi benimle. dizlerime kadar gelen eteği pileli, beyaz,papatya desenli elbise giymiş elimde valizimle emin adımlarla yürüyordum hafifçe esen rüzgara doğru.

"beyaz önlüklü şeytanlar deli derken bana onaylıyordu gözleriyle onları,ben, bana sarılıp kaçırmasını beklerken o cehennemden o göz yumuyordu onlara. deli olmadığımı biliyorum ben, uydurdum ben onları, annem kızmasın diye uydurdum.ama inanmıyorlar bana, korkma iyileşiceksin diyorlar. asıl deli sizlersiniz, korkmuş bir kızın bir anlık çaresizlikle söylediklerine inanıyorsunuz.

beyler inanmadığımdan demiyorum hatta zevkle okudum da şu 82den de eski olması lazım eve üç katlı değil de triplex demesi bi de taksilerin o kadar yaygın değilken iki liselinin taksiye binmesi oturmadı kafama

27 nisan 1982
annemin yazdıklarını gördüm yine günlükçük narin sayfalarında. bunları nedne yazdığını, neden aralarda sayfalar bıraktığını bilmiyorum,18 aralık diyor, sanırım sana herşeyin başladığıo gece dediğim gün bu.kafam çok karışık. benim sana anlatmak istediklerim var ama kendimi iyi hissetmiyorum"
"28 nisan 1982
sonunda sigara içebiliyorum günlükçük,şu karanlıkta onun kıvılcımı biraz olsun destek oluyor bana, nasıl bulduğumu merak ediyorsan söyliyim. burda bir bakıcı var, kıvırcık küt saçlı iri bir kadın, gözlerinde hep bir nefret seziyorum onun.bu sabah odama geldi bir kaç kişiyle beraber, önce beni kayışlarla bağladılar sonra odamı toplamaya başladı bahsettiğim kadın, kayışlardan söz ettim ya üzülme benim için günlükçük, rutin birşeymiş bu öyle diyorlar.
Sigara istedim ondan, tersledi yasak dedi ama içtiklerini biliyordum koridordan gelen tütün kokusu odamın içini kaplıyordu, ısrar ettim ne isterse yapacağımı söyledim,”bir deli benim için ne yapabilir ki” dedi bana günlükçük, nasıl dayanıcam bu duruma,ona öğlen yemeğimi verebileceğimi söyledim, hoşuna gitti ve bir dal verdi bana,her öğle yemeği için bir paket getirecekmiş bana, yüzündeki gülümse o kadar iğrençti ki,odamdan çıkmadan önce okşadı beni, güzel sözler söyledi,onu sevmiyorum günlükçük hem de hiç.
(ah şu siyah ekran!)

merhaba mübarek din kardeşim ben hu kenks biliyosun hikayeni gecelerce für dikkatle takip ettim , zevk alarak okudum , sevdimde . Gerçekten sevdim . Fakat senin ben ananın dıbını giberim , ananın dıbına tarak sokarım , bardak sokarım , mouse sokarım , hamster sokarım , saat sokarım .. huur çocuğu bize bunları anlatarak piskolojimizi bozup üzmeye ne hakkın var bre dıbını yurdunu gibtiğimin oğlu gece uykumu alıp sabah erken kalkınca nasıl bi duygu var bilirsin o duygu ananı avradını gibsin .. gelmişini geçmişini gibiyim , edebiyatın iyi tamam bir sözüm yok ama

*)" >**)" >**)" >** sen huur çocuğusun)" >**)" >**)" >**)" >*

"16 nisan 1982 saat 01:02
duvarda asılı olan saat en azından öyle söylüyor günlükçük ama ben sevmiyorum onu, inanmıyorum da,ilerlemiyor ki o saat,her baktığımda aynı, burada vakit geçmiyor günlükçük. çığlıklar duyuyorum yan bölmelerden, kahkaha atanları işitiyorum, inlemeler geliyor kulağıma, beyaz önlüklüler koşuşuyor sık aralıklarla koridorda, bölmelerden birini açıyorlar, biri çığlık atıyor ve uzaklaşıyor kolları kenetlenmiş beyaz gömleğiyle.o kadar sık oluyorki bu,ardından geri getiriyolar onu, sakin görünüyor az önce çığlıklar atan deli, uzun süre çıt çıkarmıyor verilen sakinleştirici uyutuyor belki de onu, rüya görüyor belki de,gerçeği sadece rüyalarında yaşıyor

@508 pgibiyatri tıbbın bir dalıdır ve bir doktor hastayla ilgili en ufak bir şey bile biliyorsa bunu 3ncü kişilere söylememeli. Onun doktoru veya değil olayı yok. Halan pgibiyatr olduğuna göre tıbbın bir dlaında çalışıyor ve hastayla ilgili bilgileri açıklıyor haklı duruma çıkmaya çalışma hlaalnın yaptığı hipokrat yeminine, hastaya ve meslektaşlarına saygısızlıktır senin yaptığın ise halana, halanın meslektaşlarına, hipokrat yeminine, hastaya saygısızlıktır o hastanın yerinde ben de olabilirdim sen de olabilirdin bir düşün panpa doktor seni tedavi ediyor güveniyorsun sonra gidiyo elaleme benim hastam şöyle böyle diyor valla bence başlığı devam ettirme daha ama sen bilirsin ben sadece öneri sunuyorum burda bana dokunan bir şey yok ama ayıp var.

lan amcık deli gibi okuyoz ne alıngan çıktın sende amk

avukat amcanda seri katilin günlüğünü verdiydi sana .. bile bile okudum sağlam yazıyorsun ama doğaçlama olduğu için çatlamalar var gibtir et sınavı amk ben senin yerinde olsam yazar olurdum panpa

"22 nisan 1987
okula gittim bugün, eski okuluma. burağa bakmalıydım. müdüre öyle çirkin bakıyordu ki gözlerime. iyileştiğimi haber aldığını, çok mtlu olduğunu söylüyordu ama gözleri nefret saçıyordu. kayıtlara bakmak istediğimi söyledim. nedenini sormadı. burak diye biri yoktu. yoktu günlükçük.o kızıl saçlar yoktu, beni dinleyen tek insan yoktu. başımın döndüğünü hissettim, yanıyordum,sinirlenmiştim ama kontrol edebildim kendimi,ilk defa net hatırlıyorum kriz anımı, tekrar geri dönemem oraya. kendim başarabilirim."

"14 şubat 1983
günlükçük, sevgilim bak bugün 14 şubat uzun süre sonra bu vesileyle geldin aklıma,o kadar çok şey yaşandıki, hepsini anlatmalıyım sana.ve sana bir süprizimde var şuan yanımda biri var,kim olduğunu söylemeden önce olanları anlatmalıyım.

"18 aralık 1981
zaman geldi kızım kurtuluşunun anahtarını elimde tutuyorum, vücuduma girdiği an kurtuluşun için ilk adımı atacak anneciğin, artık snei öpmek, koklamak,kızıl saçlarını taramak yok.ama senin için hepsi, kurtulman için karanlıktan. anneciğin seviyor seni, babanın yanına gidiyorum kızım. yukarılarda bi yerlerde seni izleyen aileni unutma, iyileş bizim için. elveda anneciğim." (yazarken ağladım la )

"bir kuran aldım kendime, merak ediyordum yazılanları. okumaya başladım.bir olay anlatılıyordu ilgimi çekmedi öteki sayfalara geçtim. öğütler,tavsiyeler, inanmayanlara verilecek cezalar, yapmamız gerekenler vardı kuranda. namazla ilgili bişeye rastlamamamıştım bence uyduruyorlar onu.bir nokta çok üzdü beni. allahın gazabından korkun diyordu.kim diyordu ki bunu, neden tanrı kendisi yazmıyordu bu kitabı.hem ben ona sarılmak, yanaklarından öpmek, bana döktüğü gözyaşlarını silmek istiyordum, ondan korkmak istemiyordum ki.yanlış mı tanıyorum tanrım seni yoksa.