inciden tanıştığım bayanla ibretlik hikayem

dostluk, aşk, entrika, ihtiras, onur ve görmemiz gereken yüzlerce gerçek hikaye tamamlandi panpalar..

Sadece benim yazdıklarımı okumak için;
http://inci.sozlukspot.co...k-hikayem/@hakkinihelalet

Geçmişten gelen şeyler insanların hayatlarını muhakkak etkiler ama bir gün yaşanılan olumsuzlukların etkisinden çıkmanıza yardımcı olacak yeni bir hayat planı yapmanızı sağlayacak biri karşınıza çıkar.

http://tinyurl.com/ycacmsy

dinleyen herkese şimdiden teşekkür ediyorum.

hakkinihelalet ®

hikayenin tamdıbını worde yazdım panpalar birkaç saat içinde başlayacağım anlatmaya, şimdiden rezerv alıp okuyan panpalara teşekkür ediyorum.

ve başlangıç vakti panpalar..

2011 yılı, şubat ayının 2. pazartesi gece saat 3 civarı askerlik görevimi yapmış olduğum izmirde usta birliğindeki 2.ayımın başındayım. nizamiye nöbetinden nöbetçi çavuş ile birlikte görev yapmış olduğum birliğime doğru ilerliyoruz. cuma akşamı ateşim 39.5 derece civarını görmüş olup, acile kaldırıldığım günden içinde yer aldığımız gün olan pazartesi gününe kadar 3 günlük bir rapor yazdılar. acemi askerlik döneminin bitişinden sonra ilk çarşı iznimi rahatsızlıktan dolayı yatarak heba etmiş oldum..

kolay rahatsızlanan biri olmamama rağmen cuma gününden beri her gün yemiş olduğum düzenli iğnelerle ancak ayakta durabiliyorum. nizamiye nöbetinde zorunlu olarak takılan çelik yelek, vücudumun bitkinliğiyle birlikte ağırlığımı ikiye katlamış kendimi bir an önce koğuşa atıp üstümü değiştirip kız arkadaşıma nöbetten önce söz verdiğim üzere telefona gitme modundayım.

@65 ofisteyim panpik bilgisayar başına geldikçe bölüm bölüm yapıştırıyorum.

askere gittiğim dönemde kız arkadaşım boğaziçi üniversitesinde eğitim fakültesinde bir bölümde 4. sınıf öğrencisi. ece 172-173 boylarında beyaz tenli yeşil gözlü hafif balık etli bir hatundu. tanışmamız üniversiteden bir arkadaşımın o zamanlar kız arkadaşım olmasına rağmen yoğun ısrarlarına rağmen birinci sınıfa dayanıyor..

o dönemden ta ki 2010 eylül ayına dek sadece 2 kez yüzyüze görüşüp nadiren de olsa geri kalan görüşmelerimizi internet üzerinden yapmışız. arkadaşımın iyiden iyiye kanıma girmesiyle 4 sene boyunca ertelediğim ‘iyi aile kızı, gelecekte olabilecek eş’ kıvamındaki ece ile eylülün ilk haftasında yıllar sonra görüşme kararı alıyoruz. okulunun son senesinin başlamasına birkaç hafta var, ben ise yeni mezun geçici olarak askere gidene dek kasım ayının sonuna kadar çalışacağım bir işte çalışıyorum..

önceki ilişkilerimde yaşadığım problemleri düşünüp mevcut durumları bir daha yaşamamak adına ruhen ve aklen kendimi tamamıyla bu ilişkiye odaklama adına buluşmadan önce onun hakkında bilmediğim şeyler hakkında bilgi sahibi olmak, hayatının akışında en önemli kişi benim olmam kaidesiyle birçok şey öğreniyorum. tanışma günü geldiğinde hakikaten o gün itibari ile hayatımda beklemiş olduğum düzen kendini hissettirmeye başlıyordu.. yıllarca gelecek amaçlı yatırım yapmış olduğum kişi, gün gelmiş hayatımda almış olduğum kararlarda bana yardımcı olmak, desteklemek, hayatı paylaşmak adına hayatımın odak noktası olmuştu bile..

kasım ayı geldiğinde çalışmış olduğum işim geçici olduğundan kendime ayırabilecek olduğum zamanında tümünü onunla geçiriyor, yaklaşmakta olan askerlik görevini bir an önce yapıp tekrar yanına döndüğümde nelerle karşılaşacağımızın hayallerini kuruyorduk.ben mayıs ayında askerden döndüğümde onun okulu bitmek üzere olacak ikimizde ayaklarımızın üzerinde durup hayallerimizi gerçekleştirmek adına önümüzde hiçbirşeyin duramayacağını düşleyip duruyorduk..

koğuşa geldim, vücudumda zaman zaman halen titreme var buna karşılık gömleğin altına kazak, içlik ve en üstte yer alan parkayı çıkarttım. yatacağım kıyafetleri üstüne de parkayı giyerek dışarı çıktım. yanyana 3 tane telefon kulübesinin 2 tanesi nöbetten gelen diğer arkadaşlar tarafından işgal edilmişti bile. dipte yer alan kulübeye gittim sağ tarafındaki cam aylar önceden kırılmış ve bir daha cam taktırılmamıştı. yoğun bir kar yağışı olmasa dahi birlik deniz kenarı ve dağın arasında kaldığından saat itibariyle rüzgar kendini iliklerimin derinliklerinde hissettiriyordu..

haftasonu çarşıya çıkacağımı yaklaşık 30-35 gün sonra yüzünü göreceğimi kız arkadaşıma çarşamba gününden söylemiştim günlerden cuma olduğunda mevcut durumum üzerine ona haber verdiğimde muhtemelen yüzü düşmüş, boynu bükük hal de ‘olsun sevgilim sen iyi ol sen kendine dikkat et cevabını alıyordum’..

gece saat 3,5 suları 7-8 denemenin ardından ece’ye hala ulaşamamış durumdayım. asistanlığını yaptığı hocasında bir sunum yapmak üzere tüm geceyi onun evinde geçireceklerini biliyorum. nöbete gitmeden önce konuştuğumda çok uzun olduğunu ve sabaha kadar çalışsalar dahi çok zor yetiştirilebileceğini söylediğinden uyanık olduğundan eminim. silahlıkta duran gececi arkadaşın yanına gidiyorum. askerliğimi yapmış olduğum yer de cep telefonu kullanmak hakikaten çok çok zor olduğundan birkaç kişide var. telefonunu istedim msni açtım onun çevrimiçi olduğunu görmemle çevrimdışı olması arasında heralde saniyeler vardır.

yatağıma gittim gece boyunca boş boş tavana baktım askere gittiğimden beri tüm gece boyunca uyumadığım ilk geceydi. hayatımı adayacağımı düşündüğüm kadın ayakta olup benim ne kadar saçma sapan bir süreç içerisinde hastalıkla boğuşuyor olduğumu bilmesine rağmen telefonuma cevap vermemişti. ruhum daralmıştı içimden hiç kimsenin yüzüne bakıp konuşmak dahi gelmiyordu, takip eden 4 gün bu şekilde devam etti. ne birkaç saat uyuduğum geceler, ne gün içinde haketmemiş olduğum üstlerimce laik görülen davranışlar, ne mutsuzluğum ne de umutsuzluğum onu aramama ikna edemedi beni..

takip eden cumartesi sabahı usta birliğimde ilk defa çarşıya çıkıyorum. günler sonra dışarıda vakit geçirebilmenin heyecanıyla kendimi o günlerde çok da iyi bilmediğim izmir’in sokaklarına arkadaşlarımla birlikte kendimi atıyorum. istikamet sonradan fark edeceğim askerlerin cirit attığı konak. deniz kenarına inip arkadaşlarla günlerdir özlemini çektiğimiz adam gibi kahvaltının hasretini gideriyoruz. kahvaltıdan sonra soğuğa rağmen hakikaten botlar ve üzerimdeki kıyafetlerin yokluğundan mıdır bilmem şaşkınlık içerisinde civarda yürüyüp dolaşmadık yer bırakmıyorum. öğle sularında içerideyken neler olup bitmiş görmek adına internet kafeye gittim..

5 saat istanbul trafiginden sonra devam panpalar..

interneti açtığımda beklediğim üzere dışarı çıkacağımı haber vermediğim kız arkadaşımın da msn’inden facebook’ una çeşitli yerlerde profilleri çevrimiçi gözüküyor. sonradan öğreniyorum ki kız kardeşimle konuşmuşlar ve bugün çarşıya çıkacağımdan onun vasıtasıyla haberi olmuş..

aileme ve kız arkadaşıma beni aramamaları konusunda askere gitmeden önce isteklerimi dile getirmiştim. onlar da benim dilediğim zaman onları arayıp modumu ihtiyacım olduğu vakit değiştirmeme göz yumuyorlardı. sonuçta kapalı bir dünyadaydım ve ne zaman dışarıya açılsam geri dönüş vakit ve sabır gerektirecekti..

‘oğuz neredesin sen?’ bir süre cevap vermedim. arka arkaya gelen birkaç iletiden sonra ‘sen hangi cehennemdesin, kaç kere arayacağım?’ diye yanıt verdim. biraz süre geçtikten sonra görüntülü konuşma talebi gönderdi kabul ettim yüzünü görmeyeli 7-8 hafta olmuştu. en son yemin törenime gelmiş aynı gün içerisinde geçirdiğimiz birkaç saatin ardından uçakla istanbul’a geri dönmüştü. yüzünü gördüğümde içimde buruk bir mutluluk vardı ama o mutluluğun en ufak kısmını bile ona yansıtmak istemiyordum, zor geçirdiğim o hafta yanımda olmamış beni kendimle başbaşa bırakmıştı. ‘seni o kadar özlemişim ki’ diye fısıldadı. başım öne düştü en mutlu olacağımı düşündüğüm dönemde bu askerlik denen zırva da nereden çıkmıştı. dayanamadım ‘ seni düşünemeden yapamıyorum, sayende bomtak bir hafta geçirdim’ dedim. ‘pazartesi akşamı çok yoruldum uyuyordum hocam bilgisayarımı kullanıyordu ve senin çevrimiçi olduğunu görünce panikleyip kapatmış akabinde beni uyandırdı internete girdim ama sen yoktun’ dedi.

seviyor olsanız siz de inanırdınız ki akşam birliğime döndüğümde karşımızdaki bölükten acemi birliğinden görmüş olduğum bir kısa dönem arkadaşın söyledikleri dediklerini doğrular nitekilteydi salı günü öğleden sonra bir kız beni aramış ama bu bana söylemeyi unutmuş idi muhtemelen arayan ece’ ydi. acaba başka zamanlarda da aramış mıydı, bana haber mi vermemişlerdi?? bu sorularla haftasonunu geride bırakıp rezalet bir haftayı güzel noktalandırmanın ümidiyle o gece yatağıma gittim ‘dışarıda beni seven biri var ve buradan kurtulmama sadece 3 ay kaldı` diyerek.