incicilerin 17 ağustos 1999 anıları

17 yasindaydim ve adapazarindaydim beyler. insanlar akrabalarini komsularini enkaz altindan cikarmaya calisirken diyarbakir, bitlis, siirt, bingöl vs plakali ford transitlere doluşup enkazları yağmalamaya gelen kürtleri çok iyi hatırlıyorum

ben taaa antalyada am gibiyordum tam boşaldım ki hayret tövbeeee

9 yaşımdaydım annem beni almış binadan çıkmışlar amk,ben hiç uyanmadım bile o sırada. sabah öğrenebilmiştim olayları.

doğum günümün olduğu geceydi panpa. bütün sülale toplanmıştık. ananemi merdivenlerden emekleyerek çıktığını hatırlıyorum. bir de küfür olduğunu bilmeden ha gibtir demiştim mahalleden gökay abiden dayak yemiştim. güzel günlerdi

@7 panpa 94 lüyüm hatırlıyorum. o gün yengem deprem olacak demişti kadın kahin amk pek gibleyen olmadı ama oldu işte deprem olunca bende cocukluk aklıyla yatagımın altına gırmıstım sonra kapının arkasına saklanmıstım evde benı aramıslardı. aceleyle ındık assagıya geceyı amcamın ford transıt mınıbusunde gecırmıstık 1 hafta falan dısarda kalmıstık kocaman bı cadırımız vardı butun sulale onun ıcınde yatıyoduk bina aile apartmanı olunca gibe gibe :D bide o zamanlar hastamıydım neydim annem zütüme fitil sokuyodu hala utanırım amk bıde ıcerı gıtsın dıye gotumu sıkıp sıkıp gevsetırdı

istanbuldaydım deprem zamanı. Gece uykumun en tatlı yerinde babamın oğlum kalk deprem oluyo demesiyle uyandım daha doğrusu uyandım demeyelim de bir anda şoke oldum ve afalladım kitaplığımdaki kitapların düştüğünü gördüm lambanın sallanışını gördüm derken elektrikler kesiliverdi. işte asıl telaş o zaman başlamıştı annem ve kardeşim ağlayarak kendilerini korumaya çalışırken babamın salavat getirerek kapıyı açmaya çalıştığını hatırlıyorum. O pnik haliyle o amk kapısı da açılmak nedir bilmemişti. Neyse ki zemin katta oturuyorduk ve kendimizi olabildiğince hızlı sokağa atabilmiştik. Herkes sokaklardaydı. Herkesin içinde bir korku bir heyecan bir panik vardı. Tanıdıklarımıza telefon yoluyla ulaşmaya çalışmıştık ama maalesef hatlar tamamen iptal. Günlerce sokakta arabada parklarda yatmıştık.
vay amk şimdi düşündüm de herşeyi dün gibi hatırlıyorum ve hüzünlendim nerden açtın panpa bu başlığı...

Adapazarındaydım. Anlatmak istemiyorum.

@70 he cok guzel gunlerdi gercekten

adapazarindaydim hem de yikimin en siddetli oldugu izmit caddesinde . 8 yasindaydim o siralar 1 ay sonra sunnetim olacakti . deprem olurken yatakta dondum kaldim kipirdayamadim , babam kucagina alip disari cikardi beni .kapidan cikamadik hatta pencereden ciktik. disari adimimizi attigimizda karsi apartmanin komple yikilmis oldugunu gordum , ortalik toz bulutuyla kapliydi. sabah oldugunda ise o izmit caddesinin perisan hali karsimizdaydi . o gun bu gundur pgibolojim bozuktur inceden

aha bu da izmit caddesi http://www.sakaryarehberi...tures/gdetay/resim502.jpg

8 yasındaydım panpa istanbula giriş ve çıkışlar 1 ay boyunca yapılmadı bakkallarda ekmek yoktu 2. dereceden olagan üstü hal vardı ekmekleri kızılayın minibüsleri kanyonları mahalle mahalle gezip satıyordu palmiye agacları neredeyse sular altına girmişti (1 palmiye agacı 3-10 metre arası)

93 doğumluyum istanbul şişlideydim uykuya dalmak üzereydim o uğultu ve sarsıntıyla baya korkmuştum babam uyandırdı ve aşağı koşmamı söyledi 2. kattaydık ben aşağıya koştum babam kardeşimi kucaklayıp annemle birlikte arabaya atladığımız gibi bilen bilir beşiktaştaki parkın oraya çekmiştik arabayı yaşadığım ilk depremdi 2. kattan aşağı inerken dengem bozuluyodu sarsıntıdan bunları hatırlıyorum ayrıca hava kızıla boyanmıştı

vay ak :(

@64 neden sövdün bine?

bi de şey vardı amk bizim bina ile tüpraş arası 1 km var yada yoktu millet tüpraş patlayacak çabuk kaçın burdan diye haber getirdi herkes ağlamaya başladı sonuçta 10bine yakın insan nereye gidicek amk sonra tırlar gelmişti nerden baksan 20 25 tane herkes tırların kasasına binmeye başladı bi dolu insan canlarını kurtarmak için tır kasasında ezilmeyi göze almıştı sonra yüksek yerlere zütürüp bıraktılar burası daha güvenli diyip

@1 ananı gibiyim senin huur çocuğu

bursadaydım amk 9 yaşındaydım. Yazlıkta sitedeydik sitenin bahçesinde yatmıştık amk bütün gece gökyüzünü izlemiştim. Panpalar gerçektende bu kadar yıldızı hiç bir arada görmemiştim. O geceden sonra da amk geceleri yanımda sopa ya da bıçak herhangi kendimi kollayabilceğim bişey almadan uyuyamıyorum amk nedendir bilmem

ilk okul sıra arkadaşım ölmüştü adı gizem . onun kardeşi berkant ve babası orhan . tam o gün gölcükte tatildelermiş. şimdi sağ olsaydı aynı yaştık evlenmiştik amk .

ben 1 haftalığına ankaraya gitmiştim biz yola çıktıktan sonra olmuş panpa hissetmedim yani

Bende yalovadaydim 6 yasindaydim depremde evimiz yikilmisti ve annem hamileydi o gün bi kardesim dunyaya geldi 17 agustos 1999 tarihinde kardesim cok zor sartlar halinde dogdu beyler o gunu hic unutmam yalova haritadan silinmisti su yok elektirik yok 3 gun disarida kaldik falan hala yalovada yasiyorum allah kimsenin basina deprem meprem getirmesin..

kuzenim oradaydı.
yardıma gitmiştik heryer su altındayı beyler. 1 kilometresi şehrin suların altına gömülmüştü resmen.
ırak gibiydi. kötüydü ufaktım o zamanlar.