incicilerin 17 ağustos 1999 anıları

fındık ağaçlarının pencereye sanki biri tarafından çarptırılıyor olmasıydı ama öyle olmadığını bir kaç sn sonra anlayıp kendimizi dışarı atmamız kazadan ucuz sıyrıldığımızın resmiydi çünkü ev yerle bir oldu

istanbuldaydım deprem zamanı. Gece uykumun en tatlı yerinde babamın oğlum kalk deprem oluyo demesiyle uyandım daha doğrusu uyandım demeyelim de bir anda şoke oldum ve afalladım kitaplığımdaki kitapların düştüğünü gördüm lambanın sallanışını gördüm derken elektrikler kesiliverdi. işte asıl telaş o zaman başlamıştı annem ve kardeşim ağlayarak kendilerini korumaya çalışırken babamın salavat getirerek kapıyı açmaya çalıştığını hatırlıyorum. O pnik haliyle o amk kapısı da açılmak nedir bilmemişti. Neyse ki zemin katta oturuyorduk ve kendimizi olabildiğince hızlı sokağa atabilmiştik. Herkes sokaklardaydı. Herkesin içinde bir korku bir heyecan bir panik vardı. Tanıdıklarımıza telefon yoluyla ulaşmaya çalışmıştık ama maalesef hatlar tamamen iptal. Günlerce sokakta arabada parklarda yatmıştık.
vay amk şimdi düşündüm de herşeyi dün gibi hatırlıyorum ve hüzünlendim nerden açtın panpa bu başlığı...

valla ailecek kapı eşiklerinin altına girip, bir sağa bir sola deli gibi sallandıydık, yataktan düşerek uyanmam da cabası

8 yaşındaydım daha önce hiç başıma gelmediginden ne oldugunu düşünüp durdum herkes panik içindeydi türkiyemiz için gerçekten acı bi geceydi.

ya bırakın bolum

izmirde askerim, hava o kadar parlak ve yıldızlar o kadar yakın gözüküyorki anlatılmazdı, gece devriye atıyorum, nöbetçi askerin yanına geldim, dedim olum hava çok fena kesin deprem olacak, askerde tırstı levazım binasından açıkta dolaşmaya başladı, devriye bitti yattım, sabah 5 civarı alarm çaldı tüm askerleri kapıya döktük, deprem oldu diye,ilk başta kimse boyutlarının farkında olmadığı için söyleniyordu, sonra gerçek ortaya çıkınca marmara bölgesindeki tüm askerler panik oldu, hemen arama kurtarma için ekip oluşturuldu, istihkamcı olduğumuz için bölgeye ilk biz intikal ettik, manzara korkunçtu, yollar,tren yolları yıkılmış, otoban çökmüş, tüpraş yanıyor, insanlar ne yapacağını bilmeden sağa sola koşuşturuyordu, depremden sonra yaklaşık 24 saat geçmişti ama sanki deprem yeni olmuş gibi bir hal vardı,o zaman devletin ne kadar aciz kaldığına şahit oldum

@96 tanıyommu lan seni? ben de derincede evdeydim, ev 2 katlı mustakil. sallayınca biz uyandık salonda ailecek birbirimize sarıldık kıyamet herhalde bu diye. evde herşey birbirine girdi kırıldı. neyse durdu dışarı çıkalım dedik kapıyı açtık sapsarı bi toz nefes almak imkansız, bizim komşu apartmanlar hep yıkılmış, askeri hastaneye sıgındık o gun, sonra tüpraş patlayacak dediler çenedağa çıktık 3 gün dağda kaldık aç susuz. sonra geldik geri komşuların arkadaşların cesetlerini çıkardık enkazlardan. aynı mahalledeki bi apartmandan bi hafta sonra bi bebek çıkardık zemin kattan, tünel kazdık, yaşıyodu, itfaiyeci bi abiyle. vay amk, o günlerde herkes adam oldu erkek oldu korkmadık bişeyden girdik daracık tünellere. neyse amk başlığı açan seninde amk tribe soktun gene beni

hassas bir konu olduğunun farkındayım. tek niyetim acınızı paylaşmaktır bilesiniz.

enkaz altına belki girmedim yakınımı kaybetmedim ama kamyon dolusu erzakla yardım zütürmüştük. ben de gitmek istiyordum fakat zütürmediler. şehirde mefta kokusundan nefes alınmıyormuş dediklerinde kanım çekilmişti. ölenlerden allah rahmet eylesin diliyorum tekrardan başımız sağolsun.

yani depremden hemen önce mi ne marmara denizinden bir ışık gibi bir şey çıkmış. araştırıyorum link de vereceğim

ben tam sinoptan ankaraya otobüsle gelirken olmuştu deprem eve gidince öğrenip baya üzülmüştüm

http://www.uludagsozluk.c...-a%C4%9Fustos-efsaneleri/

uludağ muludağ ama olsun

o an deprem bölgesinin çok uzağındaydım ama 1 yıl önce ceyhan depremini yaşadığım için 17 agustos 19992dan sonra günlerce uyuyamamıştım

hiç hatırlatma panpa. hala geceleri uyumaya çalışırken falan aklıma gelir kötü olurum. o depremde adapazarında-izmitte olup da normal kalabilen varsa helal olsun.

sakarya merkez hafiz sorun anlatayim size

bizde arsaya gitmiştik o gece daha sonra o geceden sadece ben varım şimdi neyse hüzünlendim ama enkaz altında hiçbir yakınım kalmadı allahtan

--spoiler--
hava çok basık nefes almak zor ee tabi istanbul nemli yazları geçer heralde hava da bir tuhaf kırmızı oldu sanki deniz niye dalgalandı acaba ... o geceye ait anım
--spoiler--

ankarada uykudaydım deprem sırasında annem dürttü sanmıştım amk tam ertesi günde ev alıcaz evde çanta dolu para var neyse parayla bahçede yattık amk ertesi gün tapuya gittik peder beyin nufus cüzdanının süresi dolmuş memlekete faks çekecekler hatlar falan gidikti her ne taksa 18 in de almıştık evi.

yeni bi televizyon almıştık liseliler bilmez 'telefunken' diye bir markaydı çok kaliteli bişeydi babam bizi bırakıp onu tutmaya gitmişti.

sözlüğün yaş ortalaması 10-11 olduğundan 99 depremini hatırlamaz bunlar panpa
hepsi ya deprem çocuğu ya da milenyum çocuğu amk he bazıları da var o.ç.

@6 öyleydi evet. ayrıca çok rezil bir sıcak vardı. ek olarak bir şehir efsanesi de var:

marmara denizini gören veya denize kıyısı olmayan şehirlerde bile o istikamette bir ışık hüzmesi gördülerini iddia edenler var

tek anım; o an uyuyo olmam amk