incicilerin 17 ağustos 1999 anıları

çok fenaydı amk 9 10 yaşında falandım gibiyim o gün annemle babam çok fena kavga etmişti bizde uyuyamamıştık sesten sonra tam barıştılar herkes uyumaya gececekken sanki binaya yan taraftan vinçle vurdular yere yuvarlandım zor atmıştık dışarı kendimizi

ağlıcam lan binler açmayın şöyle başlıklar zaten duygusal bi yapım var

@44 acıları paylaşalım panpacım... böyle büyük acılar unutulmaz paylaşılarak azaltılabilir en azından

artik sehir efsanesimidir bilmem bitanesi enkaz altinda bi kadinin bileziklerini calmak icin kadinin kolunu keserken mahalleli yakalayip gebertmis oracikta, bu olay aylarca konusulmustu

@42 panpa ırkçılık değil bu gerçekler. insanlar orda birbirini kurtarırken onlar eşya alıp kaçıyordu. Birde yardım edenler vardı onlar ayrı tabi

ben camdan atladım

@46 efsane değil panpacım huur çocuğu yaşlı kadının kolunu kesmiş bilezikler için... hak ettiğini de bulmuş akabinde.

hırsıza, enkaz altında kalmış süsü vermişlerdi bir de.

ben kocaelinin tam gölcüğündeydim beyler. daha yaşım 5 ya var ya yoktu. hatırlıyorum sallantıyı. hayal meyal ama. babam balkondaydı ama hatırladıgım en ilginç şey gözlerimi açtıgımda hayal meyalda olsa pencereye dogru batıgımda dışardaki kızıllıktı. öyle bir kızıllıktı ki cehennem yanmaya başladı sanırsınız.
birde gazi i.ö.o vardı bizim evin oralarda gerçi hala var herneyse. orda babannemle otururken 2 tane patenci kız vardı. bembeyaz giyinmişlerdi. hayal değil ya hatırlıyorum işte basbaya hatırlıyorum. annemler o arada eve gittiler(don falina almaya evde 5. katta) ben korkuyordum gelemeyecekler diye salya sümüktüm amk kızlar böyle geldiler patenle bana neden ağlıyosun dediler. bide böyle sesleri çok güzeldi . sonra bende cevap vermedim. 1-2 dakka sonra kaybolmuşlardı. zaten ondan 2 dk sonrada kenan abi geldi te kütahyadan aldı bizi gözlementepeye gittik anneannemlerin eve(orası tepede ve güvenli)

izmirdeydim tatil için.11 yaşımdaydım. unutmam saat 12 sularıydı bizimkilere bu hayvanlar bir garip diye söyleniyordum.

bi de şey vardı amk bizim bina ile tüpraş arası 1 km var yada yoktu millet tüpraş patlayacak çabuk kaçın burdan diye haber getirdi herkes ağlamaya başladı sonuçta 10bine yakın insan nereye gidicek amk sonra tırlar gelmişti nerden baksan 20 25 tane herkes tırların kasasına binmeye başladı bi dolu insan canlarını kurtarmak için tır kasasında ezilmeyi göze almıştı sonra yüksek yerlere zütürüp bıraktılar burası daha güvenli diyip

bursadaydım amk 9 yaşındaydım. Yazlıkta sitedeydik sitenin bahçesinde yatmıştık amk bütün gece gökyüzünü izlemiştim. Panpalar gerçektende bu kadar yıldızı hiç bir arada görmemiştim. O geceden sonra da amk geceleri yanımda sopa ya da bıçak herhangi kendimi kollayabilceğim bişey almadan uyuyamıyorum amk nedendir bilmem

ilk okul sıra arkadaşım ölmüştü adı gizem . onun kardeşi berkant ve babası orhan . tam o gün gölcükte tatildelermiş. şimdi sağ olsaydı aynı yaştık evlenmiştik amk .

ben 1 haftalığına ankaraya gitmiştim biz yola çıktıktan sonra olmuş panpa hissetmedim yani

Bende yalovadaydim 6 yasindaydim depremde evimiz yikilmisti ve annem hamileydi o gün bi kardesim dunyaya geldi 17 agustos 1999 tarihinde kardesim cok zor sartlar halinde dogdu beyler o gunu hic unutmam yalova haritadan silinmisti su yok elektirik yok 3 gun disarida kaldik falan hala yalovada yasiyorum allah kimsenin basina deprem meprem getirmesin..

kuzenim oradaydı.
yardıma gitmiştik heryer su altındayı beyler. 1 kilometresi şehrin suların altına gömülmüştü resmen.
ırak gibiydi. kötüydü ufaktım o zamanlar.

@54 işte panpa o da benim çok dikkatimi çekmişti. bunu diyen birini görünce mutlu oldum amk. deprem gecesi tek gökyüzüne bakan çocuk ben miyim diodum.

@5 kasap bahane

bende 8 yaşındaydım ama dün gibi aklımda beyler yaşadıklarım . can kaybı yaşamadık ama o duvarlardan gelen sesler unutulacak gibi değildi

@59 bütün gece gökyüzüne bakmıştım panpa ışıl ışıldı lan aklımdan hiç çıkmaz o görüntü

@61 o günden sonra arada sırada bakarım gökyüzüne acaba o kadar ışıl ışıl olur mu diye yok amk o gün gördüğüm gibi hiç olmadı daha.

6 yaşındaydım ama istanbul'da yaşamamıza rağmen Afyon'daydık deprem sırasında.
işin garibi Afyon-Dinar depreminde de Dinar'da oturan dedemler bizdeydi. Evleri yıkılmıştı depremde.
Vay anasını.