inci

sevgili serkan,
aslında sana yazanlara hep kızardım "hiç tanımadığınız biri size nasıl yardım edebilir ki" diye...
"insanın dertlerine derman olabilecek kimse yoktur, herkes kendi sonunu bilir" derdim. ama işte şimdi ben de sana yazıyorum...
ben 24 yaşında uluslararası bi bayanım.
ta lise yıllarında başladım kendimi bitirmeye. çocukluk işte; popülarite ve ilgi sevdasıyla ne yaptığının farkında olmuyor insan.
o yaşlarda herkesten ilgi görmek istiyor.
insanların ve özellikle erkeklerin ilgisini üzerimde hissettikçe yavaş yavaş tutkularımın esiri olmaya başladım ben de.
üzerimde sürekli baskı oluşturan ailemin de bunda etkisi oldu mu bilmiyorum ama dış dünya hep ışıl ışıl geldi bana, hep daha cazip ve çekiciydi...
zamanla birlikte olduğum iyi insanlar değil de nedense hep art niyetli insanları seçmeye başladım yanlış olduğunu bile bile. hep bir heyecan arayışı içindeydim.
göz göre göre atladım hep yanlışa. bile bile gittim, hayatımda ilk kez "seviyorum" dediğim erkekle bir eve. daha 17 yaşındaydı. ve asla geri kazanamayacağım değerleri kaybettim farkında bile olmadan, daha ne demek olduğunu bile bilmeden...

zamanla her şey daha da bayağılaştı onunla. neredeyse üç yıl sürdü birlikteliğim. sonra dört yıllık yakın dostuma yenik düştü sevgilim. onu seviyordu artık.
çünkü o, sevgilim için hiçbir şeyi feda etmemişti. hep daha ağırdı ve en yakın arkadaşına ihanet etmesine rağmen o bir hanımefendiydi gözünde.
bütün arkadaşlarım onların mutluluğunu kıskanmaya başlamıştı. yıllar sonra nişanlandılar.
tabii bu arada benim hatalarım devam etti. bana zarar verenlerin mutluluğunu gördükçe tutkularım ağır basıyordu. nedenini bilmediğim bir şey beni günah işlemeye itiyordu sürekli.
doğru zamanlarda doğru insanlarla yanlış ilişkiler kurmaya devam ettim. evime gidip yatağıma uzandığımda kendimden iğreniyor fakat yine de kendime engel olamıyordum.

hiçbir şeyden haberi olmayan ailem, bana zarar vermek ve beni elde etmek isteyen insanların eve yolladıkları iğrenç mektuplara bile aldırış etmeyip hep beni savundu. bu durum daha çok vicdanımı sızlatıyor. yanımda oluşları ve bana kurdukları baskı daha da çok itiyor beni...
bu yaşıma geldim, hala kopamadım hatalardan. hala birileri uğraşıyor benimle, bilgisayarıma virüsler yollanıyor, tehditler alıyorum...
çevremdeki birçok kişi sırlarımı bilmiyor ve beni hep hareketli, cıvıl cıvıl, gözlerinin içi parlayan bir genç kız olarak tanımlıyor. ama ben rol yapmaktan sıkıldım.
artık gözümün içi gülerken yüreğim de gülsün istiyorum. beynim ve bedenim tertemiz olsun istiyorum...
ben nasıl evleneceğim? kocamın yüzüne nasıl bakacağım? ya yaşadıklarım ortaya çıkarsa? nasıl bakarım insanların yüzüne...
bir gün tövbe edip hayata dönerken, üç gün sonra kendimi yine yanlış bir yerde buluyorum. nasıl kurtulacağımı bilmiyorum...
çözüme ihtiyacım var benim, yardıma ihtiyacım var. günlük yaşantım hiç etkilenmedi ama içim artık tükenmek üzere...
güçlü biri gibi görünmekten sıkıldım artık. ne maddi ne de manevi bir desteğim var.

kimseye bir şey anlatamam zaten. nasıl olacak bilmiyorum ama yardımlarınızı bekliyorum.

özet: nemfoman