-2
iyi akşamlar panpalar, ben gününün büyük kısmını yalnız geçiren, şehirdışında okuyan asosyal-antisosyal karışımı bir üniversite öğrencisiyim. tahmin edebileceğiniz gibi kız arkadaşım yok, kimseyle de samimi olmuyorum yıllardır tanıdığım bikaç kişi dışında. ortamım da yok. bundan 2-3 yıl öncesine kadar bu durum bana koymazdı. bilirsiniz biz asosyaller mutluluğu yalnızlığımızda buluruz. ben de kendimle barışık, yeri geldiğinde 1 ay boyunca evden çıkmayan, bilgisayar oyunlarıyla mutlu bir asosyaldim. gel zaman git zaman sözlükte takılırken asosyallikle ilgili açılan başlıkları görmeye başladım. insanlar bu durumdan şikayetçiydi. kendim gibi insanları görünce ben de yazmaya başladım. bazen panpalarla sabahlara kadar dertleştik işte kız arkadaşım yok, okul hayatım tak gibi, hiçbişey güzel değil falan filan. rahat battı heralde, konuyu kurcalamaya başladım. işte nasıl kurtuluruz, kızlarla nasıl sevgili olunur, ortam nasıl yapılır şeklinde. 2 yıl içinde ne mi değişti? mutluyken mutsuz olmam dışında bi tak değişmedi. yalnızlıktan korkar hale geldim. kafayı üşütmenin eşiğinden döndüm kaç sefer. bugünlerde de o eşiklerden birindeyim ve içimden bunu yazmak geldi. eskiden ne güzel kendi kendine geçinebilen biriydim. alırdım kolamı cipsimi, ders mi çalışacam, film mi izleyecem oyun mu oynayacam günlerimi mutlu mesut geçirirdim. şimdi yalnız olmak çok koyuyor ve sürekli etrafımda birilerini arıyorum arkadaşlık edecek. keşke hiç girmeseydim bu asosyal başlıklarına. hiçbişey düzelmediği gibi daha da kötüye gitti. şimdi nasıl kurtulacam bilmiyorum. vizeler de yaklaştı. ilk sene çok fena batmıştım, bu sene 10 tane ders aldım ve okulu toparlamak için üstümde büyük bi baskı var. 12 gün kaldı vizelere. canım çok sıkkın panpalar çok fazla stres unsuru var hayatımda. ne yapacağımı bilmiyorum lan oturup çalışamıyorum amk derslerine.
