inci sözlük en abaza yazarini seçiyor beylerrrr

- hayat şartları sürükledi beni buraya. abazlığım, isyanımdır aslında. şöyle ki; bundan 8 yıl kadar öncesiydi sanırsam ki kendimi abaza olarak ilk kez yakaladığım an. benim okulum kalbur üstü kesim olarak bilinen yerlerden birindeydi.(caddebostan/örnekal) aile olarak da rahat yetiştirilmiş bi insan oladuğum için her alanda çok rahat davranırdım. insanların garipsediğini farketmezdim bile. ortaokuldayken sınıfımızda güzel kızlar vardı bide üstüne tiki tarzı insanlar olunca am züt meydanda gezerlerdi. aslında sınıf değil tüm okul böyleydi. ama ben tombul küçük bir çocuk olarak cinsel veya duygusal açıdan kızlar tarafından arzulanmazdım. zaman zaman denemelerim olsa da hep hüsran, hep hüsran. bir gün kızlardan birini rüyamda gördüm ve sürekli onu giberken düşünüyordum kendimi. onun resimlerini çektim her açıdan (etek altı dahil). sonra evde gelip bakardım zevke gelirdim ve o sayede osbiri keşfettim. osbir tam bana göreydi, ne kıza ihtiyacım vardı ne canlı bir varlığa. elim tek ihtiyacım olandı. çok sevdim bu dalgayı. zaten her şey bu fikirden başladı aslında yıllar boyunca da böyle gitti. arada sevgilim oldu o aralar bi abazalığı frenledim ama 2 yıldır akla hayale gelmicek işler yapıyorum sırf osbirim renklensin diye. ama o kızn resmiyle ve düşüncesiyle halen kamışı yağladığım olur.

- 8 yıla yakındır. ama son 2-3 yılı profesyonel olarak.

- elimle 11 farklı pozisyona girebiliyorum, el kamasutrasını dünyada bulan ilk kişi olabilirim. biraz daha geliştirip kitap haline getirme düşüncem var. zeytin yağıyla osbir çekerken gelen kokuyla o yörenin kızları canlanıyor gözümde halüsünatif (çiller terk) görüntüler beliriyor resmen. bakkala ekmek almaya gitmişsem yada markete genelde sahil kesiminde oturduğum için önümden geçen taş gibi kızları görüce ekmeği almayı unutup eve koşarak gidip görüntü tazeyken asıldığım çok olmuştur. aklıma geldikçe yazarım daha var çünkü.

- bana kazandırdığı tek şey şudur; hayatta daha dibe vurulabilecek bir yerin olmadığını bana hatırlatan bir durumda olduğumu bilmek ve "daha kötüsü olamaz" mantığıyla girdiğim her ortamda kaybedecek bişeyim olmadan kendimi ortaya atabilmektir. rezil olsak da nasolsa abazayız amk. müstahak bize.

abazalık kişinin değil, toplumun yarattığı bir canavardır.

edit: sahil kesiminden kastım, caddebostan ve tam migrosun karşısı. bilenler ne demek istediğimi anladı (bkz: @94) bu ortamda abaza olarak yaşamak hayattaki en büyük mallıklardan. napalım belki bi gün değişiriz.