Evet beyler öncelikle cümleten selamun aleykum.

Ben bu hayatta çok ölüm acısı tatmış, hayatin bütün kötülüklerine sahit olmuş, ailesinin bile umursamadigi, gülmemekten yüz kasları işlevini kaybetmiş ve suan acik lise magduru olan bir kardeşinizim. (Meraklisina; yaş 21)

Hayat hikayemi anlatmayacagim merak etmeyin. Olabildiğince kısa tutmaya çalışacağım.

Sadece sizlere ve bu ortama bir teşekkürü borç bildiğim için açıyorum bu başlığı.

Geçen gün kendimi çok kötü hissettigime dair bir başlık açmıştım. içimde ne var ne yok kusmuştum başlığa. Çok kişi mesaj attı, nasil oldugumu sordu, tavsiyelerde bulundular falan. Hepsinden tek tek allah razi olsun. Bazıları ile baya konustuk, birbirimizi motive etmeye çalıştık. Oyle de oldu. Bu konusmalar ve önerilen bazi motivasyon basliklari sayesinde içimde inanilmaz bir hirs olustu beyler. Cok ciddiyim. Gelecek pahasina var gücümle yıkıldığım yerden ayağa kalkıyorum artık. Bu sizin sayenizde, inci sayesinde oldu.
Dedigim gibi bu sene lise illetinden kurtuluyorum. YGS ye de girdik ama bi tak olacagindan degil, bu seferlik hevesten girdik.
Ancak önümüzdeki sene dış dunya ile tamamen ilişkimi koparıp, tüm sosyal medyadan elimi ayağımı çekip her gün sabahtan akşama kadar ders çalışacam. Evet kulağa imkansiz geliyor ama yapacağım bunu. Çünkü her gun evde olacagim ve bu benim için büyük avantaj olacak.
Hayallere giden yol okuldan geçmemeliydi ama buna mecburuz beyler. Baska hiç bir yolumuz yok. Anadan babadan kalacak olan mal mülke, yada sanayi ortamlarında cektiginiz rezillige aldanmayın, güvenmeyin.

Hepinizi tek tek seviyorum. Ruhumu canlandirdiniz, bazi seylerin farkina varmami sagladiniz olum. 15 yıldır beraber büyüdüğümüz dostum bile yapmadı bunu.

Allah hepinizden razı olsun.

Hayırlı akşamlar.

Ha bu arada hayatta başarılar, sizde iyi dileklerinizi ekgib etmeyin. Dalga-muhabbet de lazım tabi ama bir yere kadar o da (: