üzerine tartışılması gereken bir olgu. kastettiğim mizah anlayışının sözlüğe hakimiyeti son senelerde sağlanmış durumda. sözlüğün en cafcaflı zamanı olan 2010’larda çok orjinal bir mizah anlayışı olsa bile sözlüğe dışarıdan bakan birinin yadırgayacağı, tam anlamıyla inci sözlük paradigmasına dahil olmakla anlaşılacak bir mizahtan söz edemiyorduk. dışarıdan bakan birisi de inci sözlüğü kolaylıkla benimseyebiliyor, sözlükteki muhabbetleri takdir edebiliyordu. şimdi ise sözlüğün çehresini çoğunlukla ödipal üçgeni aşamamış sorunlu liselilerin birbirlerinin aile bireylerine yönelik acımasızca sözleri ve eskisinin aksine aklını yadsıyarak dürtüsel bir kaosun içerisinde sürüklenmeyi tercih eden trollerin bolca bilinçaltı kompleksinden muzdarip hummalı sayıklamaları oluşturuyor. evet baktığınız zaman basit, saçma ve ergence. ancak tüm bunların yarattığı ucube, kaotik hava kendine özgü grotesk bir çehreye bürünüp şahsımda enteresan bir hayranlığa gebe oluyor. sanki bir hieronymus bosch tablosuna bakar gibi tuhaf bir hazla sözlüğün bu ucube akışını izliyorum.