rez rez rez

reseption

artık babamı eskisinden de sık görüyordum. her cuma ziyaretine gidiyor ona hediyeler zütürüyordum. okula çok nadir gider oldum. gamzeylede sık görüşmüyorduk. okulu bırakıp annemin yanında çalışmayı düşünüyordum. hayatımın kararını verecektim. o sıralar pgibolojik olarak iyi durumda değildim. babam okulu bırakmamı istemiyordu fakat onu dinlemedim ve okulu bıraktım. babamın kardeşlerinden biri kumarhane işine bulaşmamıştı. köyde tarımla uğraşıyordu ve çok zengindi. annem kendime gelmem için köye gönderdi. 5 yıl sonra ilk defa dedemleri anneannemi ve amcamı görücektim. köye vardığımda oldukça şaşırdığım bi durumla karşı karşıyaydım. kapının önünde bir döverbiçer ve motor duruyordu. biz 5 yıl boyunca her gün ayın sonunu nasıl getireceğimizi düşünürken amcam köyün en zengini olmuştu. bu durum canımı çok sıktı. hakkım olanı alıcaktım. kapıyı çaldım. köyde telefon olmadıgı için geleceğimden haberi yoktu kimsenin. beni gördüklerinde çok şaşırdılar. sevindiklerini söyleyemem. dedem babamı ve diğer amcalarımı evlatlıktan reddetmişti. o sene bende tarla işlerine yardım ediyordum. amcam astım hastası olduğu için pek uğraşmıyordu tarla işleriyle. evde yatıp duruyordu. onun yerine oğlu can ve ben ilgileniyorduk işlerle. kısa zamanda topraklardan pay istediğimi dedeme söyleyecektim.

Rez rafık asıl klavyeye

aradan 1 ay geçmişti tarlada canla çalışırken uzaktan bağıra bağıra birinin geldiğini gördük. komşunun küçük oğlu abdullahtı bu. "can abi şaban emmi rahatsızlanmış". hemen motoru çalıştırıp köye gittik. eve yaklaşırken ağıt sesleri de yükseliyordu. içeri girdiğimizde amcamın üstünde gazete vardı. kalp krizi geçirerek ölmüş. aslında pek üzülmemiştim ölmesine. fakat dedeme toprak istediğimi açıklamayı düşündüğüm bu günlerde hiç iyi olmamıştı bu. aradan 20 gün geçti. amcamın çadırını kaldırdık. tarla işlerine geri döndük. o günün akşamı dedemle konuşucaktım. sonunda akşam oldu. sofraya oturduk kimseden çıt çıkmıyordu. konuyu açıp açmama konusunda emin değildim. en sonunda açmaya karar verdim "dede yakında tekrar şehre dönücem. dükkanın bir sürü borcu var. biliyorum amcamın üzerinden çok gün geçmedi fakat şehirde geçinemiyoruz. eskiden babam bir miktar para gönderirdi zar zor ayın sonunu getirirdik. artık o da gönderemeyecek. şu toprakları dağıtsan veya babama düşen payın parasını bana versen bende biraz işleri yoluna sokarım." dedim. bir süre sessizlik oluştu sonra tekrar sessizliği ben bozdum " yarın şehre dönmeyi planlıyorum" dedim. dedem bakarız sırası değil şimdi dedi ve namaz kılmak için içeri gitti. bende yatacağım odaya çekildim. sabah oldugunda bavulu topladım ve evdekilerle vedalaştım. dedem elime bir zarf tutuşturdu. içinde yüklü miktar para vardı. can beni köyden şehire giden bir arabaya bindirdi. ordan da otobüse binip şehire yol aldım

Rezallah

rez bakalım biraz daha detaylı anlat

Kanki çok ağır yazıyorsun biraz hızlan

şehire geldiğimde önce annemin yanına uğrayacaktım. annemin geldiğimden haberi yoktu. dükkanımıza girdiğimde önlüklü bir adamla annemi gülüşürken gördüm. annem beni görmemişti. hemen dükkandan çıkıp eve gittim. camda annemi beklemeye başladım. bir araba apartmanın önünde durdu. arabadan inen annemdi. arabanın arkasından el sallayıp apartmana doğru yöneldi. annem beni bi anda karşısında görünce korkar diye kapıya ayakkabılarımı koymuştum. anahtar sesi geldi ve annem içeri girdi.
- hoş geldin
- hoş bulduk yavrum geleceğini haber vermedin.
- evet ani bi kararla geldim zaten.
- keşke köyde dursaydın can'ın sana ihtiyacı vardı.
konuşurken tedirgin oldugunu hissediyordum. benden bir şey saklamayı beceremezdi zaten. fakat o adamın konusunu açmamaya karar verdim. biraz daha detaylı bilgi edinecektim. içeri gittim ve zarfı getirdim. annem parayı görünce çok sevindi. yarın ilk iş olarak borçlarımızı kapatıcak daha sonra babama yeni iç çamaşırı ve hediyeler alacaktım.

rezerved sardı.

ertesi sabah hazırlanıp kahvaltımı yaptım ve evden çıktım. tam mahalle bakkalının önünden geçerken tanıdık bir ses berkay diye seslendi. amcamdı bu. 5 yıldır ilk defa görüyordum. beraber ara sokaklarda yürümeye başladık. üzerinde takım elbise vardı. ( dıbına koyyim ailede tek fakir bizmişiz)
- berkay babanın yakalandığını duyunca çok üzüldüm. lafı uzatmayacağım. sana bir teklifim var. aile geçindirmek çok zor iştir oğlum. sana yardım etmek istedigim için burdayım gel bizimle çalış.
- ne iş yapacağım amca?
- mal satıcaksın. sana belli sürelerde mallar getireceğim sende bunları satıp payına düşeni alıcaksın.
- ama amca yakalanırsam anneme bakacak kimse kalmayacak.
- bak oğlum 5 senedir peşimde polis var ona rağmen ben yakalanmadım. 2 tane araba aldım ev aldım. babanı çok severim berkay sizin böyle bir hayat yaşamanıza içim el vermiyor. annene hiçbir şey söyleme. tekrar geleceğim.
- tamam amca

yemek yiyip geliyorum beyler

tamam pnp seri ol iyi yol aldın

amcamdan ayrıldıktan sonra babamın yanına gittim görüşme saati gelmişti. babam beni görünce baya şaşırmıştı.
- unuttunuz sandım beni
- annem yanına gelmedi mi?
- hayır en son senle gelmişti bir daha hiç gelmedi.
babama belli etmesem de acayip sinirlenmiştim. daha sonra konuyu değiştirip aldığım hediyeleri verdim. köydeki olaylardan bahsettim. görüşme saati bitince doğrudan mantı dükkanımıza gittim. annem hariç hiçkimse yoktu. zaten son birkaç aydır nadir müşteri gelir olmuştu. anneme hafif yüksek bir sesle
- neden babamın yanına hiç gitmedin
- vakit bulamadım oğlum.
- tabi ya erkek arkadaşlarından vakit bulamazsın.
annem şaşırmıştı biraz sessizlik oluştu ve sonra tekrardan konuşmaya başladı.
- oğlum sana hem annelik hem babalık yapıyorum. fakat artık bende yaşlanır oldum. dükkanın işlerini zaten biliyorsun. eğer köyden para getirmeseydin dükkana haciz gelecekti. artık bazı şeylere gücüm yetmiyor. 20 yıl babanı bekleyemem. ali beyle 1 yıldır konuşuyoruz. karşı çıkarsın diye seni köye gönderdim. nikah kıymayı düşünüyoruz.

dükkanda daha fazla durmadım çünkü elimden kötü bir kaza çıkacağından korktum. eve gidip çantama kıyafetlerimi koydum. babama aldıgım hediyelerden artan bir miktar para vardı. artık bu evde yaşayamazdım.

reservection

bu parayla fazla idare edemezdim. artık amcamın teklifi daha cazip geliyordu. amcam tekrar gelene kadar geçici bir iş bulmam gerekiyordu. mahalleden ayrılamazdım amcamın beni bulacağı yerdi burası. yakın mahallelerde iş aramaya başladım. bir fotoğrafçı dükkanına asılı çırak aranıyor yazısını görünce düşünmeye başladım. daha önce hiç fotoğraf makinesi kullanmamıştım. telefonumda bile kamera yoktu. fotoğrafçı beni farkedip dışarı çıktı ve
- iş mi arıyorsun?
- evet. fakat daha önce hiç kamera kullanmadım.
- gel bakalım içeri bi görüşelim.
fotoğrafçıyla uzun uzun konuştuk her düğün başına para alacaktım. ilk işimize de aynı akşam gidecektik. düğün bizim mahalledeki düğün salonundaydı. fotoğrafçı abi bana bazı teknikleri öğretiyordu ben ise bizim mahalleden kimin düğünü olabilir ki diye düşünüyordum. ya annemin düğünüyse? fotoğrafçı abinin buraya odaklanmıyorsun demesiyle kendime geldim ve düşünmeyi bıraktım. akşam olmuştu nihayet. düğün salonun girişinde derya & kemal yazıyordu. rahatlamıştım. başka birinin düğünüydü bu fakat bu isimleri mahallede daha önce duymamıştım. mahallenin düğün salonuda o kadar güzel değildi. mahalleli dışında kimsenin kullanacağını düşünmüyordum. peki ya kimin düğünüydü bu?

---
yarın devam edicem takipte kalın .yavaş yazdım biraz kusura bakmayın. yarın pcye geçicem

Rez panpa

Rezerved panpa sardı devdıbını bekliyorum bunnnnnnnnnnnnnnnnun

Rez devam

Reserved