işten çıktığımda saat 04.00'dı.Bir kafede garson olarak çalışıyordum.3 aylık çalışma sürem boyunca neden işten bu kadar geç çıktığımı hiç düşünmemiştim. Para önemliydi.

Boş ve nemli sokaklarda ağzımdaki sigara eşliğinde yürümeye başladım. Sokakta benden başka hiç kimse yoktu. ilerideki bir gece kulübünden çıkan ve bağıran insanlar gördüm.

Onları umursamadım,ne yaptıklarına bile bakmadan yürümeye devam ettim. Evim o caddenin sonundaydı. ileride kaldırımda oturan bir gölge gözüme ilişti.

Yanına doğru yaklaşmaya başladım.Çünkü bu saatte böyle bir yerde kimse olmazdı. Ağladığını farkettim ve adımlarımı hızlandırdım.

Yanına oturdum ve bir süre ikimiz de konuşmadık. Cebimdeki sigara paketinden 1 tane çıkardım ve ona verdim. Sahi ben ne yapıyordum ki? Kendine bile hayrı olmayan bir insandım ve başkalarına yardım etmeye çalışıyordum.

Bir süre sonra hıçkırıkları kesildi ve omzuma yaslandı. Sanırım ağlamaktan yorgun düşüp uyuya kalmıştı. Yüzüne bile bakmamıştım ve onu hala tanımıyordum.

Aradan 3 saat geçti ve artık geçen insanlar bize bakmaya başlamıştı.Onu uyandırmam gerekliydi. Yavaşça omzuna dokundum. Kolayca uyandırmayı başardım.

Koluna girip ayağa kaldırdım. Kaldırımda oturmaktan her tarafım uyuşmuştu. Evime doğru yürümeye başladık. Saatlerdir beraber olmamıza rağmen tek bir kelime dahi konuşmamıştık.

Eve sonunda gelebilmiştik. Işığı yaktım ve kendi yatağıma yatırdım. Bende salona geçtim ve işe gidene kadar bekledim.Bir ara dalmışım. içeri baktığımda kız yoktu ve saat 14:49'du.

Gecenin sonlarına geliyorduk. Müşterilere göz atmamıştım. Ardından 4.kata gidip sigara içmek aklıma geldi. Merdivenlere doğru adım attım.

Merdivenlerden çıkarken cep telefonuma baktım.Her zamanki gibi kimse aramamıştı.Hep yalnızdım zaten.

Bu düşünceler ile terasa gelmiştim. Teras garsonları zemin kat garsonları ile farklıydı. Daha çok yoğundular.O gece 6 masa doluydu. Masalardan birisine baktım ve o kızla göz göze geldim.

Fazla umursamadım,ne de olsa birbirimizi tanımıyorduk.Üzerimi giyindim.15:50'de iş başı yapacaktım.

Otobüse bindim. insanların yaptığı anlamsız hareketlere bakmaya devam ediyordum. Annemin vefatından sonra çoğu şey bana saçma gelmişti. Hayatımda hiç kimse olmamıştı.

Çalıştığım yer 4 katlıydı. Fakat ortadaki 2 kat kullanılmıyordu. Ofis gibi biryerdi. 4.kat terastı.ilk kattan en üst kata gidene kadar canım çıkıyordu. Fakat pek dert etmiyordum.

Duyduğum şeyler beni tepkisiz bıraktı ve korkuttu,
Düşündüm, sadece düşündüm.
Ve yine salaklığımı yapıp mesaj attım,
Nasılsın?
Çok geçmeden cevap geldi,
iyiyim sen?
Bu olanlardan ona bahsetmemeliydim.
Ben de iyiyim neredesin?
Evdeyim.
Peki.
Dedim ve konuşmayı bıraktım.

işe doğru aynı saatte yola koyuldum, içimde bir sıkıntı vardı.
Saatler çalışmakla geçti, hatta günler aylar ve haftalar geçti, fakat ben bir türlü bu taktan ruh halimden kurtulamadım.
Bu arada da Ebru ile sevgili olmuştuk,o cesareti nasıl kendimde bulduğumu ben de bilmiyordum.

işten çıktım Ebrunun yanına gitmek için yola koyuldum,
Arkamdan gelen acı bir fren sesi,
Ve gözlerim karardı.

Yeniden ufak çaplı bir şok,
Ardından gelen heyecandan kusma isteği ile beraber tuvalete gittim.
Heyecandan kusarım hep, günlük rutinimde de maalesef kusmak var.

Kendime geldikten sonra eve gittim.4 bira içtikten sonra uyuya kalmışım.
Rüyamda Ebru'yu gördüm. Sevgili oluyorduk ve mutlu oluyorduk. Mutluluğun beni pas geçtiğini düşündüğüm için vazgeçtim.

12.27'de çalan telefon. Bilmediğim bir numara,
Telefonu açtığımda kalın bir ses bana selam verdi, seldıbını almadan kim olduğunu sordum. Bana onu iyi dinlememi ve sözünü kesmememi söyledi.
Karnım yeniden ağrımaya başladı, beni Ebru ile beraber masada gördüğünü söyledi,ve eğer birdaha yaklaşırsam kötü şeyler olurmuş.

işten çıktım ve eve gittim. Garip olan hiçbirşey yoktu.Ta ki o güne kadar.

Her zamanki gibi cafede müşterilerin kalmadığı bir saatti.Üst katta oturmuş çay içiyordum.Ve hesabı ödemeye geldiklerinde yeniden onu farkettim.

Gözümün içine bakarak 'Merhabaa' dedi. Merhaba deyişi bile hala kulaklarımda yankılanıyor. Bende aynı şekilde karşılık verdim.Ve masaya oturmayı teklif ettim. Teklifimi kabul etti ve oturduk.

Havadan sudan saçma muhabbetler döndü masada. Sürekli gözlerinin içine bakıyordum. Beyaz tenliydi. Minik bir burnu vardı. Suratı çok düzgündü. Ortalama 1.67 boyundaydı.

Konuşma bittikten sonra asansöre doğru kalktı. Müşteriler asansör kullanıyordu.Ben de üst katı temizleyeceğim için onunla beraber aşağıya inme gereği duymadım.

Asansöre bindiğinde tam kapı kapanırken birşey düşürdüğünü farkettim fakat çoktan kapı kapanmıştı. Yere bir kağıt düşürmüştü. Kağıda baktığımda şunlar yazıyordu; 'Tekrar merhaba sana numaramı bu şekilde vermek istemezdim * 054***.Adım Ebru bu arada'

Kızla göz göze geldiğimde kısa bir duraklama oldu. içimde bir kıpırdanma hissettim. Hoşlanıyor muydum lan yoksa? Hayır, benim bildiğim ben başkasından hoşlanmazdı.

Hem daha kızın ismini bile bilmiyordum ki.Sadece yüzünü görmüştüm. Beni umursamıyordu bile. Hareketleri de dışarıdan yapmacık görünüyordu bana göre değildi.

Karşısında oturan arkadaşı ile beraber kalktılar. Kasaya gidip hesabı ödediler ve gittiler. Fakat bir türlü aklımdan çıkmıyordu.Ve konuşmasak bile sanırım ondan hoşlanmıştım.

Uyandığımda gözlerimi hastanede açtım,
Ama herşeyi hayal meyal hatırlıyorum,o günahkar annem, ayrıldıktan sonra değişen babam, abim,Ebru herkes oradaydı.
Sahi? Ebrunun bizim yanımızda ne işi vardı?
Elimi tuttuğunu hissedebiliyordum. Ardından yeniden gözlerim karardı.
Hayatım aklıma geldi, tamamen kendimle başbaşaydım.
Ben hiçbir zaman genç olup ta gülemedim, hiçbir zaman aşık olup kimseyi sevemedim.Her zaman içime kapanıktım.
Gözlerimi açmaya çalışsam da bunu yapamıyordum. Artık sonun gelmeye başladığını anlamıştım.
Fakat son benim için yakında değil uzaktaydı.

Aradan yıllar geçti, Ebru ile 3.senemize girmemize 2 ,gün var.
Gayet mutlu gidiyoruz, daha doğrusu ben mutlu görünüyorum,
Annemin durumu tamamen kötüye gidiyor, annemin yaptığı iş ağıza alınmayacak bir iş, uyuşturucu kullanıyordu.
Durumu daha da kötüye gitmesine rağmen elimden birşey gelmedi.
Bunun yüzünden kahroluyordum, Ebrunun hiçbirşeyden haberi yoktu.
Ve sonunda haber geldi.

Gece 02 sularında çalan telefon,
Annemin ölüm haberi.
Ebru'ya attığım mesaj.
Ve kendimi en sonunda yine kendimle ve sonumla baş başa bıraktım.

uplamayanı gibiyolarmış duyduğuma göre o yüzden uplıyorum.

upp upp

Devam et sarıyo

Uppp takip edilir

Amk k÷rtleri

Rezerved

upupupuppu

Bana böyle şeyler yaşattığı için Ebru'ya teşekkür ederim.
Bana bu acıları verdiği için anneme de teşekkür ederim,
Bana destek olduğu için abime de teşekkür ederim,ama ben fazla değiştim.
Ya bu şehir beni değiştirdi,ya da yaşadığım olaylar.

Aradan uzun zaman geçti.O olaydan sonra kimseye birşeyden bahsetmeden bu şehirden gittim. Telefonumu paramparça ettim. Yeni numara almadım.Ama en sonunda merakıma yenik düştüm.

Ebruya sosyal medyadan bir göz atmaya karar verdim.Çünkü o sarı saçlarını ve bana açtığı kalbini özlemiştim.
Bir elim profiline tıklamayı planlarken beynim girmememi söylüyordu.
Her zamanki gibi ben hata yaptım,
Ebru ben gittikten sonra intihar etmişti.
Koşarak gittim çekmeceye, babamdan bana kalan silahı aldım.
içi her zaman dolu olurdu,ya da ben öyle zannederdim. Ondan aldıktan sonra hiç kullanmadım.
Sebepsizce düşünüp tetiğe asıldım, fakat silah alev almadı.
Bunlar bile benim için bir işaretti.

07.09.2016

Rezerved