inci itiraf

Yok mu lan burda hic dertli adam son entrylerin cogunu ben girmişim

Bugun tum sosyal medya hesaplarımı sildim, elim titreye titreye numaranı da sildim yeter bana bu kadar acı cektirdigin

Karadağ diye bir ülke var,her yeri ayri güzel.
Eğlenmek isteyene bar ve budva şehirleri, tarih isteyene kotor şehri.
Zaten 650.000 nüfusu olan bir ülke,cok ta büyütmeyin gözünüzde.
Bunu niye anlatıyorum bu saatte?
Gidiyorum lan bu ülkeden!
Orada bir koy da ve kotor şehrinde tarihi taş evlerden aldım, onlari butik otele çevirmek ve orada yasamak icin gidiyorum.
Bıktım oglum burdan,bu kadar art niyetli, cikarci,yalanci, saygısız,insanliga ve insaniyete dair zerre kalmamış canlıların arasinda daha fazla kalırsam cok sayida kisiye aşırı şiddet uygulamak zorunda kalacaktım.
Zaten sevgim bitmiş elimde bir saygı kalmis onu da yitirirsem canavarlasacagimi hissediyorum.
Kızarak küfürler ederek degil aslında sizi ve kendimi korumak icin gidiyorum...
Bu toplum türk değil, türkler her canliya muhabbet besleyen insanlardir, yaratilani yaradandan ötürü severdi.
Müslüman hele hic değil!
Allahın farzlarini gectim yahu hz.peygamberin bir sözü "bizi aldatan bizden değildir!"
Bu sözü uygulasaydi bu toplum cennet gibi bir yer olurdu burası...
Icimde birikmiş cok aşırı siddet var ara ara bunu hak edenlere kismen gösterdiğim icin devam eden mahkemelerimde var.
Özet gec pic diyen piclere özet; sizi kendimden kendimi sizden korumak icin baska bir ülkeye yerleşiyorum...

Yaşadığım binanın en üst katında oturduğum için deniz ayaklarımın altında şu güzel görüntüye bakıp kahvemi içerken maria callas'in sesi yükseliyor salondan.
Balkon da puro içiyorum,bu akşam tercihimi cohiba'dan yana kullandim.
Maria callas bana stockholm de olan devasa katedrali hatırlattı, hani şu içinde kral gustav'in mezari olan.
Belki de madam butterfly çalarken kulakligimda orada geçirdiğim saatleri anımsadım, belki o taş işçiliğine hayran hayran bakarken paganizme ait sembollere tebessüm ederken dudağımin kivrimina bir öpücük kondurdu diva callas,kim bilir?

aslında sözlüğün reyisiyim..

Baştan kaybettim... (Benim sonum dünden belli)

Hiç iyi değilim.

Babam ne olduğumu, ne yaptıklarımı bilse oturup ağlardı bi daha yüzüme bakmazdı

eski sevgilimi köpekler gibi özlüyorum ulan 10 lira sigaram paramdan başka bişeyim yokken evlencem senle dediği için yüzük düğün cart curt için para biriktirdim onunla olmak için babamı karşıma aldım onunla aynı şehir kalabilmek için ne istediyse aldım ne dediyse yaptım kavga etme dedi etmedim ben abilerimden öğrendim sokakta ki adaleti bu kız için defalarca dayak yedim defalarca ezildim en son katil olma seviyesine geldim sonra kanser oldum ciddi manada ve terk etti elimde bişey kalmadı anasını gibtimin yerinde çok sinirliyim ama deli gibi özlüyorum deli gibi

Şu an mal gibi oturmuş ağlıyorum ama kimsenin gibinde degilim :D

Arkadaş çevremdekiler ya aşırı muhafazakar ya da orul orul huur çocuğu. Normali beni bulmuyor aq

Bu bir bitis mi yoksa yeni bir başlangıç mi bilmiyorum. Bu yasima kadar (23) hic bir zaman sevdigim ama gercekten yurekten sevdigim biriyle birlikte olmadim gözunun icine piclik olmadan bakamadim. Saf temiz duygularla kimseye agib olmamistim. Dedigim gibi yaşım 23 bu sabah sevdigim kiz benden ayrildi. Sebebi oyle senden biktim tarzi seyler degil aslinda sebebini bende tam bilmiyorum. Sadece bizimkisi imkansiz bir seydi. O evlenmis bosanmis benden 5 yas buyuk 2 cocuklu biriydi. Birilerinin bize bunu hatirlaticagini adim gibi biliyodum ailemden birilerinin buna karsi cikacagini biliyodum. Elifin ailesinin karsi cikacagini biliyordum. Ama boyle olmasi bu kadar erken olmasi beni mahvetti. 3 ay, dolu dolu 3 ay konustuk ama ben o aralar skor pesinde oldugum icin elifi sevmiyodum bir kötülük de yapmiyodum. 3 ay elif beni sevdi sabahlara kadar konusuyoduk. Benim iliskiyi yonetme tarzim onun cok hosuna gidiyodu biliyorum benimle konustugunda butun dertlerini unuturdu. Ben onun gozunde ideal erkektim. Yakigibli kalipli boylu poslu komik anlayisli merhametli cekici ciksi biriydim. Ama simdi ne oldu biliyor musunuz anneme seni anlattim dedi. Ne soyledi dedim bu is olmaz demis sen ne dusunuyosun dedim annem hakli dedi. Yalvarasim geldi ama yapmadim biliyorum ki yalvarsam daha kotu olucak kiz gidicek. Tamam dedim annen hakli bende biliyorum bunlari ama ben sana evlenelim demedim ki dedim ilerde olirsa olur dedim. Evet ama yapicak bir sey yok dedi evet dedim yok. Gozlerimin yasardigini hissediyorum aglamamam lazim, aglamadim. Her sey icin teşekkür ettim onunla gecirdigimiz zamandan gercekten keyif aldigimi soyledim. Bugunden beri ağlıyorum dusun altina kafami sokup agliyorum bitiyorum. Allahim yardim et ölüyorum

çok güzel insanlar tanıdım ben.

çok güzel insanlar kaybettim. kazandıklarıma bugün bakınca, aslında kaybettiğimi fark ediyorum. fotoğraflarına bakınca yüzümün güldükleri, bir gün gözlerinin içine bakarım diye hayal edince heyecanlandıklarımın çoğundan fazlası benim kadar samimi değillermiş.

insan en büyük hatayı, karşısındaki kendsi gibi hassas ve ince sanmakla yapıyor.
ben en büyük hatayı, karşımdaki kişinin hak ettiği değil, kendi hak ettiğim muamaleyi karşımdaki insana yaparak yaptım.

zaman kaybına acımıyorum, nasılsa bir gün öleceğim ve bu günleri de her türlü yaşanmış sayacaklardı.

asıl acıdığım şey, yeni biriyle tanıştığımda artık heyecanlanmıyor, ona iyi davranamıyor veya gittiğinde üzülemiyorum.

allah, artık gitmek için gelen hiç kimseyi karşıma çıkarmasın.

Kendime olan sinirim geçmek bilmiyor her gün saatlerce küfrediyorum kendime bana bunları yaşatanlara.
Nasıl bu kadar salak ve saf oldum. Kabiliyetten yoksun, beceriksiz, iletişim kuramayan malın biriyim.
Tüm aksiliklere rağmen bir şeyler yapmaya çalışırken, niye mahvederim her şeyi kendi ellerimle.
Ama çok net biliyorum ki takıntılarımla çürüyeceğim, saplantılarımla yitip gideceğim.

herkes gidiyor. hayat devam ediyor. geçmişten bişeylere takılı kalmak, geçmişi aramak, hiç yaşanmamış olaylara özlem duymak, insanı boğuyor. özellikle havalar soğukken. yıllar ilerliyor, yaş aldıkça yeni yeni hastalıklar üretiyor vücut, ama kafa hep aynı.

hep böyle kalmaktan korkuyorum, herkes gibi hayatın akışına kapılabilmek istiyorum. beklentilerimi düşük tutmaya çalışıyorum, ama yapamıyorum. bazı şeyler daha güzel olabilirdi, bu kadar ıssız olması gerekmiyordu.

Bir nehrin içerisinde suya karşı bazen de suyla beraber ilerledim. Zorlandım, sürüklendim, ıslandım. Nehrin uğultusu da vardı.
Şimdi nehirdeki suyu göremiyorum zorlanma yok, uğultu yok. Olmaması gereken biçimde ayaklarım kuru kumda.
Ölecek miyim yoksa?

Artık cidden yoruldum.

Kimseye anlatamamaktan, sürekli deneyipte başarısız olmaktan yoruldum. insanlar görmüyorlar mı tükendiğimi, yoksa görmezden mi geliyorlar onu da bilmiyorum.Tek bildiğim yavaş yavaş tükendiğim. Kendimi boşa kürek çekiyormuş gibi hissediyorum.

Bu hayattan çekip gitmek istiyorum ama küçük umut kırıntıları beni burda tutuyor. En tehlikelisi de bu değil mi zaten?

Birini çok sevdiğinizde o sizi çok üzse de onun yanında ağlamak isterseniz. O size korkunç bir şey yapsa da onun kollarında teselli bulmak istersiniz. Sanki ona bağlı yaşıyormuşsunuz gibi onsuz hayatın bir anlamı yok...

Keşke sana sarıldığımda bu sarılışın sana son sarılışım olduğunu bilseydim..
Ha unutmadan herkese selam sana hasret..

Son iki yıldır bir kez bile içten gülemedim, halimi hatırımı soranların cümle sonunda "hayırlısı" demesinden ölümüne nefret ediyorum.He anasını satayım hayırlısı olan benim çürüyüp gitmem herhalde.