inci itiraf

Ben şunu söyliyim. Evlenirseniz çocuğunuza gerçekten babalık yapacaksanız çocuk yapın ama yok sadece çocuğunuza para verip başınızdan savacaksanız lütfen çocuk yapmayın. Ve lütfen beni ciddiye alın, yoksa çocuğunuz benim gibi senin gibi bizim gibi bi taka yaramayan, daha ineceği durakta müsait biyerde kaptan diyemeyen bi çocuk olur ve sizden hep nefret eder, hayatta hiç bisey yapamaz ve bir gün yalnız ölür cesedi de kokudundan bulunur... (Bu arada yalnız ölmekten korkuyorum ve öyle öleceğimi adım gibi biliyorum.)

Rezzzzzzz

Şunuda söylemeden geçemeyeceğim. Dışarıda boğazına kadar çekilmiş pantolonlu kız göre göre midem bulandı lan yeter dıbına koyim!

5 6 ayda bir Parliament aque blue alıp içinden 3 tane icip bir yere firlatiyorum.

evi terketmeyi düşünüyorum. becerebilirsem maceralarımı yazarım.

Hiç sevmedi.

düzenli olarak gelip her entryi okuduğum tek başlık bu da böyle bir itiraf

Geçen hafta kimseye haber vermeyip macera olsun diye izmir'e gittim deniz kenarında buz gibi havada uyudum. Hayatımda ilk defa sokakta yattım gerçekten denenmesi gereken bir şey tavsiye ederim.

ilk defa kan grubum belirlenirken çok heyecan yapmıştım. O güne kadar benim kanımın kimsede olmadığını yeni bir kan grubu oluşturacaklarını doktorların hemşirelerin bana çok şaşıracağını felan sanıyordum. Sonuç 0 pozitif. Herkes kadar sıradan olduğumu öğrendiğimde bile kabul edememiştim, bir yanlışlık mı vardı acaba...

gün gelecek buraya her şeyimi yazıp ardından silik attıracağım

Sıçtım yine sıçtım 2 yıldır sıçıyorum düzenli olarak. Lise sondan beri olmak istediğim insan yerine gevşek kayıtsız umursamaz ders falan gibimde olamayan karekter olarak daha da ekside olan bi adam oldum. Dinle falan aram bozuldu. ilk zamanlar hoş gelen ama şimdi sadece alışkanlık olan bir kız arkadaşım var. Ailemle aram 1 yıldır bozuk. Onları sevsem de çok kırdılar Dayanamıyom konuşmaya. Abimi sevmeme rağmen anca bayramda seyranda konuşuyoruz. Aynı zamanda tam bir iyi gün dostuyum değer verdiğim insanların kötü zamanlarında yanlarında olamıyorum. Ne bileyim aq beceremiyorum ben kötü zamanları. Sıçıyorum direk kaçıyorum. En ufak bi sorundan bile kaçmaya çalışıyorum. Gereksiz masraf yapıyorum. Sigara alkol desen tabi. Ot mot ayarlarında da gözüm var ama denemedim daha. Kendi hayatımı gibtiğimi hissediyorum ama toplayacak gücü bulamıyorum. Tam tamam artık bundan sonra toplicam daha da sıçmicam derken en başa... Aileme çoğunlukla yalan söylüyorum konuştuğumuzda da. Arkadaşlarıma değer veriyorum aslında içimde ama hiçbirine gösteremiyorum. Geniş sayılabilir bi çevrem var ama hiçbirinin en en yakını değilim. Ama işin garibi olmak da istemiyorum. Memlekette 3 arkadaşım var yakın onlar bana yeter diyodum onların da arası bozuldu ora da eskisi gibi olmayacak. Hiçbiri bi yere giderken beni ilk aramıyor burda. Yalnızım ama kendi yalnızlığımı kendimyyapıyorum. Bişeleri toplayacak gücüm yok keyfime ama çok düşkünüm. Bilemiyorum napıcam. Neye başlasam 3 gün sonra bırakıyorum. Aslında okuduğum bölümü de istemiyorum.

yalanını yakaladığım birinin doğrularına da inanmamaya başlayıp anında soğuyorum.

heijan dinliyorum

en azından yaşıyorum

En yakin arkadasimin kardesini yemege cikarmistim. Hala bilmiyor gavat ehehehe.

Arkamda kiz oldugunu farketdigimde gerilip memesine elimi carptiriyodum

bir şeyleri kendime itiraf edememekten nefret ediyorum

54 gündür dokunmadım

saat 21 21 diyarbakır

buralardan biraz parsel