inci itiraf

hehe uzun zamandır buralara uğramamıştım. aslında insan anlatacak pek bir şey bulamıyor yaşamış olmayınca. benim gibi dalyarak hırt heriflerin hayatlarının sırrı kaybetmektense sahip olmamaktan geçiyor. bakın beyler hanımlar bu bir mutlu olma taktiği değildir fakat insanı mutsuz da yapmaz. nötr bir dalyarak olarak nefes alıp vermede insana baya yardımcı oluyor. eminim bunu düşünen ilk insan ben değilimdir elbette.

bu j.j. rousseau denen muallaknin les reveries du promeneur solitare diye bir kitabıın daha ilk sayfasında ben insanları kendilerinne rağmen sevebilecekken onlar benim sevgimden oldukları insandna vazgeçerek kurtuldular diye bir cümlesi var. şu sıralar buna taktığım kafayı. gerçi benim fransızcam da anasının amı kadar kötü. neyse. ben olduğum insanı seviyordum lan aslında vallaha bak. her ne kadar dalyarak aptal birisi de olsam severdim kendimi azıcık ucundan bir zamanlar. şimdilerde şu hayatta kapladığım yeri gereksiz olarak görüyorum keh keh...

sezen aksu ve onun o saçma şarkılarından nefret ettiğimi söylemiş miydim lan. aşk şarkıları kitapları aforizmaları üretenleri bence toplum olarak yok etmeliyiz. evet bir ben akıllıyım hihihihhi

goodbye moonmen şarkısı aklıma dilime takıldı galiba tedavi için bir hastaneye başvurmam lazım..

migren krizine girdiğimde etrafımda acunlar atamadı diye dolaşırken üstü çıplak altı deri pantullu kafasını öne eğmiş saçları yüzünü kapatan rakçılar kafa gibici bir şeyler çalıyor.

dünyanın sonu lütfen diyorum bak artık lütfen...

Askere gitmeyin belanizi gibiyolar.

Ankarada olan varsa bi carsi izninde dertleselim.

3 ayri hesaptan eksileyen ezik sen gelme guneyden buraya kadar yorulma ;)

her şeye rağmen bitmiyorum. ecel dışında ölmeyeceğim. bir bir evlendiğinizi, çoluk çocuğa karıştığınızı göreceğim. nasıl olsa çektirdiklerimiz, eziyetlerimiz yanımıza kâr kalır diye düşünüyorsunuz ama o iş öyle değil. tabi bunu vicdanınız sızlamadığından geç idrak edeceksiniz. oysa her şeyin bir sebebi vardı. yıllardır evde oturuşumun, mesafeli oluşumun, içimden geldiği halde "canım" bile diyemeyişimin, içimden geldiği halde sarılamayışımın... yoksa aralarda "güvenmiyorum" demenin meraklısı değildim. o zaman siz de güvenmeme konusunda haklı çıkarmasaydınız. ihanet etmeseydiniz. en kral aşıklar bile "birine uzun süre baktı" diye biterken, size o şansları boşuna mı verdim? onun dışındaki aşılması gereken, önümüzde "dağ gibi" sorunlarda aman baskı hissetmesin aman "tek taraf istediği için değişmeye çalışmak" olmasın diye dikkat ederken, "önce kendine güvenmelisin, önce kendin için adımlar atmalısın" diye telkinde bulunacak yürek sizde var mıydı? siz kendi aşkınızla perdeyi bana indirdiniz, gözünüz sadece kendi aşkınızı / sevginizi gördü. halbuki size rağmen sizi ne kadar da güzel sevdim... gönül rahatlığı ile "aşığım", "seviyorum" dedirtmediniz bana! peki siz, bir gün sadece bir gün... bana her şeyi gönlümce yapabileceğim bir gün verebilir misiniz?

bugün benim başlangıcım ama ben bu meseleden hiç hazzetmiyorum ve memnun da değilim. olmamayı dileyebilmeliydim. neyse

.tuvalette burnumu oyuyorum sonra top yapıp havluların üzerine atıyorum

ülkesinden de, daima kendini haklı zanneden ve yetmiyor gibi başkasının hareketine, hislerine, fikirlerine müdahale hakkını kendinde gören insanından da tiksindim. sanane ulan sanane.

3 ekim 2015 ...

Efkârdan kezzap içmek isteyip, cesaret edemeyince alkole sarılınılan saatlerdeyiz.

Yarından itibaren hayatımda reel değişiklikler yapacağım. Not aldım. Gercekleştirdikçe buraya eklerim belki.

Bizi ısıran sivri sineklerin hamile sinekler oldugunu, kendileri için değil de karnındaki bebekler için kanımızı emdiklerini okudum. Bu gece sadece buna üzüleceğim.

Bir odadayız Milena. Birbirine bakan iki kapının ardındayız ama ayrı ayrı. Biri açacak olsa, diğeri hemen ürküp kapıyor kapıyı.

Kafka- milenaya mektuplar

Bundan 7-8 sene önceydi, arkadaşın evinde oturuyorduk. Orda bir kız vardı, ben tanımıyorum, arkadaşın arkadaşıymış sanırım, gelmiş oturuyorlardı onlar da. Kızın elinde bir telefon vardı amk, farklı bir şey. Sonra biri iphone dedi, vay amk demek böyle bir şeymiş iphone dedim, dokunmatik olması tuhaf geliyordu.

Göz ucuyla bakmaya çalışıyordum telefona. Kızı tanımadığım için ver bi bakayım diyemiyordum zaten artistin tekiydi gibik. Sonra bir baktım mesaj yazmaya başladı, oha hem iphone hem mesaj paketi almış dedim içimden. Ben 3 ayda bir 50 kontör zor alırdım o zamanlar. Cebimde de eski bir nokia telefon vardı, o akşam cebimden çıkarmamıştım.

Sonra o günler geçti. Artık istediğim telefonu alacak param var. Hatta o kızı bile satın alabilirdim ama 1 lira vermem amk kızına, o akşam sinirlerimi çok bozmuştu havalı kaltak.

Fakirdim ama mutluydum falan demeyeceğim zira şimdi daha mutluyum amk giberim fakirliği.

Tasini topragini gibeyim senin ankara aminakodumun sehri

tek istediğim birazcık sevgiydi, hepsi o kadar...

okula dönmek istiyorum. aynı zamanda istemiyorum da.

aynaya yansıyanla da aynaya yansımayanla da benim sorunum var. kendinden nefret etmenin en üst mertebesine ulaşmanın verdiği bir özellik de kendinden vazgeçebilme eşiğinin sıfıra yakın olması. insanın her şeye mana aramasının beyhudeliğini bu eşikte buldum. kendimi telafi edecek bahaneler bulamayacak kadar hiçbir şeye şaşırmayan mal bir huur çocuğuna dönüştüm. sıradanlık benim hayatımın özeti. ne tür bir insan içindekine güvenmez. aşağılık huur çocuğu. hiçbir şeyi arzulamıyorum. içimdeki vahşet yine içimdekine.
boşluklara birilerini koyup boşlukları yine anlamlandıramamak çok kötü bir his. her şey adımını atmaya kaldı. korkuyorum.

bir yaz kampında kızlar havuza gittiğinde bizim gruptaki bir kızın küloduna boşalmıştım belki çocuğum vardır bilmiyorum amk

Buraya bir şeyler yazmak istiyorum. Sonra vazgeçiyorum.

geçen fakultenin önünde otururken yanıma bir herif gelip dümdüz bana yazdı lan. cesaretine başta şaşırdım ama sen hayırdır dıbına koyayım diyince uzaklaştı yanımdan. herif bana uzun zamandır üstünde düşündüğüm cesareti hatırlattı. benim gibi pısırık sümsük insanların belki en büyük hayalidir cesur olabilmek. bir insanın cesaret göstereceği tek alan savaş alanları değil pektabi. kekoluk yaparak diyorum ki hayattan büyük savaş alanı mı var keh keh. ruh halimin vehametini özetleyecek bir şey buldum kendimce. müzik bile ruhumda herhangi bir etki yapmıyor.
buraya girmeden önce aklımda yazacak şeyler vardı fakat uykum buna izin vermeyecek gibi.
neyse çok özledim..

yaşamak denen şey, nefes alıp - vermekle eş değerse, yaşıyorum amk!

Klibini izleyip asılmadığım türk kadın şarkıcı yok neredeyse.(Bülent Ersoy hariç) Favorim Bengü. Yeni klip çekse de bende çeksem diye dört gözle bekliyorum amk.