inci itiraf

aslında yazacak çok şey var be!

şöyle arkama dönüp bir bakıyorum da, boş umutlar, sahte gülücükler, yalan konuşmalar etrafımı sarmış ve beni ele geçiriyor. aslnda ben de onlardan biriyim.
size itiraf ediyorum dostlar;
aslında benim bir kişi haricinde kimseyi sevdiğim yok. ne aile, ne arkadaş ne de başka bir şey. kendimden dahi nefret ediyorum. tüm davranış ve düşünce çelişkileri beni deli ediyor. insanların suratıma bakarak yalan söylemesi ve diğerlerinin de bunlara körü körüne bağlı olması beni çileden çıkarıyor. etrafımda bir çok insan var ama bir günde içimden gelenleri dürüst bir şekilde anlattığım kimse yok, benle aynı hisleri paylaşan kimse yok.

neden arkadaşım neden? neden herkes en az ben kadar bencil, çıkarcı, şerefsiz ve ikiyüzlü olmak zorunda. saf duygularımızı nereye attık? ben bu duygularımı nereye attım? artık cevap bile istemiyorum sözlük cevap bile istemiyorum. ne bir arkadaş ne bir dost ne d bir aile istiyorum.

ben mutlu olmayı kendime layık görmüyorum dostlar bunu yapamıyorum.

fabrikatör çocukuyuz elhamdürillah ama gel ki ölesim var.
midemi bulandırıyo bu dünyalık hırslarınız dıbınakoyim.
nedir bu kendinizi mutlu olmaya kandırmak hep bi mutluluk arayışı
niye sahteyi istiyorsunuz lan ben bunu anlamıyorum gerçi bana ne ya ne gibimi yerseniz yiyin dıbınakodumvaroşları.

mutluluk şu an kucağımda hemde iki tane mrrr mrrrr uyuyorlar.
milla ve tiger kediciklerim olurlar =)

hani disariya cıkamayan ve oynayan cocuklari ancak pencereden izleyen bi cocuk gibi iclenmek..
kendine bile ulasamayacak/erisemeyecek kadar yabancilasmak kimi zaman..
yuklenebilecegim kadar kitap okumaya, film izlemeye, bacaklarim agriyana dek gezmeye sevkeden bir duygu.
ve geceyi gunduze, gunduzu geceye ceviren solenler gormek istemek galiba..

bana karşı yapılan kahpelikleri unutamıyorum ama gün gelecek analarını gibecem aha da burada bunu söylüyorum

@3 o zaman bedeviler seni gibiyor

sigaraya, alkole, iddaya tövbe ettiğim gündür bugün. sevgilim öyle istiyormuş. ben onu mutlu etmek için yaşamayacaksam daha nedir ki bu dünyadaki amacım

ayrıldık... ama ayrıldığımız için ağlamadım,,, ben ayrıldım bitmesini istedim ve bitti... ilk bir iki ay her şey gayet yolundaydı hiç bir sıkıntı yoktu geziyor tozuyor keyfime bakıyordum hovardalık yapıp maçlara gidiyor, nerede it kopuk görüşmediğim arkadaşım varsa görüşmeye başlamış hayatımın daha yaşanılabilir bir hala geldiğini düşünüyordum ama,,, zaman geçtikçe allahım içeride bir özlem bir ekgiblik hissediyorum afakanlar basıyor sıtkım sıyrılıyor ve her allahın günü içerek geçirmeye başlıyorum,,, ha ağlamak kısmı,,, ona yaptığım haksızlıklar geliyor gözümün önüne, tartışmalarımız, onun benim için yapmaya çelıştıkları ve benim tavırlarım geliyor aklıma hüngür hüngür ağlıyorum lan valla bak... çok pişman oldum ayrıldığım için değil ama olmayacak yürümeyecek bir ilişkiydi zaten sonunda evlilik olsa dahi muhakkak boşanma ile son bulacaktı,,, benim ağlama sebebim o kadar iyi bir insanı nasıl bu kadar üzdüm bu kadar ağlattım diyeydi,,, beden benim bedenim göz yaşları benim benden akıyor ama aklımda o var, beynimin içine girmiş olanı biteni benimle konuşuyor ona yaptıklarımı bana bir bir anlatıyor ve ne kadar çok ağlattığımı ne kadar çok üzdüğümü söylüyor,,, hıçkıra hıçkıra ağladım tabi bu anormal durumu yaşadığım her an...

tavsiyem şudur,,, sakın ola ki ilişkide bir birinize kız olsun erkek olsun fark etmez, her zaman adil olun her zaman yapıcı olun ilerlemese de bitse de güzel bitirin,,, pişman olacağınız laflar sözler etmeyin,,, gelir bulur günün birinde vicdan sahibi biriyseniz...

şu ana kadar hiç bir kızla çıkmadım

ilkokulda azmı dayadık amk yapmadım diyeni gibmişlerdir o kuyruklarda

reserveeed

sigarayı ve alkolü bırakmamı kim isterse ilk ondan vazgeçerim.

ailemi kaybetmekten sonrası korkum: gözlerimi kaybetmekti. haftaya sonuç belli olacak ki durum da pek iç açıcı değil şu'an. sonuç iyi çıkarsa ofiste lokum dağıtıcam *

düze çıkamıyorum ben.

açık konuşmak gerekirse itiraf etmekten utanıyorum amk

insan eti yemek istiyorum

hayatım inci sözlükten sonra iyileşti amk

suphesiz ki insan, ne kadar basarisiz oldugunu ilk "sagda musait bir yerde" anlayacaktir.
kaliplar yaratip icine otursak da, kirilabilen yerlerlerimiz iceriden cikarilip bir saga sola firlatilmadigi surece, bu hassasiyet yakadan dusmez.
bilincimin bana verdigi yetkiye dayanarak, hem en yakinlarda olup, hem dusunmeden konusanlari empatiye davet ediyorum.

http://www.youtube.com/watch?v=J8OF3hL5xtQ

reserved

http://www.youtube.com/watch?v=WLl8wzLvOCg

bugünde buna sardım.