inci itiraf

ışık olmadan uyuyamıyorum

sallamıştım özür dilerim

yannan yalamadan uyuyamıyorum:(

rahatlıktan çıkmadıkça ulaşamazsın tekamüle
bu yüzden dikkat et derindeki gerçek hislerine
yüklediğin anlamdan fazlası değildir aslında
acı çekmen gerekir ruh olgunlaşır yandıkça

pmden buradaki sallamasyon itirafımı okuduktan sonra bana oha diyen amlı panpamın acaba bana çokmu kızdı yanlısmı anladğını düsünüyorum :(

her şey yine taka sardı, gibeyim böyle aşkın ızdırabını amk.

Hiç yalnız hissetmedim kendimi. Bir odada tek başıma kaldım, intiharın eşiğinde. Kendimi çok kötü hissettiğim oldu, ama hiçbir zaman birinin odaya girip kendimi daha iyi hissetmemi sağlayacağını düşünmedim ya da birkaç kişinin. Başka bir deyişle, yalnızlık beni hiçbir zaman rahatsız etmemiştir, çünkü yalnız kalmaya doyamam. Ben kendimi insan dolu bir odada ya da tezahürat yapan seyircilerle dolu bir tribünde en yalnız hissederim. Ibsenden bir alıntı yapacağım: En güçlü insanlar genellikle yalnızdır. Hiçbir zaman içimden, şuh bir sarışın içeri girip beni düzecek, taşaklarımı ovacak ve kendimi daha iyi hissedeceğim, diye geçirmedim. Hayır, onun hiçbir yararı olmaz. insanları bilirsin, Hey, Cuma akşamı, ne yapacağız? Burda kös kös oturacak mıyız? Evet, kesinlikle. Çünkü yok dışarıda bir şey. Aptallık sadece. Aptal insanlarla fingirdeyen aptal insanlar. Geceye koşa koşa çıkmak gibi bir ihtiyaç içinde olmadım hiçbir zaman. Barlarda gizlendim, çünkü fabrikalarda gizlenmek istemiyordum. Hepsi bu. Milyonlarca insan adına özür dilerim, ama ben kendimi hiçbir zaman yalnız hissetmedim. Kendimden hoşnutum. Bildiğim en iyi eğlence kendimim. Biraz daha şarap içelim!

seneye liseye gidicem...

bilgisayardan 1 gram çakmayan, fakat birilerine bilgisayarla ilgili tavsiyede bulunan birini bir gün öldürebilirim.

her şeyi berbat etmekte üstüme yok

istemeden herkesi üzüyorum ve benim bir suçum yoook.

Yukarıda bulunduğum yerden, ağzınıza geleni söyleyebilirdiniz onlara. Denedim. Hepsi de midemi bulandırıyordu. Bunları gündüz vakti, yüzlerine karşı söyleyecek cürete sahip değildim, ama bulunduğum yerdeyken korkmama neden yoktu. Onlara ‘imdat! imdat!’ diye bağırdım. Sırf onlarda en ufak tepki uyandıracak mı diye merak ettiğim için. Umurlarında bile değildi. Önlerine geceyi gündüzü ve yaşamı katmış gidiyordu insanlar. Kendi gürültülerinden hiçbir şey duymuyorlardı. Sallamıyorlardı. Üstelik kent ne kadar büyük ve ne kadar yükcikse o kadar çok pişkinliğe vuruyorlardı. Diyorum size. Denedim. Değmez...

yalnızım. ve böyle vakitlerde tanımadığım kişilere ihtiyaç duyuyorum. gerçi her zaman duyuyorum bu ihtiyacı. hayatımda herşey yolunda gidiyor olabilir, bir sevgilim, beni anlayan arkadaşlarım olabilir, mutlu görünebilirim, gülebilirim herkese karşı. ama yüreğime ne hapsettiysem yıllar evvel her defasında en boş bulunduğum anca çıkıpda canımı yakıyor. farklı bir nefes istiyorum farklı bir ten. farklı bir bilinmez. istiyorum ki herkesin anladığı gibi değil, kimsenin anlamadığı gibi biri anlasın beni. istiyorum ki dokunabilsin o karanlığa. geçirmesin sadece beraber yaşayalım.

özledim sizi.

Resetved

gibtigim sevgililerimin cam den videolarını çekiyorum gizlice kendi arşivimi oluşturuyorum... En büyük fantazim...

13. Sayfadan devam

aklıma ne geldi bak. bi ara çok yakışıklı böyle baya hoş adamlar olmuştu hayatımda aha dedim olabilir ama o " olabilir" dediğim adamların hepsi adından kaybetti. artık itiraf ediyorum lan! nicedir içimde tuttum meğer önemliymiş isim de.

-şemsettin
-nuri
-murtaza
-seyfi
-haydar
-şerafettin
-muhafazid

nedir ya!

öhm öhmm.. hayırlısı.

lisede çeket, saç kontrolü yapan hocalara yakalandıgımda sıra arkadaşımın okul numarasını veriyodum hep çocuk az savunma yazmadı amk

lan buraya yakında çok fena itiraflar yazacam eminim çoğuuz benden tiksinecek amk.ama bir türlü cesaretimi toplayamıyorum