inci edebiyat topluluğu

Büyüdükçe,
sentetik zamanlara
kangren ayaklar bastım,
izi kaldı
ömrümün...

Kara çaldılar yüzüme
bütün kara parçalarında
elbette
'afrika dahil'
parça başı çalışan
kiralık katildi zaman.

Gülüşüm sivas yangını,
ağlarsam kızma...
ölmek bile
yakışıyor bazı adama...

Yılmaz Erdoğan

not: güzel başlık olmuş posta gastesinden iki şiir atıp gibertmeye kıyamadım

lan okuyun amk okuyun altın değerinde sevdiğiniz kıza atarsınız beyninizi gibiyim hepinizin

okuyun amk az kültürlenin

Alışkanlıktan başka bir şey bilmedikleri için, sizin de yokluğunuza alışacaklardır...

-oğuz Atay

1.

Varamaz elim
Ayvasına, narına can dayanamazken,
Kırar boynumu yürürüm.
Kurdun, kuşun bileceği hal değil,
Sormayın hiç
Laaaaal...
Kara ferman çıkadursun yollara,
Yarin bahçesi tarumar,
Kan eder perçem

Olancası bir tutam can,
Kadasına, belasına sunduğum,
Ben öleydim loooy...
Elim boş,
Ayağım pusu.
Bir ben bileceğim oysa
Ne afat sevdim.
Bir de ağzı var dili yok
Diyarbekir Kalesi...

2.

Açar,
Kan kırmızı yediverenler
Ve kar yağar bir yandan,
Savrulur Karacadağ,
Savrulur zozan...
Bak, bıyığım buz tuttu,
Üşüyorum da
Zemheri de uzadıkça uzadı,
Seni, baharmışın gibi düşünüyorum,
Seni, Diyarbekir gibi,
Nelere, nelere baskın gelmez ki
Seni düşünmenin tadı...

3.

Hamravat suyu dondu,
Diclede dört parmak buz,
Biz kuyudan işliyoruz kaba - kacağa,
Çayı kardan demliyoruz.
Anam sır gibi saklar siyatiğini,
"Yel" der, "Baharın geçer".
Bacım, ikicanlı, ağır,
Güzel kızdır, bilirsin.
ilki bu, bir yandan saklı utanır
Ve bir yandan korkar
Ölürüm deyi.
Bir can daha çoğalacağız bu kış.
Bebeğim, neremde saklayım seni?
Hoş gelir,
Safa gelir,
Ahmed Arif'in yeğeni...

4.

Doğdun,
Üç gün aç tuttuk
Üç gün meme vermedik sana
Adiloş Bebem,
Hasta düşmeyesin diye,
Töremiz böyle diye,
Saldır şimdi memeye,
Saldır da büyü...

Bunlar,
Engerekler ve çıyanlardır,
Bunlar,
Aşımıza, ekmeğimize
Göz koyanlardır,
Tanı bunları,
Tanı da büyü...

Bu, namustur
Künyemize kazınmış,
Bu da sabır,
Ağulardan süzülmüş.
Sarıl bunlara
Sarıl da büyü.

-ahmed arif / Diyarbekir Kalesinden Notlar Ve Adiloş Bebe

--Var--

Şu senin bulutsu sesin var ya
Uçtan uca tersyüz ediyor geceyi

Yataklar var konuşmak için
Öpüşmek için telefon kulübeleri

Güneşler var, yıldızlar, samanyolları,
Karpuzlar gümbür gümbür kapılarda.

Tanrılar sofrası amma karanlık
Yiyemem tek lokma yiyemem orda.

Şu senin tutkulu sesin var ya:
Ortak güzellik artı yara izi.

Tutar ellerinden kaldırırsın
Adı kötüye çıkmış tüm sözcükleri.

Yeni törenler gerek bize
Yeni törenler -kimi zaman en eski.

Dert etme, bütün dilleri içerir
Bitki konumu, küçükbaş hayvan sesi.

Şu senin dolayık sesin var ya
Dondurma yiyen gürbüz bir kız gibi müstehcen,

Balkon demirine dayalı bir arka kadar şakacı,
ilk doyumdaki gibi yeşil elma tadında,

Kimlik denetimi yaptıktan sonra
Resimli roman okuyan bir er gibi giderici.

Şu senin alçaktan sesin var ya
Pencereler var burnumun kemiğinde sızı.

Aşklar var unutulmamak için,
Boğulmak için ilk sevgili.

-Cemal Süreya

oysa bir bardak su yetiyordu saçlarını ıslatmaya
bir dilim ekmeğin bir iki zeytinin başınaydı doymamız
seni bir kere öpsem ikinin hatırı kalıyordu
iki kere öpeyim desem uçun boynu bükük
yüzünün bitip vücudunun başladığı yerde
memelerin vardı memelerin kahramandı sonra
sonrası... iyilik güzellik...

-cemal süreya

Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli,
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.

Yüz yıldır bekler beni
bir şehirde bir kadın.

Aynı daldaydık, aynı daldaydık.
Aynı daldan düşüp ayrıldık.
Aramızda yüz yıllık zaman,
yol yüz yıllık.

Yüz yıldır alacakaranlıkta
koşuyorum ardından.
-Nazım Hikmet

ANAYASASI iNSANIN

Kan yasası bu insanın:
Üzümden şarap yapacaksın
Çakmak taşından ateş
Ve öpücüklerden insan!
Can yasası bu insanın:
Savaşlara yoksulluklara
Ve binbir belaya karşın
ille de yaşayacaksın!
Us yasası bu insanın:
Suyu şavka döndürüp
Düşü gerçeğe çevirip
Düşmanı dost kılacaksın!
Anayasası bu insanın
Emekleyen çocuktan
Uzayda koşana dek
Yürürlükte her zaman

-Can YÜCEL

çok yorgunum beni bekleme kaptan
seyir defterini başkası yazsın
çınarlı kubbeli mavi bir liman
beni o limana çıkaramazsın

nazım hikmet ran

Öyle aç gözlüyüm ki yaşamdan her şeyi istiyorum;
hem bir sürü arkadaşım olsun
hem de yalnız kalabileyim istiyorum.

-Simone de Beauvoir

dert yarak gibidir herkes en büyüğünü kendininki sanır.

Durma Vur!

Durma Yunan, durma, kibrini artır!
Türklüğün başına hakaret yağdır!
Uyuyan bir kavme bu zillet azdır,
Vur eski kölesi, utandır onu;
Bırakma uyusun, uyandır onu!

Bu yurdun haznesi onun elinde,
Fakat anahtarı senin belinde,
Kalmış aç ve garip, kendi ilinde;
Vur eski kölesi, utandır onu;
Bırakma uyusun, uyandır onu!

Zorla onu, yeni revişe girsin,
Gemi yapsın, alış verişe girsin,
Fabrikalar açsın, her işe girsin;
Vur eski kölesi, utandır onu;
Bırakma uyusun, uyandır onu!

Sıkıştır ki ordu, donanma yapsın,
Garpte ne terakki görürse kapsın,
Türklüğü tanısın, Tanrı’ya tapsın;
Vur eski kölesi, utandır onu;
Bırakma uyusun, uyandır onu!

Zannetme, yaptığın hoşa gitmiyor,
Terakkimiz koşa koşa gitmiyor,
Emin ol, emeğin boşa gitmiyor;
Vur eski kölesi, utandır onu;
Bırakma uyusun, uyandır onu!

Ziya Gökalp

Aşağıdaki şiir, edebiyat tarihimizin saygın şahsiyetlerinden Sünbülzade Vehbi Efendi’nin müstesna bir eseridir.

Şiirin hikâyesi ise şöyle:

Bir gün padişah Vehbi Efendi’yi yanına çağırır ve:
"Bana öyle bir şiir yaz ki, bir mısrasını okuyunca içimden seni öldürmek, bir sonrakini okuyunca ise ödüllendirmek gelsin" der. Ve işte sonuç aşağıda:



Azm-u hamam edelim, sürtüştürem ben sana,
Kese ile sabunu, rahat etsin cism-u can.

Lal-u şarap içurem ve ıslatıp geçirem,
Parmağına yüzüğü, hatem-i zer drahsan.

Eğil eğil sokayım, iki tutam az mıdır?
Lale ile sümbülü kakülüne nevcivan.

Diz çökerek önüne ılık ılık akıtam,
Bir gümüş ibrik ile destine ab-ı revan.

Salınarak giderken arkandan ben sokayım,
Ard eteğin beline, olmasın çamur aman.

Kulaklarından tutam, dibine kadar sokam,
Sahtiyenden çizmeyi, olasın yola revan.

Öyle bir sokayım ki, kalmasın dışarıda hiç,
Düşmanın bağrına, hançerimi nagehan.

Eğer arzu edersen, ben ağzına vereyim,
Yeter ki sen kulundan lokum iste her zaman.

Herkese vermektesin, bir de bana versene,
Avuç avuç altını, olsun kulun şaduman.

Sen her zaman gelesin, ben Vehbi’ye veresin,
Esselamun aleyküm ve aleykümesselam.

(bkz: tahta sıra üstüne yazılacak sözler)

gibeyim edebiyatı. şu ülkede en çok abartılan şey edebiyattır amk. dünyada yerimiz bile yok.

sonra farkettim ki
su akıyor rüzgar esiyor
yağmur yağıyor.
herşey yine ve aynı şekilde oluyor.
öyle bir yere geldim ki sıcak ve soğuk aşk ve nefret,
savaş ve barış, üşümek ve sonra ısınmak gibi.
gitsem ayrılık oluyor.
kalsam çöl
gidersem bende hasret olur ve belki beni sevenler de özler
ama anladım ki özlemden de hiç kimse ölmüyor
ama ben ölüyorum.
nefes alıyorum önemsiyorum ve gitmek istiyorum .
anladım ki hasret yeni bir aşka kadar sürüyor
sevdiklerim ve beni sevenler bağışlayın
su akıyor ve ben gidiyorum.

-tuncay akdoğan

...
Kuşlar toplanmış göçüyorlar
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.

-cemal süreyya

Her şeyden biraz kalır diyor birileri ,
çoğulluk haklılıktır.
Kavanozda biraz kahve,
kutuda biraz ekmek,
insanda biraz acı...

-Turgut Uyar

Şekerim çıkmış diyorlar, külliyen yalan!
Tadı damağımda kaldı sadece birkaç aşkın
Ve sevdiğim kadının ten tadı,
Hepsi bundan.

"Çok sigara içiyorsun Cemal "diyorlar, o da yalan!
Ben hayallerimi dumanlı kuruyorum
Ha bir de çok çay içtiğimi söyleyenler var, ne diyeyim…

Ah be kadınım, sen söylenenlere inanma!
Ben senin o kekremsi ter kokunda uyurum her gece, her gece...
Sıcaklığındır bana sobaya atılan bir odunun ısısı.
Ben seni bahara aldanmış erik ağacı kadar utangaç severim haberinde olsun.

Bana “şiirlerin neden mısır çarşısı gibi kalabalık ” diyorlar.
Senden canım hepsi, senin yüzünden.
Bende tarçın, sende ıhlamur kokusu.

Sırf bu nedenden...

CEMAL SÜREYA, 1931- 9 Ocak 1990
@6 şuku kardeşim