Çok güzel bir yazı ama bekareti kaybetme ve böylecek yükselme meselesi sadece kadınlarlarla ya da bekareti kaybetmekle ilgili bir mesele değil. Her yerde kaybeden olmakla ilgili.

"cikse çok fazla odaklanıp takıntı haline getiriyoruz. "

En son ünide bende çevremdeki kızları masum sanırdım. Meme nude ları telefondan telefona gönderilinceye kadar

çok doğru yazmışsın mesela ben kendimi incel ve bakir olarak dışarıya yansıtsaydım asla yurtdışında kızlarla konuşamazdım

maria abla diyorsa dorudur

kadınları bir an önce sevişip incellik lanetinden kurtularak üzerlerinden statü kazanacağımız et parçaları olarak görmemeliyiz. cikse çok fazla odaklanıp takıntı haline getiriyoruz. özellikle yaşlandıkça bekaretimizi kaybetme baskısı bizi ekgib bir erkek olarak hissettirdiği için ciksi bizi karanlıktan kurtarıp erkekliğimizi tamamlayacak bir deneyim olarak gözümüzde gereksiz yüceltiyoruz ve bunu yaparken belki hayattaki başka güzellikleri kaçırıyoruz. Ayrıca çoğu zaman bu baskı kendi içimizden geliyor, kimsenin alnında incel olduğu yazmıyor. Dışarıda konuştuğumuz hiçbir insan bizim ciks hayatımızla ilgilenmiyor, "ulan ben şu yaşta bakirim hayat bitti insanlar benden nefret ediyor" algısı tamamen bizim kendi kendimizi hapsettiğimiz hastalıklı ve paranoyak bir perspektiften ibaret. Tüm kişiliğimizi ve özgüvenimizi gibişip gibişmemek gibi komik bir şey üzerinden temellendirmeyi bırakmalıyız. kendimize, hayata ve kadınlara karşı daha sağlıklı bir bakış açısına ihtiyacımız var.