kadınları bir an önce sevişip incellik lanetinden kurtularak üzerlerinden statü kazanacağımız et parçaları olarak görmemeliyiz. cikse çok fazla odaklanıp takıntı haline getiriyoruz. özellikle yaşlandıkça bekaretimizi kaybetme baskısı bizi ekgib bir erkek olarak hissettirdiği için ciksi bizi karanlıktan kurtarıp erkekliğimizi tamamlayacak bir deneyim olarak gözümüzde gereksiz yüceltiyoruz ve bunu yaparken belki hayattaki başka güzellikleri kaçırıyoruz. Ayrıca çoğu zaman bu baskı kendi içimizden geliyor, kimsenin alnında incel olduğu yazmıyor. Dışarıda konuştuğumuz hiçbir insan bizim ciks hayatımızla ilgilenmiyor, "ulan ben şu yaşta bakirim hayat bitti insanlar benden nefret ediyor" algısı tamamen bizim kendi kendimizi hapsettiğimiz hastalıklı ve paranoyak bir perspektiften ibaret. Tüm kişiliğimizi ve özgüvenimizi gibişip gibişmemek gibi komik bir şey üzerinden temellendirmeyi bırakmalıyız. kendimize, hayata ve kadınlara karşı daha sağlıklı bir bakış açısına ihtiyacımız var.