inanılmaz aşk hikayemi anlatıyorum toplanın

ilgimi çaktırmak istemiyorum daha o kadar salmamışım kendimi. tanıştığım ilk gecenin çakallığı var henüz amı zütü dağıtmamışım. kafa beton ama bende yine bi kasış var. siyahı seviyorum, harbi bir kız ama şu an gibimde değil.

yasemin çok güzel gülümsüyor.

siyah yarın yaseminin istanbula gideceğini söyledi. aaa dedim ben de gidiyorum yarın. kolpa. kaçta gidicen dedim. bilmiyorum yarın geçerim trenle dedi. peki dedim. kafamda yarın da kovalamak var, bu kızın arkasından fizana giderim o kafayla.

gece uzadıkça iyice mala bağladım bıraktım takılmayı. gece iki üç oldu. siyah dedi ben yatıcam. bi gözü de üzerimde ama baskılamıyor.

dedim ben az daha takılıcam ya, şurda yatarım ben sen uyu. gitti içeri. yaseminin de uykusu gelmiş.

diyor ben de içeri gideyim uyuyayım, iyi geceler. hoppaaa dur be kızım. yapçak bişey yok, gibe gibe uzanıp yatmaya çalışıyorum olmuyor. bir süre sonra sızıyorum. kafamda ne semih var ne okul ne diğerleri. kafamda sadece yasemin, haydarpaşa-adapazarı treni ve yarın var.

öğlen uyandım. kafayı kaldırdım baktım hareket yok. gittim yüzümü yıkadım. sonra siyahın odaya doğru hareketlendim bi. kapı yarı açık, içeride sadece siyah uyuyor. kafayı uzattım iyice, baktım hakkaten yok amk. gitmiş belli. sabahtan kalkmış gitmiş hatun.

o an yıkıldım gençler. bi derin kasvet çöktü içime zarfı da atmıştım halbuki. niye beklemedin be dıbına koduğum iki saat daha. gerçi bende de hata var.

dolandım durdum ortalıkta düşünüyorum. benim bu kızı tekrar görmem lazım diyorum. bişey olsun olmasın gibimde değil bu burada kalmamalı.

işte tam bunu düşündüğümüz an yannanı yediğimiz andır panpalar. çalkantılı gönül maceraları hep bu karar üzerine kurulur. hepimiz bu kafayı yaşıyoruz.

gittim siyahı dürttüm uyandırdım. bırrrbhrrrrm yaptı git yatıcam daha dedi. kalk dedim konuşmamız lazım. söyle dedi. konu uzun dedim uyan sonra yatarsın geri. kaçıcam zaten. istemeyerek uyandı. git içeri gelcem tamam dedi.

geçtim bekliyorum, yüzünü müzünü yıkadı geldi bu.

dedim bu kız çok güzel. baktı suratıma şaşırarak.

niye şaşırıyosun dedim bu kız çok güzel. evlenirim ben bunla. hafif makaraya da bağlayarak kıza olan ilgimi anlatmaya çalışıyorum. durumu anlatabilmem lazım, gece iki üç saat uyuyamadım hatun yüzünden. ne saçmalıyosun gibisinden mırıldandı. ben bunun peşinden giderim dedim. sabah kaçmış. sevgilisi var mı bunun dedim.

yok ama o sana gelmez bırak sen onu bak işine dedi.

babayarroya bak sana gelmez ne lan. bi yıkıldım ufaktan. nası bana gelmez dedim. deneriz şansımızı ya dedim. yok öyle değil çok sıkıntıları var onun dedi.
sıkıntı mıkıntı gibimde değil gencolar. sormuyorum bile ne olduğunu. ya dedim bu kıza ulaşmam lazım ne yap ne et ulaştır beni.

dedim ulaştır beni. nereye gitti bu kız.

-istanbula gitti arkadaşında kalmaya. ordan hollandaya dönecek.

işim o kadar zor ki panpalar, olay çok alakasız. kızın biriyle bir gece muhabbet etmişsin, tekrar görmek istiyorsun, göremiyorsun.
görmen için bir sebep de yok. bir şekilde bulup yakalasan hadi başardın kız gibtiri çekmedi, bu sefer memleketine dönüyor.

ama vazgeçemiyorum da büyük boşluktayım. netten filan mı yazsam buna diyorum, o da çok gibtirtaktan bir olay ona da girmem.

bu kadar çaresizliğin ortasında kalmışım, dedim gidip buna anlatıcam. kızım dicem böyle böyle. en fazla gibtir çeker ki bu da birşeyi değiştirmiyor zaten.

siyahı darladım kızın kaldığı yeri öğrendim. toparlandım seri şekilde çıktım evden, gittim gara.

kız kadıköy-yeldeğirmeni tarafına gitmiş. adres tarif olarak elimde yazılı. şurdan gir şurdan dön şeklinde saçma sapan bir adres. telefon numarası da var. siyahın kıyağı çok büyük, olgun hatun. ortamın veledi benim.

haydarpaşada trenden indim yürüdüm kadıköy iskeleye. 2 saat evvelki cesaret sarsılıyor tabi.
arayacağım ama arayamıyorum ne diyeceğimi bilmiyorum.
alkol alsam her türlü ararım onda da amı zütü kaybetmeyeceğim belli değil.
dedim gideyim az içeyim. yürüdüm kadıköyün içine. ismini bilmem oraların. dümdüz çıkıyorum iskeleden, istanbula gelen her barzo gibi.

oturdum iki bira içtim.
telefon hep elde. arayamıyorum.

gözü kararttım, ne olacasa olsun dedim bastım ara ya amk. biraz çaldı açtı bu.

alo dedi, elim ayağım boşaldı dıbını gibiyim. dünkü tereddütler hafiften saplantıya gidiyor bende.
alo dedim, dün birlikteydik istanbula geleceğini söylemiştin ben de buradayım boş bir vaktin olursa görüşelim gitmeden.

söylediklerime inanmayarak sıralıyorum ardı ardına, şansımı deniyorum çok çaresizim.

şaşırdı kız.

ee olabilir ama ben arkadaşımın yanındayım şu an, yarın boş vaktim olabilir arkadaşın işi var öğlen. sen nerelerdesinki?

ben kadıköydeyim dedim heyecanla, arkadaştayım ben de. bu taraflardaysan görüşürüz.

normal şartlar altında çok fenayım gençler, fakat öyle heyecanlanıyorumki sesim titriyor hafiften. zor kontrol ediyorum heyecanımı.

olur yarın dışarı çıkacak olursam ararım seni dedi.

size iyi eğlenceler görüşürüz dedim, bay dedi kapattı.

sevinçten uçuyorum. heyecanla kalktım mekandan. oturamıyorum. biraları ödedim başladım yürümeye. yürü allah yürüyorum, gerizekalı gibi sırıtıyorum kadıköy sokaklarında. nasıl mutluyum dıbına koyim. hızlı hızlı yürüyorum. bir yere oturmaya çalışıyorum, oturamıyorum. iki dakka sürmüyor kalkıp dolanıyorum ortalıkta. sürekli sırıtıyorum, insanların baktığını farkediyorum toparlıyorum. sonra yürümeye devam ediyorum.

üç dört saat geçirdim bu şekilde gerizekalı gibi, saat ufaktan geç oluyor.

nasıl mutluysam geri dönesim de gelmiyor izmite. burada takılırım dedim. dilenci görüyorum para veriyorum, mendilci görüyorum mendil alıyorum. çok acaip kafalardayım. izmite dönmeyeceğim ondan eminim. karşıda kalan arkadaş var, aradım onu, sana geliyorum dedim atladım vapura gittim.

gider gitmez uyudum. sabah erken kalktım. evde traş oldum. sıfatı biraz toparladım. yeni tişört aldım. ayakkabıları sildim.
tek bir atış şansım var vurdum vurdum, vuramazsam arkası çok büyük sıkıntı. bunları düşünmek istemiyorum.

sabahın 9 unda belki arar diye deli gibmiş gibi döndüm kadıköye. oturdum kafenin birine, vakit de geçmek bilmiyor dıbına koyim.

derken orhan aradı. nerdesin lan dedi. istanbuldayım dedim. ne işin var dedi, gibtir et dedim. olum sen bişeyleri kovalıyosun bi sıkıntı varsa söyle bilelim geçenlerde de bomtaktun dedi. yok abi sıkıntı yok olsa anlatırım sağolasın dedim.

orhan iyi eleman. değilse de öyle takılıyor en azından.

izmit zerre gibimde değil burda kral macera yakalamışım. hiç düşünmüyorum bile olanı biteni.

saat öğlen 2 civarı dayanamadım aradım kızı.

açtı, ben kadıköydeyim dedim. dolanıyorum ortalıkta işin yoksa gel.

arkadaşım yarım saat sonra çıkacak onla çıkarım gelirim dedi.

sevinçten takla atasım geliyor. lan diyorum kesin bu da benden hoşlandı niye gelsin bir kere konuştuğun kız seni görmeye. nasıl mutluyum.

derken aradı bu, nerdesin dedi. reks sinemasına gel, burda güzel mekanlar var takılırız dedim. olay güzel mekan filan değil başka bildiğim bir yer yok kızı çağıracak. yoksa reks sinemasının da dıbına koyayım, o sokağın da dıbına koyayım, o sokakta takılan enteleküel görünümlü bir gibimden çakmayan zengin binlerinin de dıbına koyayım, köşedeki dönercinin de dıbına koyayım. topunun amk yani. ama ne kadar sövsem de bura uygun bir yer gibi duruyor.

beş dakikaya ordayım dedi, bekledim köşede, baktım aşağıdan geliyor bu. yüzü gülüyor.

selamlaştık, içmek istermisin dedim, bu saattemi dedi. bu soruma şu cevabı veren bir tayfa yok izmitte. bana da normal geliyor amk.
içeriz ya dedim hadi bakalım dedi yürüdük girdik sokaktaki bir mekana.

oturduk, mekanın arkada küçük bir bahçesi var, dekorasyona çok kasılmış belli. bira izmitte verdiğim paranın 4 katı. bi de efes amk. dekorasyona kasacağınıza adam gibi bira verip adam gibi müzik çalın muallakler. efes içiyoruz, şebnem ferah dinliyoruz dıbına kodumun yerinde. standartlarımdan uzak olsam da mutluyum.

aklımda konuşmanın ana başlıkları mevcut, her türlü muhabbet kitlenmesinde gerekli yönlendirmeleri yapıyorum. tıkanmaları ustalıkla savuşturuyorum. inceden inceden hatunun egosunu şişirip, ufak darbelerle törpülüyorum. tüm bunları yaparken de aslında stresten zütü başı tutuşmuş bir bin değil de orada şans eseri bulunan "e hadi gelmişken" görüşelim triplerindeki cool adamı oynamaya devam ediyorum. çok zeki olduğumu, çok dolu olduğumu ukalalık yapmadan hatunun gizli gizli beynine işliyorum. dik oturuyorum, kararlı konuşuyorum. sert ve tutarlıyım, bir o kadar da anlayışlı ve dinleyen. gerilim oluşursa hemen karizmatik sevimli pozuna geri dönüyorum.

resmen sanatımı sergiliyorum dıbına kodumun yerinde. başkası yanımda o triplere girse senin sıfatın gibeyim az adam ol amcık derim ama vaktim yok beyler. mükemmel olmam gerekiyor, kız gidecek.

kaç gün daha buradasın dedim. sen nereden biliyorsun gideceğimi dedi. kuzenin söyledi dedim.

bilmiyorum daha almadım bileti ama alıcam bir kaç gün sonrası için dedi.

arkadaşındamı kalacaksın bu süre içinde dedim, evet dedi. iyi o zaman içelim biraz daha, nasıl olsa buralardasın çok takılırsınız dedim.

güldü, kafası hafiften kırılmış - muhabbet tatlı gelmiş olacakki ses çıkarmadı. sen ne zaman döneceksin dedi. benim burada işlerim var bir hafta filan buradayım dedim.

gibik öğrencinin bir hafta istnbulda ne işi olur, ama kız bunları sorgulamıyor. demek hoşlandı lan bu diyorum.

ben içiyorum içtikçe ama para sınırlı, herifler eşşek yüküyle para alıyorlar biraya. hiç giblemedim bulurum bir şekilde dedim yüklendim biraya. 3-4 saat oturduk.

yasemin ben kaçayım artık geç olmadan dedi. olur dedim. bırakayım seni. yok bırakma, yok bırakayım şeklinde boş muhabbetler, kaldığı eve yürümemiz, benim kızı evine bırakmam ve sonrasında cebimde altı lira para kaldığını farketmem.

ee dedim nabıcam kendi kendime, kızı görebildiğim kadar görmek istiyorum. izmite dönesim yok. para da yok. gitsem geri dönemicem belki de. giberler dedim neyseki sigara var akbilim de var. simit yer takılırız arkadaşın evinde.

döndüm arkadaşa. arkadaş da çalışıyor, memleketten arkadaş. anamı babamı da tanıyor benden bir kaç yaş büyük yeni mezun. ona da anlattım durumu inceden. pek ilgisini çekmedi. zaten çok muhabbetimiz de yok. uyuyacak yer olsun yeter kafasındayım. ben yatıyorum dedi gitti odasına, uzandım salonda ben de. bomboş bir oda.

sigara içiyorum, düşünüyorum. cepte altı lira. kafamda yasemin. o şekilde uyuyakaldım.

sabah kalktım arkadaş gitmiş işe.

yapacak hiç bişey yok. evde internet filan da yok. açtım televizyonu. tenis maçı buldum onu izliyorum. tam bir boş beleşlik. kızla tekrar nasıl görüşürüm onu düşünüyorum.

buna cevap bulamadım.

akşama kadar televizyon izledim, sigarayı mümkün olduğunca az içtim. kalan 7-8 dalı en azından bir gün daha zütürebilmeliyim. dün biraya 10 lira veriyorduk bugün dalın hesabını yapıyoruz, kadın insanda kafa bırakmıyor.

akşam dayanamadım dünkü hukukuma güvenerek aradım kızı. telefon kapalı. dedim şarjı marjı bitmiştir heralde. mal mal takılmaya devam ettim.

arkadaş gelmeden gittim bakkaldan makarna aldım yaptım makarnayı, koydum yedik yalandan da muhabbet ettik.

bir kaç kez daha aradım cevap yok telefonda. günü televizyon makarna sigara kapattık bir şekilde.

ertesi gün sabah, elim telefona gitti direk acaba açtımı diye. dur lan dedim açarsa ne diceksin mal.

sırf bu sebepten beyler, bir gün daha makarna yiyip sabah programı izledim dıbına kodumun bomboş bekar evinde.

yine cevap yok.

dayanamadım aradım siyahı.

sordum nerde telefonu kapalı diye, bilmiyorum bana birşey söylemedi dedi.

nası saplanmışsam bir gün daha bekledim beyler makarnalı evde.

en son çare, öğlen 1 gibi çıktım evden kızın kaldığı eve yürüdüm.

zili çaldım. cevap gelmedi. iki saat dolandım ortalıkta. döndüm tekrar çaldım. cevap gelmedi.

ümidim tükenmişti.

arkadaştan aldığım 10 lira tek tesellimdi. eve dönebilecektim en azından amk.

gittim izmite, kitledim kendimi eve. iki gün sonra para da geldi.

iki hafta boyunca sabah akşam içtim.

derken siyah aradı. seni kız dönmüş memleketine dedi.

kafada bilmem kaç bira. aynştaynım ya dıbına koyim, anne baba memur yeşil pasaport duruyor çekmecede. dedim gidicem. hollandaya gidicem. bana kızın tam adresini ver, bilmiyorsan da bir şekilde bul ver. ama illaki ver.

bu başladı gülmeye. bu güldükçe ben sinirleniyorum. zaten sarhoşum acı çekiyorum karı bir de gülüyor. ana avrat söveceğim yerde başladım durumu anlatmaya. ikna etmeye çalışıyorum yalvarıyorum.

bakarız dedi, kapattı. hatuna akrabasının pekekentliğini yaptırıyoruz. tc de başka kim olsa anamı giber. ama şanslıyım. çok şanslıyım.

derken çağırdı üç dört gün sonra, verdi adresi.

telefonunu bilmiyor, bulmasını da istemiyorum. konuşursam olmaz. arayıp ne dicem amk ben sana aşık oldum bi de deli gibti hollandaya geliyorum. kız benden hoşlanıyorsa zaten önemi yok gittiğimde de bağlarım. hoşlanmıyorsa sürpriz olur şansımı denerim. aramak çok aptalca böyle bir durumda. ama siyah paso ara diyor. neyi arıcaksın amk, en gerizekalı adam düşünür bunu. eğer gideceksem oraya direk gitmeliydim.

bir ay hiç alkol almadım beyler. evden çıkmadım. stokladım makarnayı tütünü peyniri domatesi zartı zurtu.
roterdamı inceliyorum internetten, hollandaya bakıyorum. otuzbir zaten mecburiyet aşamasında. asılasım gelmiyor.
günler geçiyor.

arada siyaha uğruyorum, tavrım hoşuna gidiyor. destekliyor beni. ondan başka da arkadaşım yok zaten. sürekli ara diyor. aramıyorum.
mazi hiç açılmıyor, zaten benim gibimde değil. onun da gibinde değil. akşamları takılıyor. gündüz işe gidiyor. garip garip birşeyler yapıyor tam çözemiyorum. tek bildiğim bana iyi davrandığı o da yeter. hatun çok acaip amk.

neyse sonuç olarak 500 lira para biriktirdim.

arkadaşlardan borç istedim. valideden okul ayağına ekstra para istedim. ne bulursam topluyorum. acil diyorum. sırf şehiriçi değil, uzaktaki arkadaşlara da söylüyorum onlar da yolluyorlar ellerinde varsa.

700 de oralardan geldi, cepte 1200 lira. bir lirasına bile dokunmuyorum. evin en iyi yerinde saklıyorum olur da hırsız mırsız girer diye.

bu parayla gidicem hollandaya.

gittim frankfurta bilet aldım ordan geçicem.

akşdıbına almaya kalksan 1200 lirayı bilete verirsin zaten amk. bi on-onbeş gün takıldım evde.

siyahla tam o gece takıldık, muhabbet ettik. sabah düştüm istanbula. havaalanına gittim. öyle zırt pırt yurtdışına giden tiplerden değilim alakam yok, babamın heves edip çıkarttığı yeşil pasaportun ekmeğini yiyorum. daha önce bir yurtdışı tecrübem de yok zaten.

neyse kontroller yapıldı. oturdum yerime, kalktı uçak.

hollandaya gidiyorum.

biraz çetrefilli bir yolculuktan sonra vardım rotterdama. burda gibko detayları geçiyorum beyler, erasmusa gidip gelen ergenin avrupa anlatışına dönsün istemiyorum. çok bigiblete biniyorlar yolları çok güzel bilmem neleri bikbik diye anlatmanın lüzumu yok. ama şunu söyleyebilirim rotterdam başka yerlere pek benzemiyor garip ve güzel bir şehir. o genel avrupa dinginliğinden farklı bir şey var burda. bir buçuk ayda öyle bir kurgulamışımki amk gideceğim yoldan tut, kalacağım yere kadar herşeyi kurmuşum kafamda. en kötü ihtimalle zütüm zütüm geri dönecek olsam - onun bile sonuçları hazır, büyük bir bilinmezliğe gitmiyorum yani. köyden indim şehre yok. erasmusa hollandaya gitmiş bir arkadaşım var daha evvelden konuştuğum, onun nasihatlarına da güveniyorum biraz onun rahatlığı da var. sıkıntı hatun, gerisi korkutmuyor beni.

kendime kızdığım tek nokta oranın tadını çıkarmamam. şimdiki aklım olsa neler yapardım da şimdiki akıl yok işte. bomboş amaçsız serseri bir hayat var, tam ortasına koyduğum yasemin var, düzenli şekilde sulu kuru ne bulduysam beslediğim maceracı ruhum var. başka da birşey yok bana dair.

tek başıma yürüyorum, garip garip binalar, köprüler, deniz, tatlı sert bir kış havası. bambaşka bir yerdeyim, bunu her şekilde hissediyorum. rotterdam başka yerlere de benzemiyor çok garip bir şehir. hollandanın iş merkezi diye okumuşum çok yerden. birsürü liman var. o genel avrupa dinginliğinden farklı bir şey var burada. hitler tamamen şehri yıkmış ve şehri neredeyse sıfırdan inşa etmişler. modern kelimesinin karşılığı burası - modernizmi sevin sevmeyin. ilginç ama sıkıcı görünüyor. amsterdam gibi bir turist şehri de değil, hollandalılar yaşıyor burada. dışarıdan gelen de çok ama. türkü afrikalısı, bol bol görüyorsun. tiplerden belli oluyor zaten. amsterdamdan farkı bu adamların turist olmamaları. kelimenin tam anlamıyla at gibine konmuş kelebek gibiydim koca kentte.

elimde haritam, adreslerle dolu not defterim, sırtımda çantam, semti bulmuşum sokağı bulmaya çalışıyorum.

kiraladığım bigiblet altımda, taksiye dolmuşa lüzum yok. iki üç saatlik bir yolculuktan sonra vardım hatunun sokağa. adrese bakıyorum, doğru. ev şehir merkezinin biraz dışında. mütevazı bir sokak. gerçi öyle temiz güzel sokak türkiyede yok. takun içinde yaşıyoruz bizi gibiyorlar gazlayıp gazlayıp. her neyse kafama yazdım yolu geri döndüm. hostel merkezde, bulabildiğim en ucuzuydu. gittim girdim içeri. dedim böyle böyle. odaya çıkardılar beni. oda dört metrekare yok. o yatak o kapıdan nasıl girmiş oraya nasıl koymuşlar on kere nefes alsan oksijen biter ölürsün amk. bizim dıbını gibtimin ezikleri de gezer anlatır durur. o an anlıyorum nerde kaldıklarını nasıl yaşadıklarını. neyseki temiz oda. çok temiz düzenli insanlar bunlar.

gece dinlenip ertesi gün yoklıcam hatunu.