inanılmaz aşk hikayemi anlatıyorum toplanın

okurum lan sonra

Aynı hızla devam
Hani bize am am

Yazsana panpa

çok sevdiğin bir şeye yakın olup dokunamamak. bilirsiniz, çok taktandır beyler.

kafanda sonsuz ihtimaller döner. olabilecek her şey. bilmezsin. zaten aşk dediğin şey tamamen bundan beslenir.

kafanda oluşturduğun şeyleri yaşayabilme ihtimallerin. acaba şöyle yapsam o ne yapardıyı düşünürsün. bu ve bunun sonsuz örneklemleri. aşk dediğin şey sağlıklı bir aklın işi değildir. aşk ekgibliktir. tamamlama hayalindir. ekgiblik olmazsa aşk olmaz. en ekgib adamlar da en zeki adamlardır. en çok arayan da en zeki adamlardır. bu yüzden zeki adamlar çok sever. çok düşünür. çok hırpalanır. çok kutsallaştırır. çok anlam yükler.

hayranlığın-gizem-mimikler-sözler-bakışlar-yaşanmışlıklar-yaşanmamışlıklar ve bunlar gibi sayısız şey birleşir. tüm bunlar ortak bir bilinmeyene ve merak unsuruna dönüşür. peşinden koşarsın eğer gerçekten içini dolduracak bir şablon bulduysan. çünkü aradığın tek bir anlamlılık vardır ve sen bu sorumluluğu birine yüklemişsindir.

-

tüm bu anlamlandırma çabamın vücut bulmuş hali yanımda yürüyordu. sigara üstüne sigara patlatıyordum.

çok içme dedi. avrupalı olmuş ya la bu dedim içimden.

ortamla ilgili muhabbet etmeye ve yürümeye devam ettik. hava kararalı bir kaç saat olmuştu.

yol kenarında küçük bir parka geldik. oldukça geniş ama kısa ağaçlar. altlarında banklar. ver bir sigara da ben içeyim ama yürürken içmiyorum şurada oturalım dedi.

oturduk.

2 ye kadar buradayım panpa. devam amk

içti sigarasını. sessizce oturduk. çok ilginç adammışsın dedi bi süre sonra. buraya kadar gelmen.

aynen. ben de şaşırıyorum arada kendime dedim. güldük.

bi beş dakka oturduktan sonra geri döndük. içerden yüksek sesli müzik geliyordu. bi türlü hazzedemediğim elektronik tribal zımbırtılar.

Panpa senin yazcağın yok u burda ayraç olarak kalsın

hızlı yaz amk hikaye bomba

salona girdiğimde karşılaştığım manzarayı aynen aktarıyorum: hatunun biri pencere kenarında kolları açmış kafa hafif eğik ayakta öylece duruyor. hiç bi şekilde kıpırdamıyor. etrafında toplanmış yarılıyor beş altı kişi. diğerleri yok salonda. ikbenebom gibisinden bişey mırıldanıyor sürekli bi gibim anlamıyorum. dedim ne diyor bu. ben bir ağacım diyormuş flemenkçe.

vay dıbınıskii asit böyle bişeymiymiş lan tıtıtı dedim gittim çöktüm yanlarına. velkam tu hollanda

masada mantar var, küp şekerde asit var. hazırlamışlar takılıcaklar. ilk bu hatun kullanmış. sırayla tek tek atıyorlar. müptezel tayfa kalmış diğerleri üst kata gitmiş.

dedim benim mekan bura aga giberler. yasemin sen de takılıyo musun bunlardan. yok dedi ruh halim çok kötü, kullanırsam berbat olurum. uzun zamandır yapmıyorum. sen dene istersen. ben üst kata çıkıcam.

tamamdır dedim. böyle fırsat kaçmazdı.

ağaç kız, üç alman denyo, italyan falcı lavuk ve hırvat lezbolarla birlikte masadaki yerimi aldım. almanlar mantar aldı. italyan elemanla kızlar asit aldılar. ben bakıyorum hala mal mal.

ne bekliyosun dedi italyan. hadi dedi. dedim bilmiyorumki amk ne nedir.

mal edeni hangisi ondan ver dedim babuş. ağır olsun. ahahahahahahahahaha

aklımı gibeyim attım küp şekeri ağzıma eridi emdim gitti gidiş o gidiş

uzandım sırt üstü. uzanma otur dediler. oturdum. e hani lan bi gibim yok bunda dedim gerçek bir barzo gibi. bekle dediler.

herşey yavaş yavaş başladı. önce renkler değişti biraz, şekiller deforme oldular. böyle bişey lan heralde bu dedim. başladım beklemeye.

bi yarım saat filan bunun makarası oldu. baktım ufaktan herkes çekilmeye başladı kenara köşeye. sanırım bi ben çözememiştim olayı. gittim elime gitarı aldım.

panpa olayın hikaye kısmına don amk bu ne anime fillerı gibi

herşey gerçek dışı gibiydi. ama bir o kadar da gerçekmiş gibi. kafamı yanımdaki boş koltuğa her çevirdiğimde üstündeki minderin olmadığını farkettim. bunun gerçek olup olmadığını anlayamadım ama gerçekti. tekrar kafamı çevirdim başka yöne. ve tekrar baktım. minder oradaydı. bunu her yaptığımda minder yok oluyor ve geri geliyordu.

ağaçkız yere uzanmış yatıyordu. diğerleri köşede sırtını duvara vermiş öylece boş boş bakıyorlardı. konuşuyorlardı. tam anımsamak gerçekten zor. bir süre sonra onlardan kopup tamamen kendime yöneldiğimi farkettim.

bölüm 6 - "beyin amcıklaması"

gitarın sesi hiç olmadığı kadar güzeldi. sanki gitar değil de başka bir enstrümanmış gibi. duyduğum en güzel ses belki de. ve çalmaya başladım. hayatımda hiç almadığım boyutta bir keyif alıyordum gitardan. tüm sesler, tüm ritimler kusursuz. dokunduğum her telden inanılmaz güzellikte bir ses geliyordu. ve bir anda gitarın en alt teli koptu.

panikledim ve gitarı yanımdaki koltuğa koydum. geriye doğru çekildim sanki gitardan uzaklaşırcasına. anlamaya çalışıyordum neden koptuğunu. tam o anda bir üst tel de kopuverdi gitar elimde bile değilken. hayır dedim kalktım ayağa bu ne dıbına koyim. beyler gitarın telleri kopuyor kendi kendine diye bağırdım.

döndüm onlara doğru. odada kimse yoktu.

anlat panpa kafayı çook merak ettim amk. tantum kafasındanda öte amk bu bu gece bitir bu hikayeyi

yaw deminden beri 15 sayfa okuyorum sen de mimarlık okuyosun galiba gibik bi şehirde yalnız basınasın ark ortamları da aynı dediğin gibi okula gitmedim hiç bu sene dota2 oynuom ben de vs vs beni anlatıosun oc gibis muhabbeti olmadı para olsa o da olcaktı da neyse ilginc seyler oluor dewam ..

@480 bunlar yaşandığında izmitteydim sonradan okulu bırakıp istanbula geçtim. bi dört sene orda takıldım. şimdi memleketim izmirdeyim devam ediyoruz bi şekilde amk. neyse devam ediyorum hikayeye.