inanılmaz aşk hikayemi anlatıyorum toplanın

içeri gel dedi. girdim.

ev küçük bir stüdyo daire. üst katlarda başkaları yaşıyor. ev arkadaşı diyebiliriz ama bizdeki ev arkadaşı mantığında bir durum yok. herkes kendi katında takılıyor, normal ev. giriş kapıları ortak. yasemin giriş katında tek başına kalıyor. merdiven salonun yanında ve üst katlara oradan çıkılıyor.

özet geç bin

seni görmek için geldim dedim. şok bir miktar daha sürdü. cevap vermedi. kendini topladı ve salona buyur etti. oturduk.

-benden hoşlandığını biliyorum. tanıştığımız gece farkettim bunu. ama sana benzer bir karşılık vermedim. seninle konuşmadım bile o gece. sadece cevap verdim. sana neyi yanlış düşündürdüğümü bilmiyorum. hala şoktayım. istanbula da beni görmek için geldiğini biliyorum. fakat zaten gideceğim için konusunu açmadım. keyif aldım seninle konuşmaktan.
amacım seni kırmak değil ama yaşadıklarımı bile bile bunu yapman? buraya gelmen? deniz'den almadın mı adresimi?

öyle çok şey söylediki, sonlarını o an duymadım bile. başı bana yetmişti, midem daha çok kasıldı o an. cevap veremedim.

baktı öylece yüzüme. birden sinirlendi.

-sürpriz mi yapacaktın. çok akıllısın. gerçekten. yaptın sürprizini. nasıl olur ya nasıl olur bu kadar bencil olabilirsiniz? anlamıyorum. hepinizden iğreniyorum. herkesten.

sözlerinin sonuna doğru sesi boğuklaştı ve ağlamaya başladı.
hepinizden iğreniyorum diyordu sürekli.

söylediklerinden hiçbirşey anlamıyordum. iğrenilecek ne yaptığımı bilmiyordum düşünmüyordum da. öylece bakıyordum.

ilgisini çekmeyen sıradan biriydim ve bu gerçekle boğuşuyordum beynimde. ve karşımda ağlıyordu, sebebini bilmiyordum.

aplansın az tayfa doluşun

burdayız kanka devam

bu ağladı bir süre. bense sigara içiyorum. o sessizce ağlıyor.

duraklaya duraklaya sıraladım cümlelerimi. konuşmak kolay değil.

-ben seni ağlatacak ne yaptım bilmiyorum. sanki seni yıllardır tanıyormuşum gibi hissettim.. sessizliğin.. sanki sen ve ben birbirimizi tamamlıyormuşuz gibi hissettim. ilk gördüğüm an bile. bu kız dolu dedim kendime. öyle hissettim. sanki bir sıkıntın var içinde, ve sanki ben onu iyileştirebilirmişim gibi hissettim. ben pek bişey yapmam.. otururum hep. içerim.. düşünürüm.. ama..

sesim arada boğuluyor, cümleler zoraki tamamlanıyordu. o yavaş yavaş ağlıyor ve beni dinliyordu. yüzüme bakmıyordu. ben de bakmıyordum. devam ettim.

-sende bu böyle olmadı. öyle hızlı geldin ve öyle hızlı gittin ki. anlamlandıramadım. sadece görmek istedim seni. hepsi bu. göremeden yapamazdım.. kendimi bitirirdim yalnız hayatımda. ilk defa bir şey bu kadar heyecanlandırdı beni. ilk kez ben bişeyin doğruluğuna bu kadar net inandım.

topladım kendimi.

-seni görmek istedim sadece. ben iğrenç biri değilim.

yüzüme baktı, deniz alatmadı yani sana? dedi.

yüzüne baktım, anlamadım dedim.

o kadar vakit geçirdiniz sana adresimi verdi ve anlatmadı öyle mi? diye sordu.

şaşırdı, donuklaştı. duraksadıktan sonra devam etti sözlerine.

-sen hani hissetmişsin ya biz birbirimizi tamamlardık diye.. ben tamdım zaten. senin gibi, iyileştirmeye çalıştım onu. ama iyileştiremedim. o yaşamak istemiyordu. ben yaşatamadım onu.

tekrar yüksek sesle ağlamaya başladı.

-birini iyileştirememenin ne demek olduğunu biliyomusun, yaşadın mı bunu? madem hissediyorsun hissettiklerimi. peki yardım edememek? bunu da düşündün mü? dedi ağlayarak.

söyleyecek birşeyim yoktu.

ama anlamıştım. içim kan ağlıyordu ama hatunu anlamıştım. o benden çok daha taktan durumdaydı. içinde bulunduğumuz şu durum siyah kahpesinin ürünüydü. kesinlikle anlayamıyordum neden böyle bişey yaptığını.

reserved anlat panpa dinliyorum

anlatması zor beyler. hatun o kadar asilki daha çok aşık oluyorum aslında. karşımda ağlıyor sevdiği ölmüş ve beni istememeyi bırak kafasında sorgulamamış bile. ama bu kesinlikle bir ümit değil benim için. sevdiğim kız başkasını seviyor.

ölü ya da diri. o onu seviyor, hala onu seviyor. yani beni sevmiyor. bak bunun idrakı çok zordur. ama bizim kezbanlar gibi değil kız. çok klas hatun. ve bana hisettiriyor onu ne kadar sevdiğini ve kaybettiğinde ne kadar yıkıldığını.

karşımda bir enkaz duruyor.

kız türkiyeye kafa dinlemeye gelmiş. uzaklaşmak istemiş. ve benim olaya bir anda dahil oluşum. çok saçma dıbına koyim. ama nabacaksın. ben de seviyorum. o sevgilisi için üzülüyor, bense o üzüldüğü için üzülüyorum. seviyorum amk. çok seviyorum. üç gün evvel bu kadar net itiraf edemiyorken o an o kadar eminimki onu sevdiğimden. gidip sarılasım geliyor o an. ama yapamazsın. kadere gel dıbına koyim, hayatında ilk kez bunu yaşıyorsun ve karşılaştığın durum bu. daha yaşın büyük de değil tecrüben de yok pek. ama yapmışsın bişeyler ve konsept bu olmamış. yaşamamışsın bunu. daha önce de sorsalar giberler yalan o işler dediğini hatırlıyorsun. her taktan çaktığını düşünen ukala denyonun tekisin. ama bunu bilmiyorsun işte dıbına koduğum. iki kez gördüğün bir kızın peşine dünyanın bir ucuna gitmişsin. öyle çekmiş seni. öyle ananı gibmiş ve öyle de uzakta duruyor. işin en taktan yanı çekmeye de devam ediyor. eleman öleli bir yıl geçmiş ama kız öyle sahiplenmişki sanki bunları dün yaşamış gibi duruyor karşımda. kahroluyorum.

arada aklıma gelse de bir türü gidemiyorum dıbına kodumun evinden. o anlatmaya devam ediyor yavaş yavaş. belli ki anlatmaya ihtiyacı var.

anlattı da anlattı. yavaş yavaş. genelde o konuşuyor ben dinliyordum. iyi sakinleştikten sonra kalktı bu ayağa. gitti dolabı açtı viski çıkardı orda. koydu kadehe tek seferde dikti bardağı.

ister misin dedi, farketmez dedim. bi bardak da bana koydu.

içmemem gerekiyor artık yasaklandı bana ama içiyorum yine de arada dedi.

dert ortağı olmuştum bir anda amk. senaryolarımın hiçbirinde bunlar yoktu. nasıl yalnız kalmışsa nasıl dolmuşsa artık, benim neden orada olduğumu filan pek giblemiyor gibiydi. anlatıyordu sürekli. sakinleşmişti ama.

derken üst kattan bi eleman geldi başıyla selam verdi yanımdan geçerken. dolaba doğru gitti ve viski alıp koydu kendine. avrupalı bir tip.

lan kim ölmüş sıyahlı napmış detay ver az

reserved bin çok sağlam hikaye devam et.

reserved anlat panpa başından beri okuyorum

reserved

nerdesin amk

hadisene dıbına koduğum

reserved