Birkaç sene önce bu konuyu kafaya takmıştım ve bir mantık geliştirmiştim daha sonra ise okduğum bir kitapta düşüncelerimin aynısını görünce çok sevinmiştim(kitabın adı"platon kolunda bir ornitorenkle bara girer.") çok uzatmadan olaya geçeyim.

A-ilk durum
1-Diyelimki Tanrıya inanıyorsun
2-Öldün
3-Diyelimki Tanrı yok
3.1-Pek bir sorun olucağını zannetmiyorum sadece 7 ölümcül günahı gerçekleştirmeden göçmüşsün.
4-Diyelimki Tanrı var
4.1-Daha ne olsun hadi koş cennete

B-ikinci durun
1-Diyelimki ateistsin
2-Öldün
3-Diyelimki Tanrı yok
3.1-Bu zamana kadar hep haklıymışsın ama tabi bunu kutlicak halin kalmamıştır.
4-Diyelimki Tanrı var
4.1-Ya merhamet görürsün yada ebeninkini

inanma kardeş.
en rahatı ohhhh kebapp

okumayın beyler namaz kılmaya gidiyorum koşarak

Aldanma insanların samimiyetine: Aldanma insanların samimiyetine! Menfaatleri gelir her şeyden önce. “Vaad etmeseydi Allah cenneti; O’na bile etmezlerdi secde.” (Mehmet Akif Ersoy)

yanlış düşünce eğer bu düşünceyle Allah'a inanırsan mükafatını göremezsin. Kalbinle gerçekten inanman lazım

Peki dünyadaki 5000 dinden hangisine inanalım ?

Okumayın inanmakmi inamamakmi arada kaldim

Ne diyor bu gibik

Yani amk bişey anlamadım

olmak ya da olmamak

mınakodumun aptalı dinde ben kendi kıçımı garantiye almak için inanıyorum diye bir düşünce mi var. sen böyle düşününce eğer tanri varsa gerçekten zütünü cehennemden kurtarabileceğini mi sanıyorsun.

Inanmayan insan , sırf "nasılsa kaybedecek bir şeyim yok , bari öteki dünyayı sağlama alayım" demez. Bu başlı başına ikiyüzlülüktür. Hem ibadetini allah için değil kendi için yapmış olur ki bunun da ona bir getiri olmaz.