Yanlış anlamadıysam Allah'ın varlığını kabul ediyorsun ama başına gelenlerden dolayı onu suçluyorsun.

Allah pohpohlanmak istemez , instagrama resim atıp like bekleyen pelinsularla karıştırıyorsun, o senin amcan, dayın değil...

Allah'ın senin hiçbir şeyine, varlığına, ibadetine, malına mülküne, duana falan ihtiyacı olmaz. Kuran'ı okuyabilsek bütün bunların cevabı var aslında:

- O alemleri hak olarak (Ciddi bir amaçla) yarattı. (Nahl-3)
- Eğer eğlence edinmek isteseydik, onu kendi katımızdan edinirdik. (Enbiya-17)
- Andolsun ki sizi biraz korku ve açlıkla, bir de mallar, canlar ve ürünlerden eksilterek deneriz. Sabredenleri müjdele. (Bakara 155)
- Görmüyorlar mı ki, onlar her yıl bir veya iki kere belâya çarptırılıp imtihan ediliyorlar. Sonra ne tövbe ederler, ne de ibret alırlar. (Tevbe 126)

Unutma kardeşim, insan cansız madde olarak toprak, ateş, su ve havadan yaratıldı. Hangisi baskınsa insan da o karakter oluşur. Aynı şekilde vücudumuz da hayvanlar gibi yemek içmek, çoğalmak ister, kavga eder, öfkelenir, parçalar.

Aklımız, beynimiz ise cehennem ateşinden yaratılmış nefisle dolduruldu. Nefis ateşten geldiği için ateşe koşmak ister. Cehennem nefse hoş gelen şeylerle çevrilmiştir.

Kalbimiz ve ruhumuz ise Allah'ın nurundan yaratıldı, o yüzden sadece O'nu ister. Her yerde O'nu arar. Kimisi bunu şarkılarda, kimisi içki şişesinin dibinde, kimisi malda mülkte, kimisi kadında kızda arar, ama Kuran ve sünnete uymayan bulamaz.

-Bilesiniz ki, kalpler ancak Allah'ı anmakla huzur bulur. (Rad 28)

Peki Allah bizi niye yarattı, neden bu kadar çelişkileri bizde topladı? Çünkü kendisi bir cevherdi ve bilinmek istedi. Yüceliğinden cömertliğinden kullar yaratıp onlara ikram etmek istedi. Melekler tamamen nurdan yaratıldı. Hayvanlar topraktan. insan çalışırsa melekleri bile geçer, çalışmazsa, hayvanlardan bile aşağıya düşer. 50-60 sene karşılığında sonsuzluğu kazanma şansı, aslında hiç de haksızlık değil. Musa as. ile Firavun'u hikaye gibi okuyoruz mesela, çok yanlış. Firavun nefsimizde, beynimizde ve vücudumuzda, bize en büyük tehlike, Musa da kalbimizdedir. Hangisini beslersek o kazanır.

Mesnevi'yi okuyabilirsin mesela. Başımıza gelen belalara isyan edenlerle ilgili çok güzel hikayeler var. Mesela:

" Bir bak, nohut tencerede ateşe zebun oldu mu yukarıya doğru sıçramaya başlar.
Tencere kaynamaya başlayınca nohut, tencerenin üstüne fırlamaya, yüzlerce coşkunluk göstermeye koyulur. Evin hanımına sitemle, “Neden beni ateşe atıp, kaynatıyorsun! Pazardan, para verip satın aldın, şimdi neden beni bu hallere uğratıyorsun” diye dert yanar.
Yemeği pişiren hanım da, kepçeyi kafasına vurup;
“Yook, sen güzelce kayna, sakın zıplayıp tencereden kaçmaya kalkma. Seni sevmediğimden, garezimden kaynatmıyorum. Seni kaynatışım, lezzet kazanman, tatlanman, yumuşaman içindir. Bu sınayış, seni horlamak için değildir."
Bahçede rahat içinde, su içer yeşerirdin, o su içmen, işte bu ateşe düşmen içindi. (yani bir zamanlar gamsız bir çocuktun)
“Hele bir lezzet kazan, tatlan, güzel yemek ol. Bu ateş sana eziyet değildir. Ateş görmez, pişmez, ham kalırsan lezzetin olmaz.”
Çünkü sen “Can’a” karışacaksın.”
“Allah'ın rahmeti, kahrından ileridir; bu yüzden de birisinin seni sınaması, rahmetindendir.”
Nohut, bu sözleri duyunca:
“Mademki böyle hanımcığım, ben bir güzel kaynarım, sen artık kepçeyle vursan da kaçmam” der.
“insanda, beden tenceresinde, nefsin kızgın ateşiyle kaynayan nohut gibi acılarla, dertlerle, kederle pişer, olgunlaşır.”