benim hafızam baya güclüdür panpalar 5 yaşımdan 21 yaşıma kadar çoğu şeyi hatırlarım. ilkokulda tanık olduğumuz olayı asla unutamam. Sınıfımız küçüktü ve birisi osurunca herkes ex oluyordu. Ama bir gün... Güntekin diye bir arkadaş orta sıralarda oturuyordu. Bi an ona baktığımı hatırlıyorum. Morarmış kızarmış kıvranıyordu. Sonra bi koku yayılmaya başladı. Kokuyu alan ilk kişi Hasan Öğretmenimizdi ve yine kim tutamadı kendini dedi. Malum kücüğüz. Güntekine baktım. Rahatlamış ama yüzünün kızarması geçmemişti. Ama anlatamam o kokuyu beyler yok böyle bir koku. Hocamız kalktı ayağa güntekine gitti ve yere baktı. Doğru tahmin beyler altına sıçsa iyi zütünü açmış sınıfa sıçmıştı. Hasan hoca şaşırdı kaldı. sınıfa sıçmadığınız kalmıştı be dedi. güntekinin annesini aradı ve bi cocuğu temizlikciyi cagırması için gönderdi. Hasan hoca güntekinin annesiyle konusuyordu ve bizde güntekine bakıp gülüyorduk. ilk önce temizlikçi geldi güntekine yöneldi ve oturdu sıraya baktı. Hocamıza baktı ve hocam bu kadarıda olmaz artık dedi. Haklıydı adam ne yapsın. Güntekin kendi kadar sıçmıştı adam nasıl temizlediyse orasını hatırlamıyorum. Sonra güntekinin annesi geldi elinde bir poşet, büyük ihtimal beyaz kilottu. Güntekin bacaklarını açarak yürüdü ve annesiyle cıktı. 15 dakika sonra güntekinin annesi geldi açtı kapıyı hepinizden özür dilerim cocuklar sizden de hocam dedi. O gün 7 yaşımda o kadına duyduğum acı gibi acı hiç duymadım hissetmedim.