ilkokulda sınıfta rus bir kız vardı

Reserve de bu pic hep yarim bırakiyo amk

merak ettim ag ee ?

nefes nefese koşuyorum yetişiyim diye tam bigibletin pedalına basıcakken en son arkadan bağırdım hey beni bekle diye bi yandan da elimi kaldırıyorum bekle beni gibisinden. kız durdu ve arkasını döndü bana. suratında bi şaşkınlık vardı.

ertesi gün kızı okulda aramaya başladım poşetin içersindede karton duruyor. öyle okulu dört dönüyorum. baktım böyle olmuyor tek tek her binaya girip geziyorum ama yok amk. hiç biyerde yok. 1 hafta kızı aradım didik didik ama nafile. tam o günde boş çıkacak ben eve gidicem baktım karşıda bigibletin zincirini söken bir kız var sarı saçlı hemen yanına koştum elimde poşet sağa sola sallanıyor.

@6 yol 199s ler panpacım

neyse işte ben üniversiteyi kazandım. gidip geliyorum derslere. bir gün yemekhanede arkadaşlarla yemek yerken karşı masada bişey gördüm. bir kız var kız bana nedense tanıdık geldi çok eskilerden tanıdık pek önemsemedim yemeye devam ettim yemeyimi. akşam eve gittiğimde ders çalışacaktım yanlız kitabı koyduğum yeri bulamıyorum heryere baktım yok. dolabı açtım zeminde bir karton. aldım baktım kızın bana verdiği hediye var. bi anda kafama bişey dank etti.

facebook diye bişey var amk

gibtin mi

@2 haklı amk @1 in hikayelerinin hepsi yalan

yıllar geçti panpalar o zamanlar ne telefon var ne internet irtibat kurmak mümkün değil bizi birbirimize bağlayan tek şey kolye ve karton el işi. o karton hala bende durur belki caps atarım sonra. neyse işte ben geldi üniversiteye.

yalan amk

kızın ismini vermiyim ifşaa olmasın ama tr ye yeni gelmiş bir kız uzun düm düz sarı saçları var suratı elips gibi uzunca, gözleri mavi bildiğiniz manken ama hakkaten manken fotolarda gördüğünüz kızlardan. neyse biz hep 4 kişi takılırdık. bu benim önümde otururdu ben buna hep meme, am falan derdim ilkokul 1 deyiz daha. bu kızda önce gülerdi sonra hocaya gider söylerdi o ruslarda klagibtir yarım türkçeyle bana şunu söylemek gibisinden cümleler kurardı o sevimli sesiyle. hoca pis pis sırıtırdı sonra kızardı bana.

neyse yıllar geçti 3. sınıf bittiği yaz malesef şehir değiştirmemiz icap etti. o zamana kadar hep birlikte takıldık hep. ne güzel günlerdi ama hepsi bitmişti bizim için. gideceğimiz gün bu kız bizim eve gelmişti. gözleri kıpkırmızıydı. elinde kendi yaptığı bir hatıra vardı. bizim fotoğraflarımızı çıktı alıp kartona yapıştırmış zavallı kız çok üzülüyordu. arabaya binmeden önce sarılıp öylece kaldı bi yandan da ağlıyordu hıçkıra hıçkıra. ben ise kolyemi çıkarıp onun boynuna takmıştım.