ilkokul 5 olması lazım, hayatımın en bin zamanları tabi. tüm ilkokul hayatım yaramazlıklarla geçmiş, sınıf hocasından binbir türlü dayaklar yemiştim. fakat öyle bişey var hiç bir zaman hocadan yediğim dayaktan ağlamazdım. neyse,

bigün türkçe dersinde bağlaçları işliyoruz, hoca anlatıyor işte "derse çok çalıştım fakat düşük aldım." diye bir örnek yazdı tahtaya. ben bunu görünce aklıma çok acayip bir espri geldi, hemen fırladım.
+"öğretmenim, fakat yerine ama koysak" dedim. sınıfta bi kahkaha koptu. hoca da bozmadan
-"ya oğlum, hiç fakat yerine ama konur mu?" sınıf cümbür cemaat yine yarıldı. ben gülmüyorum ama çok ciddiyim
+" öğretmenim ama koymayıp ne yapacaz, turşusunu mu kurcaz" dedim. sınıf artık patladı çantalar, kalemler, sıralar hava da uçuyor. sonra hoca "ulan terbiyesiz bin kurusu" diyerek bana bi uçtu. elinde de haydar vardı aq sırtıma bi vurdu, haydar kırıldı dıbına koyım, sonra bi tokat combo bi tekme combo. şiir gibi dövdü huur çocuğu.

o günde ağlamadım dıbına koyım. fakat o hocamı çok severdim, ne kadar dövsede emeği çoktur. burdan ona selam yolluyorum..