rezerve

Ortaokulda başarılar kardeşim.

bi yerden başlamak lazım.

sene 20..
içimde garip bi heyecan. asabi bi çocuğum. anaokuluna gitmemişim. ilk defa annemden gerçek manada ayrılıyorum. girdim sınıfa. oturdum bi sıraya. yanıma bi çocuk geldi oturdu. hafif tombul, yanakları kırmızı kıvırcık ama kısa saçlı bi çocuk. Adı Berke. benim sınıfın en az yarısı ana sınıfında beraber okumuş. çocuklar alışkın tabi insanlarla oturup konuşmaya, tanışmaya. çocuk geldi pat diye "benim adım berke. seninki ne?" diye sorunca kaldım ben tabi. ailem dışında ilk defa birisiyle iletisime geçiyordum. adımı söyledim. birbirimize cantamızı, kalemlerimizi gosterirken öğretmen sınıfa girdi. söyle bi bakındım (aslında şuan yorumladım * ) Benim dışımda herkesin annesi sınıfta. çocuklar ağlıyor. dedim bu ne amk (yersen). en büyük küfür külot benim için o zamanlar. kendi kendime külot falan diyorum.
neyse öğretmen velileri dışarı çıkarmak istedi ama amk serhat'ı annesini bırakmıyor. yapıştı bucağına. öğretmene yumruk falan atıyor. ilk derse annesiyle beraber girdi o çocuk. berkeyle bakıp gülüyoruz çocuğa. sürekli ağlıyor. daha sonra tenefüste annesi konuştu, anlaştı ve kapının dışında beklemesi konusunda çocuk ikna oldu. 1-2 ay boyunca o kapı aralığından çocuğuna baktı. eziyet amk.

öğretmen ilk derste yer değişikliği yaptı. ak neydi o yer değişiklikleri. tahtaya çıkarsın ve sonraki talihliyi beklersin. survivordaki konseyler gibi. gerilim müziği ekgib.

yanıma bi kız oturdu. daha o zamandan belli kızın taş olacağı ama tabu benimki sadece işemeye yaradığı için beynimle düşünüyorum o zamanlar.

kız da bu anaokulu kadrosundan. tecrübeli. geldi tanıştık. girişi ben yaptım. öğrendim ya berke'den. adı ece beyler. sarışın, mavi gözlü barbie gibi bi kız. tabi ben bir erkek olarak barbie bebeklerden nefret ediyordum. pembe çanta, pembe kalemlik, pembe kalemler, pembe, pembe, pembe...
hayatımda ilk defa bu kadar pembe bi şey gördüm. çok şaşırmıştım o anda. daha sonra farkettim ki bütün kızlar öyleymiş..

ilk günü kazasız belasız atlatmış, biri entel biri on sene sonrasının popüler kızı olmak üzere iki kişiyle tanışmıştım.

Geç olsu ama rez

ikinci gün..
aynı sınıf, aynı sıra, aynı ece. tek fark önündeki çocukla da tanıştım. 5 sene boyunca en yakınım olan kerem.
allah rahmet eylesin. trafik kazasında kaybettik..

kerem kızıla çalan sarı renkli saçları, ela gözleri yağlı göbeğiyle hayvan gibi ama aşırı derecede sempatik. ilk küfrümü ondan öğrendim.

bi gün bahçede kızlar- erkekler yakalamaca oynuyoruz. yine survivor amk. nasıl hayatta kaldım ben acep?
kızlar bizi kovalarken ben çevikliğimi kullanarak keremin önünden kaçtım. o yakalandı tabi. yakalanırken "gibtir" dedi bu. tabi kendisi de dahil kimse bilmiyor ne demek olduğunu ama öğrenmem çok uzun sürmedi. sonraki derste ben sebepsizce gibtir çekti. sessizlik anında duyuldu tabi. öğretmen aldı beni sınıf dışına çıkardı. çok sinirli. ben korkuyorum.. seni disipline vericem diyor sürekli. disiplin, disiplin, disiplin... bilmiyorum amk karısı disiplin ne. vurmuyor tabi. Allah razi olsun öğretmenimden. hiç vurmadı bana. ama dayak yeme noktasına geldim bi kaç kere.

Beyler bu attığım son parttı.
Allaha emanet olun.