ilkokul birinci sınıfta okuyan çocuk okuldan

çıkar çıkmaz çırak olarak çalıştığı dükkana gidiyor, yerleri siliyor, ustasına çay dolduruyordu...
gece geç dönüyordu evine. avluya açılan bir kapı bir şato kapısından farksızdı. çocuk, ayak parmaklarının ucuna kalkıp mandala uzansa da dilini aşağıya çekecek güç cılız kollarında yoktu...
yorgun çırak, kapının eşiğine oturuyor ve sokaktan kendisine yardım edecek bir gece bekçisinin ya da sarhoşun geçmesini bekliyordu...

zaman makinesı icat edilse ve bana tarihte yalnızca bir güne gitme hakkı verilse hiç düşünmeden o çocuğun önünden geçmek isterdim.
beni görünce sevinecek ve şunları söyleyecektir.
abi ben terzi çırağıyım. ustam işten geç bıraktı... gücüm yetmiyor... şu kapının mandalını açsana!..

gülümserdim...
saçlarını okşardım, diyeceğim ama başında mutlaka 5 numara traş vardır!..
açardım kapıyı...
o da "sağ ol abi" der ve yorgun bedeniyle avlunun karanlığında kaybolurdu gözden...
ben de derdim ki ardından:
sen sağ ol baba!.. hayatta bana açtığın tüm kapılar için sen sağ ol!...

ağlattın bin

http://www.youtube.com/watch?v=5rwlxwj8rv8

şunu dinlerken okudum amk ne haldeyim sen düşün..

vay amk.
tüm yazdıklarının etkisi son satırla birleşti amk. bir anda duygu seli yaşadım.

duygulandım lan

şukular şelale ağlattın :(

Cok iyi bitirmissin suku diken diken oldum

şuku panpa duygulandım

yaş geldi gözümden bin kurusu

duygusal anlar yaşadım okurken

eksileyin bini çalıntı

şu başlığı bile uplatan huur cocukları yok mu deli ediyo beni amk

Tuncay Terzihanesi, sunay akın.

http://tr.wikipedia.org/wiki/Tuncay_Terzihanesi

beklenmedik sonuyla duygulandırdı

ağlattın bin

@1 http://vocaroo.com/i/s0hqMMBAQoKm

ulan mangalda kül bırakmazsınız başka zaman ağladım duygulandım falan ne var amk bunda.

güzeldi