Adam yusufun bogazindan tuttu ben hemen bunun belinde jopu çektim. Kafasını bir iki tane indirdim. Adam yığıldı direk. Asansorde bi kaç tuşa bastık kapı açılınca karşımıza bi turist çıktı "oh my god" gibi bişey soyledi. Yusuf direk bi tane de buna kapatti. Koridorda ileri dogru koşturuyoduk. Birden yine o temizlikçi kız belirdi. Beni takip edin gibi bi işaret yaptı. Peşinden koştuk. Beyaz bi kapıdan içeri girdik. Dar bi koridordan yangın merdivenlerine çıktık. Ordan hızlıca aşağı inip temizlikçi kızı takip ettik. Kız bizi dışarı çıkarttı zaten dışarıda poliste bekliyodu. Biz tabi polise gozukmeden ayrıldık. Sonra;

Temizlikçi kız: hadi acele edin benim gitmem gerek

Ben: dur adın ne kimsin? Necisin?

içeri girdik. Zaten ikimizde deli gibi açtık. iki simit 3-4 tane de yağlı ekmek vardı. Bülentin hikayesini dinledik. Onun biraz sıradışı bi hikayesi vardı. Aslında Türkiye şartlarında sıradışı diye birşey yoktu.

Bülent: eee şimdi ne yapacaksınız... isterseniz size de iş-

Yusuf: yoooooo yok kardes kalsın biz de isler olmaz

Ben: aynen kardeş sen bize yardımcı ol yeter.

Bülent iyi birisiydi bizi hem sahil tarafina giden arabalara bindirdi hemde araba paramızı verdi. Minibüs gibi biseydi. içinde klagib antalya halkı olsada yusufla benim pek garibime gitmişti. 40 dk sonra indik. indiğimiz yerde hep 5 yıldızlı büyük oteller vardı. Hava yine kararmaya yaklasti. yine bi cami bulmamız lazımdı

3 kişi falan okursa devdıbını anlatirim beyler

Tekrar iskeleye cıktım reisle tekneye bindik denize doğru açıldık ikimiz bi taraftan Yusuf diye bağırıyoduk. Yoktu yusuf yoktu. Reis polise haber vermişti. Ben denize atlamya çalisiyodum reis beni zor tutuyodu. En son reis bana bi tokat attı.

Reis: kendine gel

Ben: reis yusuf yok, yusuf yok
(Bundan sonra ağlayarak konuşuyorum)
Yusuf yok işte anlıyomusun yoook yook!!!
Reis: (ağlayarak) bulucaz aslanım merak etme dimdik çıkıp gelecek...

iskeleye cıkmıstik polisler gelmişti bile. Sahil güvenliği ve dalgıçların gelmesi de uzun sürmedi. Ben sesli reis sessiz bi şekilde iskelenin kenarında ağlıyoduk. Polislerden biri gelip ifademi aldı. Herşeyi tepeden tırnağa ağlayarak anlattım. Artım hiçbir şey umrumda değildi. Sabaha kadarda dualar edip iskelenin kenarında bekledim. Sabahın ilk ışıklarına doğru yusufun cansız bedeni kıyıdan 100 metre uzakta bulundu. Polisler ailemede haber vermişlerdi. Yusufun cenazesini denizden çıkardıklarında ben bayılmışım. Gözümü hastanede açtığımda ailem annem babam yanımdaydı. Ama yusuf yoktu. Uyanır uyanmaz tekrar ağlamaya başlamıştım. doktor gelip sakinleştirici iğne vurdu. Bi kaç saat sonra bi polis içeriye girdi. Guvenlik görevlisi ve rus turistin şikayetlerini geri çektiklerini söyledi. Beni de çağırıp cesedi teşhis etmemi istedi. Bir umut koştum morga doğru. Belki Yusuf değildir dedim. Gittiğimde reisde ordaydı. ikimiz girdik içeri. Yüzünü actı. Yüzü gözü şişmişti. Ama kafasındaki yara izi hala belliydi bu yusuftu. ikimizde morgta ağlıyoduk. Ben ayakta duramıyodum. Yusuf resmen yatıyodu orda.

HUZUR iÇiNDE UYU YUSUF...

Miraç

ikimizde tedirgin olduk. Karakola kaydimiz duşse ailem beni bulabilirdi. Hem ayrıca otelde de kaçaktık

Ben: ee o zaman biz gidip kimlikleri alalım

Guvenlik: olmaz bırakamam

Ben: eee merkezde kimlik sorarlarsa ne yapacaz

Guvenlik: siz oda numarasını soyleyin ben getiririm

Ben: olmaz özelimiz var odada

Guvenlik: tamam kalkın beraber gidelim.

Adam bayağı şuphelendi. Hatta jopun sapından tutuyodu. Yusuf önde ben arkasında, güvenlikte ikimizin arkasında gidiyoduk. Asansöre bindik. Aklimdan asansörde güvenliği indirmek vardı. Ama güvenlik iri yarıydı. Hemde cam asansördü. Bu plandan vazgeçtim. Artık doğaçlama yapacaktık.

Asansöre bindik kapı kapanır kapanmaz yusuf güvenliğin suratına bi tane kapattı

Temizlikçi kız: beni hatırlamadınmı nebilemyaw...

Bunu dedikten sonra buz kesilmiştim. Bu kızı ben hic tanımıyodum. üstelik adimida biliyodu. Tam ben bunları düşünürken otelde kargaşa sesleri gelmeye başladı. Yusuf kolumdan tutup sirkeledi once sahile indik ordan reisin yanina koştuk. Güvenlik kameraları görmesin diye. Gittiğimizde reis t.v ye bakıyodu.
(Nefes nefeseyiz)
Reis: hayırdır çocuklar ne bu hal...

Ben: sorma reis

Yusuf: reis başımız belada

Tam o sırada antalya yerel t.v kanalında son dk yazıları geçmeye başladı. "Antalya'da otel baskını" yazıyodu. Yusufta bende buz gibi olmuştuk.

Reiste anladı zaten otelin adresinden.

Yusuf: bizi saklaman lazım reis...

Baya bi korkmustu bizi öyle görünce. Arkadan yaklaşıp adamın boğazına kollarını geçirip sıkarak yere çökertti. Sonra üstüne çıkıp yumruklamaya başladı. Adamı yusufun elinden alamadım. Yusuf nasıl korkmussa artık delirmiş gibi vuruyodu. En son adam bayılınca yusufta bıraktı.

(ikimizde nefes nefese kalmıştık)

Ben: yusuf ne yaptin amk yaa öldüyse

Yusuf: ne yapam amk uyandım kavga ediyodunuz. Kötü mu ettim...

Ben: yok iyi ettin de keşke öldürseydin.
Olm o nasil vuruş lan ya öldüyse adam, ne yapacaz...

Yusufta telaşlandı. Adamı harbiden dağıtmıştık. Yusufta panik atak gibi bişey vardı. yoksa yusuf cani bi çocuk değildi. Adamı biraz dürtükledik. Baktık fazla birşeyi yok hemen ordan uzaklaştık.

Aksam oldu. Biz yine mescitte kalmayı planlıyoruz. Girdik mescide zaten ortalıkta namaz kilan falan yok. Milletin çekilmesini bekliyoruz. Derken ışıklar söndü. Biz tam rahatladık derken birden mescidin lambaları yandı. 40-50 yaslarda gobekli bi adam belirdi kapida

(Bağırarak)
Adam: ne ariyosunuz lan burda bu saatte

Ben: şey ııı

Adam: ahıra çevirmişsiniz lan burayı gibtirin gidin lan!
Siz zaten bu günden beri gozume batiyodunuz. Suriyelimisinizlan siz yoksa

Ben: yok abi ne suriyelisi bizim kalacak yerimiz yokt-

Adam: kes lan gibtirgit her ne taksan. Ulan sizi bi daha buralarda görürsem kırılmadik kemiğinizi birakmam...

Tam keyfimiz yerine geldi derken adam tekrar moralimizi düşürmüştü ama olsun bu yinede pes etmeyecektik. Antalya aksam olmasına rağmen çok sıcaktı o yüzden yine bi park bulmamız lazımdı. Ama diğer park olayı aklımıza geldikçe parktanda vazgeçiyoduk.

Bi köfteci vardı. Yusufa dedim gel yemek yiyelim. Oturduk taburelere klagib köfteciydi. iki köfte ekmek söyledik. Adam hazırladıktan sonra geldi yanımıza oturdu. Zaten tek müşterisi bizdik.

Adam iyi biriydi. Eski bi denizciymiş o yüzden kendisine reis dememizi istiyomuş. Hikayemizi anlattık.

Reis: ... iyi halt yediniz. Evden kaçtınızda, oğlum kendinizi düşünmüyosanız ananızı babanızı düşünün

Yusuf: reis şimdi kalacak yerimiz yok. Bize yardım edermisin.

(Biraz düşündukten sonra)
Reis: tamam benim barakada kalırsınız dedi.

Artık benim koşacak halim kalmamıştı. Ama koşuyoduk. Birden karsımızda da bizim yaşlardaki iki genç çıktı. Kapana kıstırır gibi kıstırdılar. Adamlardan biri benim yakamdan tutup kafama yumrukları saydırırken Yusuf'un bağırma sesleri geliyodu. Zaten nefes nefese olduğum için karnıma aldığım ilk darbeyle bayılmıştım.

Gozlerimi açtığımda yerdeydim. Aynı parktaydık. Basımda yusuf vardı. Her yerim ağrıyodu. Etrafa saçılmıştı valizlerimiz. Yusuf ağlamaklı gozlerle ileriye doğru bakıyordu. Ağladığını bana belli etmemeye çalışıyordu. Yusufunda kaşı falan patlamıştı. Adamlar bizi sağlam dağıtmıştı. Yusuf bütün parayı telefonları aldıklarını söyledi. Artık tamamen ortada kalmıştık. Yatacak yerimiz de yoktu. Yiyecek paramizda.

Epey bi dolaştık ne cami vardı. Ne ezan sesi. Her yerde devasa oteller gemi şeklinde, kule şeklinde, şato şeklinde... En son sahil girisi gibi bi yerde mescid yazan bir yer gorduk saat zaten 10 gibiydi.

Ben: tamam valizleri kenara indir, kimse gelmez uyu

Yusuf: ilk kim nöbet tutacak

Ben: ne nöbeti olm paramız mı var ki nöbet tutalım. Gelen adam neyimizi alacak bobreğimizi mi

Bu sözü soylerken ikimizinde gozleri açıldı. Yinede yusufun dediği gibi temkinli uyumamiz lazimdi. Ama ikimizde kafayi vurup yattık. Hem her yerimiz ağrıyodu hemde çok açtık.

Sahilin tam ortasına çıktım. Etrafıma baktım. Sadece bana şaşkın şaşkın bakan turistler vardı. Hepsinin üzerinde eşofman koşuyolardı. Bende farkedilmemek için onlarla beraber sabah sporu yaparmış gibi koşmaya başladım. Birkaç tane otel yanyanaydı. Aralarındada fazla bişey yoktu. Ne tel örgü ne duvar. Zaten hepsi çok lüksdü.
Titanik Beach, delphin otel, kervansaray otel.
Oteller beklediğimden çok daha lükstü. Sahillerinde bile açık büfe vardı. Burnuma yemek kokuları gelince bende dayanamadım. Hem düşündüm amk burda ki insanlarda gidip yiyo kimse kimseye birşey soylemiyo. Kendimden eminmis gibi giderek girdim sıraya titreye titreye tabağa biseyler koydum. Geçtim yedim. Baktım kimse bişey demedi kalktım bi tabak daha doldurdum. Ulan bi haftadır ilk defa karnım doydu. Sonra telefona baktım sardığımiz poşet işe yaramamıs telefon su almıştı. Zaten telefon takoz olduğu için parçaları açıp güneşe koydum. kurumasini beklerkende milleti izliyodum.

Bu taraf adeta cennetti. Bi taraftan kaydıraklı havuzlar bi taraftan deniz. Yedisinden yetmisine herkesin elinde içki. Gozlemlerime gore tatilcilerin %80 ini yabanciydi. Ve aşırı kalabalıktı. Kalkip etrafa baktım yusufa bi sekilde yol açmam lazımdı. Etrafa baktım hiç yer yoktu. Telefonuda bi türlü çalıştıramadım. Sonra otelin futbol sahası gibi bi yerinde tellerin arasindan bi yer buldum. Burdan dısari ciktiğimda garip ağaçlik bi yerdeydim. Ordan tekrar sahile indim yusufu buldum. Artik çok az kalmışti. bu sefer o futbol sahasından gece girecektik. Gittik olanları reise anlatmadık tabi. Yusuf bi şekilde ıslanan telefonu tamir etti. Geceyi bekledik.

Açıkçası benimde gözlerim biraz dolmuştu. Hem dayak yemiştik hem de paramızı calmislardı. Ustelik biseyde elimizden gelmiyodu. ikimizde dokunsan ağlayacak modundaydık.

Biz parkta otururken bigiblet süren bi çocuk geldi.

Bigibletli: bu ne hal...

Yusuf: sanane

Bigibletli: doğru banane...
Fındık lazımmı..?

Benim aklimada hemen benim yapmak istediğim ticaret gelmişti. Fındık fıstık kayısı falan.

Ben: evet lazım.

Bigibletli: ne kadarlık

Ben: 15-20 liraya ne kadar gelir.

Bigibletli: bi tane...

Yusuf: nasıl yani...

Çocuk bigibletinden indi. Yanımıza geldi. Bize sattığı şeyin uyuşturucu olduğunu soyledi. Polisten dolayı da şifreli konusuyomuş. Bizim bu halimizi görünce sordu. Anlattım. Çocuk iyi birine benziyodu. Başımızdan geçenleri de anlattım. "Benimle gelin, belliki sizde benim gibi kimsesizsiniz" dedi. Yusuf bana yok falan işareti yaptiysada ben kabul ettim düştük peşine.

Yavastan millet gelmeye başlamıştı. Bizde etraftan bi karton bulduk. Açtık valizleri içinde herşey birbirine girmişti. Çıkartıp döktük kartonun üstüne, üstümüze de plaja uygun kıyafetler giydik. Satmak için bekledik durduk. Tabi kimse gelmedi doğal olarak. Bu sefer elimize aldık. Yusuf bi tarafa ben bi bi tarafa doğru gittik. Şezlong şezlong gezdim. Kimse almaya pek yanaşmıyodu. Bazıları bir tane alip tadina bakiyo teşekkür ediyodu. En sonunda bi tane gürcü kadınla ingilizce konuşarak ilk satışımı yaptim. Aşırı mutluydum. Hayallerimin gerçekleşmesindeki ilk adımdı. Tekrar yusufla buluştuk. Tam oglen olmuştu. Yusuf hic satamamisti. ilk kazandığım parayla yemek yedik öğleden sonra tekrar akşama kadar satmaya çalıştık. Bu sefer sadece Türklere sattık. 50₺ falan kaldırmıştık. ikimizinde keyfi yerindeydi. Ne de olsa ilk günümüz...

Ulan çorbacıya bi girdik. Sarhoş adam orda kafasında bant falan var. Yusuf benden biraz öndeydi. Ben hemen durdum. Yusuf hala ilerliyodu. Sessizce yusuf falan dedim duymadı. Birden bi bağirdim yusuf diye. Herkes döndü baktı. Sarhoş adam da döndü baktı. Yusuf o sıra ayıktı.

Sarhoş: (bağırarak) bunlar onlar... Dün gece bu orosbu cocukları bana vurdu

Ben: yusuf koooooş..

Hızlı bi sekilde kacıyoduk arkamizdan 2-3 tane adam koşturuyodu. Aslında yakalayamazlardi ama elimizde valizler vardı. Koştukça kovalıyolardı. Kosarken ara mahallelere doğru girdik. Artık tutsalar doverken ayiracak adam yoktu.

Yusufta atlamıştı çok şükür. iskelenin altındaki tahtalardan tutunup kendimizi yukarı doğru cekip zar zor nefes alıyoduk. Dalgalar hafifti ama sürekli suratımıza vuruyordu. Polisler reisin yanına geldiler.

Polisler: amca buralarda 19-20 yaşlarında iki genc gördün mü?

Reis: yok evladım, hayırdır

Polisler: amca şu ilerdeki otelde iki şahıs 3 kisiyi darp edip kaçtı. Kameralardan bu tarafa doğru koşuyolardı.

Reis: yok, kimseyi görmedim.

(Telefonunu çıkartmıs olacakki)

Polisler: işte bu iki şahıs amca, görürsen bize haber et

Reis: tamam evladım.

Tam polisler bir iki adım attı ki polislerden biri;

Polisler: amca senin ne işin var burda bu saatte

Reis: şey, evladım kol saatimi düşürmüşüm.ona bakmaya geldim.

Polisler: hmm, peki ipi neden çözüyodun denizde mi arayacaktın

Reis: yok evladım sağlamlaştırıyodum. Şu rüzgarda denize mi çıkılır..

Polisler: neyse dur bide şu saate biz bakalım

Tekneyi aramaya başladılar. Bu arada dalgalarda şiddetlenmişti. Kafamız sürekli dalgalara girip girip çıkıyodu. Her dalgada bi kaç saniye suyun altında geçiyodu. artık tahtaları tutmakta zorluk çekiyodum.

Polisler: amca bişey çıkmadı ama gözüm üstünde buralarda olucam. Umarım bi isler çevirmezsin.

Sonunda polisler gitmişti. Polisler gidince kendimi zor bela iskelenin üstüne attım. Biraz nefeslendikten sonra.

Ben: reis gittiler demi

Reis: gittiler ama başınız dertte evlat. Yusuf nerde?

Ben: nasıl yusuf nerde???

Sağıma soluma baktım yusuf yoktu. iskelenin altına da baktım yoktu. Nerdeydi bu çocuk. Bağırmaya başladım hayır yoktu. Direk denize atladım. Karanlıkta bişey gozükmüyodu ama iskelenin altına dalıp elimle yoklamaya çalışıyodum aynı zamanda da "Yusuf" diye bağırıyodum.
Yoktu.

Reis önce biraz sakalını oksadı. Sonra gelin benle dedi. Hızlıca barakadan çıktık. iskeleye doğru gittik. Reisin küçük bi teknesi vardı. Motoru çalışmayan ona bindik. Dedi uzaklaşın buradan kaybolun dedi. Daha iskeleden ipin düğümunu çözmeden polisler reisin barakasının önüne kadar gelmişti;

Reis: artık çok gec cocuklar

Ben: yusuf suya atla, iskelenin altına girelim

Yusuf: ben tam yuzme bile bilmiyorum

Ben: çabuk geldiler seçme şansın yok
(Polisler iskeleye çıkmışlardı bile)

Yusuf: yapamam

Ben: lan atlaaa...

Rez okurum bunu

iyiydi bu

Yazık lann çocuk ölmüş

Adam partları bile çalmış amk