ilk şiir çalışmam

bir başka gül soluyor doğu harlem'de.
ve kentin dışıyla içi, aramızda binlerce mil ...
o, gecenin inmesini bekliyor,
insin, ben hiçbir zaman vaktinde yetişemiycem.

edit:

sesin, anımsadığım bir renk,
sesin, gözlerine bakmamı sağlayan şey, evet.
ve sesin, soğukta yüzüme vuran nefesin,
ve evet, sesin beni eve getirecek.
yeniden.

edit:

marsilyalı,

ve şimdi, gözlerinde gökyüzünü görebiliyorum,
neye söyleniyorsan, ilgilenmiyorum bu gece.
gözlerinde kıyıya vuran dalgaları görebiliyorum,
yalan söylemiycem, seni satın alan bendim bu gece.

marsilyalı,

sokak kadını.

edit:

burası o ev, kendimi yalnız hissettiğim yer,
beni yalnız hissettiren.

ve işte burası o ev, kimsenin beni tanımadığı,
bir hiç olduğum yer ...

edit:

dönmedolaplar
coşkuyla etrafımda dönüyor.

ben
umursamıyorum, hem de hiç.

aramızdaki yol uzun,
sesleri bana çok uzak.

izliyorum
insanların nasıl yıldızlarda dolaşıp,
nasıl yere indiğini.

edit:

hoş, çok uzun zaman oldu,
seni gülümserken görmeyeli.

tüm korkumu kumarda kaybettim,
bütün vaktimi kaybettiğim gibi.

edit:

öylece duruyorum,
yalnızım bunu biliyorum.

şüphem yok,
gözlerim kapalı,
ben sadece,
duruyorum.

gözlerini kapat, artık ikimiz de körüz.

edit:

pazar sabahı
üzerinde sis var
sana seslendim
tekrar ve tekrar

günlerimi geçirdim
kartlarla ve gin'le
ve seni tekrar hatırladım
cebimden çıkan o resmin ile

edit:

ışıkları açıp kapatıyorum,
bazı şeyler anlamsız geldiğinde.

yorgun bir köpek gibi yatıyorum,
yaralarıma bakıyorum bir ağacın gölgesinde.

kendimi hayatta hissettiğim nadir anlarda,
kaygısız bir hayat düşlüyorum.

ve bir tek manzara,
sadece günbatımlarının olduğu,
nefes kesici...

edit:

bugün de geride kalacak,
aşkın bütün lütuflarıyla.

artık sabredemiyorum,
şeytan kazanacak.

edit:

paris'in sokaklarında yürürken,
seni düşünmeden edemiyorum,
bana selam veren bohem kız,
seni özlüyorum.