Brezzzzzers

Tamam knk

Lise anısı var tutar

Ailem memur babam ev hanimi annem ve engelli bir küçük kardeşimidi. Arabamiz falan olmadigi için okula minibüsle giderdim. Okulun ilk. gunu sinifimi bulmak zor olmadi 2 katlı bir okuldu. Sinifa girdigim gibi en arkaya gecip kafamı koyup yatmaya basladim. 20 dakika sonra ogrenciler dolusmaya basladi. Yarim saat sonrada ingilizce hocasi Ebru (iyi bir insandi) girdi. Siradan tanismalar ile gecti ilk gun. Hic kafama gore biri yoktu. Baska siniflardan bulmam gerekiyordu ki oyle olacaktı. Sinifima gun gectikce sacma konusmalar sacma insanlar sacma gulusmeler cogaliyordu. Karşı sinif birz daha iyi görünüyordu. Oraya kapak atmam lazimdi. Ama bu büyük bir hataya başlangıçtı.

Yerimi alayım

Rezzzzzzzzzzzzz değerlenir buralar

Okulun 3. Haftasinda herkes birbiriyle tanışmış ve sevmişti ben haric. Kötü insanlar olduğunu düşünmüyordum. Ama ben farkliydim. Sinifta 3 kisilik bir grup kurmuştuk Taha Mehmet bide ben. Üçümüz genelde teneffüslerde sinifta durmazdik. Okuldada bir kac "abi" diyebilcegim adamlarla tanismistim. Bizim katimiz lise 1 2 lerden oluşuyordu. Koridor bitisi 1ler baslangici 2lerindi. Dedigim gibi karsi sinif daha ilgi çekici geliyordu. Bizimkilere soyleyip karsi sınıfa gittik. Halisaha ayarliyacagimizi söyledik. Hepside bunu bekler gibi kabul etti. Tabii konusurken kizlarida kesiyordum. Ama hic ilgimi çeken bir kiz bulamamıştım. Ertesi gun halisaha dönüşü eve geldiğimde berbat bir haber beni bekliyordu.

seri at bin

Rez yaz pnp

Sizlere hiç annemden bahsetmemiştim doğru düzgün. Annemin beyninde tümör vardı.Ama tedavileri daha doğrusu yaşamasını artırmak için gittiğimiz seanslar ıyı gelıyordu.Ama doktorlar ben babam hepimizi kandırmış tümör.Ne gitmiş nede küçülmüş. Artmış annemin beyninde kafasında büyümüş ve büyümüş. Babamın elleri titriyodu annem yerde kardeşim (kardeşim enggeli) yerde hüngür hüngür ağlıyor ellerini yere vuruyordu. Hemen anneme koştum babama baktım babam şoktaydı. Ambulansı aramam gerekıyordu ama benım genç güzel biricik annemı bırakmam ölümden beterdi. Yapmam gereknı yaptım aradım.10dakıka kadar sonra ambulans geldı. Aldılar annemı benden. zütürdüler babam gitti sadece yanında. Kardeşim ve bendik o sğuk ve karanlık evde.O ağlıyor ben içimden ölüyordum.Onu o gece evde tuttum ama sabah annemın yanında alcaktım solugu. Ertesi gün koşa koşa hastaneye gittim belki kötü değildir diye ama...

Annem kafasında bir bez yoğun bakımda iki büklüm. Yüzü gözü şüşmiş. Kalp atışını gösteren o cihaz her ses çıkardıgında annemin yaşadıgına sevınıyor bır yandanda onu kaybetmekten korkuyordum. Babamın yanına gittim.Ruh gibiydi ona dokununca anlayabildi yanında olduğumu. Sordum gözlerim yaşlı 'Noldu baba? Hani iyileşiyordu annem ?'.Hiçbirşey soyleyemedı. Gözleri doldu elleri büzüştü bana baktı. Omzuma yaslanıp ağladı. BABAM BENiM OMZUMDA AĞLIYORDU.Ya ben baba ben kımın omzunda ağlıyım.1saat boyunca gözyaslarıyla ıslattı omzumu.O bir saat öldüm ben. Anladım annemin gideceğini.

BEYLER EĞER ARANIZDA OKUYANLAR VARSA KENDiNi BELLi EDEBiLiR Mi GERÇEKTEN UZUN VE KALiTELi BiR HiKAYE YAZMAYI PLANLIYORUM

Ben varım panpa

VAR AMK VAR iLLA SORCANIZ DEMi MK

Ertesi gün annemin camında yaşarken o cihaz sesinde bir aksama oldu. Aksama her geçen dakıka çoğalıyor.Her geçen dakika annem gidiyordu. Doktorlara bağırıyorum yırtınıyorum ama olmuyor kurtaramıyorlar tutamıyoruz annemi gidiyor.En sonunda bütün herşeyi bıraktı annem. Durdu o cihaz. Gözlerim annemde, doktorlarda ve babamda. Babam yerde ağlıyor.Ben ayakta ölüyorum.Ölüm saati 13:07.Gitmişti annem.O şokla o acıyla attım kendimi hsataneden kardeşimin yanına gittim. Halam vardı yanında. Gittim kardeşimle oynadım bi süre. Anne demesiyle herşeyi anladım işte. Benim engelli küçük kardeşim annesini soruyor ben birşey diyemiyorum.Ona annemizin gittiğini nasıl söylebilirdim ? Söylemezdim yapamazdım... 1 haftanın nasıl geçtiğini hiç bilmiyordum. Cenaze ziyaretler kötü samimiyetsiz insanlar herşeyiyle 1 hafta annemsiz 1 asır gibiydi.Ben Babam ve Kardeşimdik artık. Anne oğul yoktu karı koca yoktu, baba oğul abi kardeş vardı sadece

Halam iyi bir kadındı. Annemle araları genelde hiç kötü olmamıştır. Severlerdi birbirlerini.Bir süre bizde kalacakmış. Kardeşime bakıcakmış sağolsun tabii bizede bakacakmış aklı sıra.1-2 haftalık süre ardından okula gitmem gerekıyordu. Sınıfta kalmamam iyi bir insan oluğ babamı ve ANNEMi gururlandırmam gerekıyordu. Okula girmemle herkesin gözlerini üstümde hissetmem bir oldu. Durdum baktım herkese. Gözlerine baktım onlar bakamadılar acıyı paylaşmıyorlardı. Sınıfa çıktım herkes gelmiş sayılırdı. içeri girmemle sessizlik kapladı sınıfı gülenler susuyor ses yapanlar çıt çıkarmıyordu. Farkındaydım herşeyin onlarda paylaşmaycakları acımı.En arkaya geçtim kafamı koydum ve ağlamaya başladım. Hergün gözyaşlarımın sınırlarını zorluyordum adeta. Mehmet ve Taha yanıma gelmek istiyorlar ama gelemiyorlardı. Onunda farkındaydım. Herşeyin farkındaydım.Ama annemin kötüleştiğinin farkında hiç olmadım.Öğlen arası Taha ve Mehmet yanıma geldiler. Oturdular sustular. Sanki o susmları herşeyi açıklıyor gibiydi. Ogün susarak ve ağlayarak geçti. Ertesi günde ondan sonrakı gunde ve ondan sonrakı gün hergunum artık aynıydı. Okula git sus ağla eve gel sus ağla.

Bu gecelik bu kadar yarın sabah biraz daha kalabalık olma dileğiyle

Yakılır buna

Rezerve