ilk sevgilinden nasil ayrildin

@1 aq sabah sabah yapılacak şey mi lan bu.
ben istanbulda, o ankarada yaşıyordu. herşey çok güzeldi. saf bir liseli ilişkisi yazın başlamış ve devam etmişti.1 seneyi doldurmaya az bi süre kalmıştı. arada sırada kavga ediyorduk atışıyorduk ama herşey çok güzeldi. taktan bir nisan sabahı ankaraya gitmek için haremden yola çıkmıştım. süpriz yapıcaktım ya(kafamı gibim). ozaman turkcellden 100 kontore 50 mesaj atıldığı zamanlar düşünün. neyse indim gittim yenimahalleye. evinin apartmanının önünde bekledim. içim kıpır kıpır , kalbim patlayacak gibi atıyor. gözlerimin akı kırmızıya dönmüş kan basıncından. neyse saat 12:15 gibi asansörden indi, apartmandan çıkar çıkmaz beni gördü. gözünden yaş geldi. benimde öyle :( . bi 5 dak falan konusmadan sarıldık. okulunu astık beraber ve gezdik. sinemaya gittik yemek yedik. yaşayamadıklarımızı yaşamaya çalıştık. inan bana saatlerin geçmemesi için dua ediyordum. birazcık daha kalabileceğimi bilsem böbreklerimi verirdim. neyse benim dönüş otobüsüm 11deydi. saat 9 gibi yenimahalleye oturdukları apartmanın önüne gittik. sarıldık , hiç sarılmamışcasına ağladık(öyle böyle değil aq) sonra biraz sakinleştikten sonra banklara oturduk apartmanın karşısında ki gibindirik park benzeri yerde. konustuk napcez ne etcez diye. yazın tatile gidicez nereye gidelim falan hesabı. liseli aklı işte. ve bana dedi ki e... seni herşeyden çok seviorum, sevdim ve seveceğim. ama bu şekilde nereye kadar yürüteceğiz. nasıl devam edeceğiz. long distance relationship sorunu... benim gözlerimden yaşlar gelmeye başladı haliyle onunda. son bir kez öpüşüp ayrıldık. apartmanına gitti. giderken 1 kez bile arkasına bakmadı. baksa yapamayacağını bende o da biliyordu. ben hala parkta bankın üzerinde ağlıyordum. bağıra bağıra. yoldan geçenlerin bakması umrumda değildi. evine çıkıp salon camından bana son kez bakıp içeri gitti. sonra zorda olsa yoldan çevirdiğim taksiye attım otobüsüme gitmek için. taksinin içinde de ağla ağla gözlerimden yaş gelmiyordu artık. taksiden indim otobüse binerken biraz sakinleşmiştim. kabullenmeye başlamıştım olayı.yol boyu ağladım. ve istanbula geldim... 2 hafta mal gibiydim. dünyam gibilmiş gibi gezdim. babam çok kızmıştı. erkek adam ağlamaz lan diyip suratıma tokat atmıştı cumartesi akşamüstü. bu olaydan sonra arkadaşlarımla içmeye taksime gidip zil zurna sarhoş olup ertesi gün yeni bi hayata adım attım.

oldu mu aq !